Οι «ληγμένες» συμπεριφορές

Το πύον από τη φούσκα της δανεικής κι αδούλευτης ευημερίας μας που έσκασε τρέχει ακατάπαυστα. Σαν την κόπρο του Αυγείου απειλεί να καλύψει ολοένα και περισσότερους τομείς της δημόσιας ζωής. Και οι Ηρακλήδες αναζητούνται, μπας και ξεβρομίσουμε.

Εχει και το πύον τον αφρό του. Πρώτοι και καλύτεροι οι υπάλληλοι της Βουλής. Χωρίς περιστροφές, το βράδυ της ψήφισης του τρίτου Μνημονίου κατέλυσαν τη νομοθετική εξουσία και ανάγκασαν την κυβέρνηση να αποσύρει το νομοσχέδιο που τους αφορούσε, με έναν πραξικοπηματικό τρόπο ντυμένο με συνδικαλιστικό μανδύα.

Οσον αφορά τα προνόμιά τους, καλύτερα να μην τα πληροφορηθεί το σύνολο των συμπολιτών μας, γιατί θα του σηκωθεί η τρίχα. Οσον αφορά τη στάση τους όμως, τα ερωτηματικά που γεννιούνται είναι αμείλικτα.

Αν αυτοί, που έχουν αμεσότατη σχέση με τους πολιτικούς, σε πολλές περιπτώσεις αποτελούν κυριολεκτικώς σάρκα εκ της σαρκός τους, αντιλαμβάνονται με αυτόν τον τρόπο τη λειτουργία του Κοινοβουλίου και το κύρος του πολιτικού κόσμου, τότε… μπήκαν στην πόλη οι οχτροί!

Με ποια εμπιστοσύνη μπορεί να αποβλέπει πλέον ο καθένας μας στην κοινοβουλευτική διαδικασία, όταν αυτοί που την υπηρετούν την καταλύουν με τόσο βάναυσο τρόπο και μάλιστα προς ίδιον όφελος;

Από κοντά και οι δημόσιοι λειτουργοί που αρνούνται να συμμορφωθούν προς τα νόμιμα παραδίδοντας στο αρμόδιο υπουργείο τους καταλόγους με τα ονόματα των δημοσίων υπαλλήλων, τους οποίους αφορούν οι πρόσφατες ρυθμίσεις, που, ναι, χωρίς να μας τρομάζουν οι λέξεις, περιλαμβάνουν και απολύσεις. Στο μαγαζί τους υπηρετούν αυτοί οι υπάλληλοι; Τι σόι «προστασία» είναι αυτή και ποια νοοτροπία και ποιους διασφαλίζει και έναντι ποίων; Και εν πάση περιπτώσει, αυτοί οι … Ρομπέν των προϊσταμένων έχουν ορκιστεί πίστη σε κανένα Σύνταγμα; Υπακούουν σε καμιά συντεταγμένη Πολιτεία ή βαράνε δικό τους νταγερέ;

Από τους εκπροσώπους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης δεν… απογοητεύτηκα. Αιρετοί και συνδικαλιστές, με τη συμπαράστασή τους, συνέχισαν να στέκονται στο ύψος των περιστάσεων, ανάλογο με τον τρόπο που έχουν αξιοποιήσει μέχρι σήμερα και όλους τους ευρωπαϊκούς πόρους για τους δήμους μας, προς όφελος πάντα των δημοτών, οι οποίοι και βιώνουν την «ευρωπαϊκή» κατάσταση των πόλεων μας. Προεξάρχουσες φυσικά οι υπηρεσίες καθαριότητας που εξ αντικειμένου βρίσκονται πλησιέστερα στη βρόμα.

Αφησα για το τέλος το μέλλον. Ο Θεός να το κάνει τέτοιο. Με τρόπους που συγκροτούν τον μισό Ποινικό Κώδικα, μία δράκα διδασκόντων και φοιτητών κρατά εδώ και μήνες τη χώρα ουσιαστικά χωρίς πανεπιστήμια, εμποδίζοντας την εφαρμογή του νόμου που τα αφορά. Το μεγαλύτερο, το Αριστοτέλειο, κολυμπά στα σκουπίδια κυριολεκτικά και μεταφορικά. Δείχνοντας τον δρόμο και στα υπόλοιπα. Διακόπτες που αφορούν τη ζωή ανθρώπων κατεβαίνουν, υπολήψεις σπιλώνονται, πολίτες λοιδορούνται, απειλούνται, εκβιάζονται και μόλις προχθές ίδρωσε το αυτί μίας εισαγγελέως.

Ολες αυτές οι ληγμένες νοοτροπίες και συμπεριφορές είναι ένας καρκίνος πάνω στον εθνικό κορμό. Αν δεν αφαιρεθούν εγκαίρως, η μετάστασή τους στο σύνολο της κοινωνίας θα συνιστά ολική εκτροπή εκτός ελέγχου. Υπάρχει τρόπος να αντιμετωπιστούν. Στην καλύτερη περίπτωση, στέλνοντάς τους σπίτι τους· στην απευκταία, στη Δικαιοσύνη. Αρκεί και η τελευταία να συνειδητοποιήσει επιτέλους ότι για την πατρίδα, εκτός από «καθαρά χέρια», χρειάζεται και «καθαρό μυαλό».