Μόνο αυτοί που δεν έχουν σχέση με την ελληνική καθημερινότητα μπορούν να θεωρητικολογούν αενάως γύρω από τα νέα μέτρα. Είναι προκλητικό ο τάδε Ελληνας πανεπιστημιακός που ζει, εργάζεται, πληρώνεται και απολαμβάνει αυτός και τα παιδιά του τα προνόμια του εξαιρετικού συστήματος υγείας ενός πραγματικού και όχι στις διεθνείς συμβάσεις δυτικού κράτους να μιλά στα ΜΜΕ για το ελληνικό ζήτημα, μη αντιλαμβανόμενος τις εκρηκτικές κοινωνικές συνθήκες που επικρατούν σήμερα στην Ελλάδα. Ο λόγος ανήκει πρωτίστως σε εμάς που θα νιώσουμε τα μέτρα στο πετσί μας.
Προσωπικά, η άποψη που έχω για τα μέτρα δεν έχει αλλάξει από εκείνη τη δεκεμβριάτικη Πέμπτη του 2010, που στο πρώτο φύλο της «δημοκρατίας» έγραφα για το έωλο ενοχικό σύνδρομο που ενστάλαζε στις ψυχές των Ελλήνων το τότε Μνημόνιο. Επιχειρώ την επισήμανση, όχι ασφαλώς επειδή δεν πιστεύω στο δικαίωμα κάποιου να αλλάζει απόψεις. Μόνο οι ανόητοι άλλωστε πιστεύουν ότι έχουν το αλάθητο και αρνούνται πρωτίστως από τον εαυτό τους το δικαίωμα στην εξέλιξη. Πιστεύω βαθιά όμως ότι η Ελλάδα θα βγει από το τέλμα όταν κλείσει την απλωμένη παλάμη, σηκωθεί από κάτω, τινάξει τη σκόνη των καιρών, σκουπίσει τα μάτια, στηριχθεί στους ώμους των παιδιών της που τα τελευταία τρία χρόνια τούς έχει ρουφήξει τη ζωή από κάθε ικμάδα του κορμιού τους και αρχίσει να περπατά ξανά. Σιγά σιγά στην αρχή, μετά όλο και πιο γρήγορα.
Ο ελληνικός λαός έχει δώσει σάρκα και αίμα από το 2010. Η ταραχώδης πορεία στα διεθνή ύδατα δεν σταματά όμως εδώ, μια και στην ουσία τώρα ξεκινά η ύφεση για την Ευρώπη! Η Ελλάδα δεν μπορεί να περάσει στην επόμενη ημέρα δίχως: α) την ποιοτική αλλαγή της δημόσιας διοίκησης με μόνιμους γενικούς γραμματείς, αποκέντρωση υπηρεσιών και πάταξη της γραφειοκρατίας, β) τη συνολική μεταβολή του τρόπου φορολόγησης των Ελλήνων και την υιοθέτηση σύγχρονων αναπτυξιακών μέτρων βοήθειας στους νέους επιχειρηματίες, γ) αυτάρκεια σε γεωργικά προϊόντα δ) επένδυση κεφαλαίων στην ανάπτυξη νέων τεχνολογιών, ε) ισχυρό, πρωτοπόρο, ισορροπημένο εκπαιδευτικό σύστημα και στις τρεις βαθμίδες, που θα αναγνωρίζει και θα ενθαρρύνει την πνευματική άμιλλα, την έρευνα και την καινοτομία, ζ) εσωτερική ασφάλεια και οξυμένη δυνατότητα εξωτερικής αποτροπής.
Αν δεν σταθούμε στα δικά μας πόδια, ώστε να αρχίσει ο διεθνής παράγοντας να μας θεωρεί ξανά λειτουργικό μέλος αυτού και όχι βαρίδι, θα συνεχίσουμε να παραμένουμε μετέωροι μεταξύ Καθαρτηρίου και Κόλασης. Αν δεν παραχθεί ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο κι αν δεν επαναδομηθεί η συνολικώς πληγείσα μεσοαστική τάξη, η Ελλάδα θα συνεχίσει να βιώνει απροσπέλαστα εσωτερικά αδιέξοδα και εξωτερικές αστοχίες. Ολα αυτά, βέβαια, σε συνδυασμό με τις διεθνείς εξελίξεις, μια και η Ελλάδα δεν αυτενεργεί αλλά λαμβάνει μέρος στο διεθνές παίγνιο ως παράγοντας αλληλεπίδρασης. Ως προς το διεθνές παίγνιο, το μόνο που μπορεί να ανακόψει την πορεία της Ευρώπης προς το κενό είναι η κοπή χρήματος από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ακολουθώντας δηλαδή το μοντέλο Ομπάμα για την υπέρβαση της αμερικανικής κρίσης του 2008.
Αυτό που πρωτεύει όμως είναι τώρα στα δύσκολα να δείξουμε ψυχραιμία. Να μην αφήσουμε το καράβι να μπατάρει. Η Ελλάδα είναι το δικό μας καράβι. Αν βουλιάξει, θα βουλιάξουμε κι εμείς. Κι αυτή είναι μια αλήθεια που πρέπει να ειπωθεί ξεκάθαρα. Τώρα χρειάζονται ψυχραιμία από την κοινωνία και δημιουργική εγρήγορση από τον πολιτικό κόσμο, που επιτέλους οφείλει να αποδείξει ότι έχει την ποιότητα να λειτουργήσει θεσμικά ως κοινοβουλευτικός ταγός για να προστατεύσει το Σύνταγμα, την κοινωνία και την εθνική κυριαρχία, και να δώσει την ευκαιρία στην οικονομία να λειτουργήσει ξανά. Ψυχραιμία εκ μέρους της κοινωνίας, λοιπόν, που έχει υπομείνει υπέρμετρες θυσίες μέχρι σήμερα, και πολιτική αριστεία από τους εκλεγμένους αντιπροσώπους μας για να αρχίσει ξανά η Ελλάδα να πατά στα πόδια της. Αλλιώς το καράβι θα βουλιάξει μεσοπέλαγα, εν τω μέσω γενικευμένης θαλασσοταραχής που απειλεί κι άλλα γειτονικά πλεούμενα.
Μ.Η.Τ. 232120