Μια παλιά μαφιόζικη παροιμία λέει: «Στην εύφορη κοιλάδα των υποσχέσεων πολλοί πέθαναν από πείνα». Κι οι κάπο της οργάνωσης ήταν σοφοί άνθρωποι. Δεν χτίζεις τέτοια αυτοκρατορία του εγκλήματος μόνο με μούσκουλα, κουμπούρι και στιλέτο. Ο Τζόνι Τόριο ή Τζόνι η Αλεπού και κάποιοι άλλοι απ’ τους «ξύπνιους τύπους» (wise guys) που ίδρυσαν το «μαγαζί» θα μπορούσαν μια χαρά να ήταν σήμερα μάνατζερ πολυεθνικών ή και εκπρόσωποι της τρόικας.
Η υπόσχεση είναι «να ‘σαστε φρόνιμοι και πειθαρχικοί και θα επιβιώσετε». Ομως πλέον κι οι καστανάδες ξέρουν ότι το πρόγραμμα διάσωσης δεν βγαίνει κι η «διάσωση» μοιάζει μάλλον με προαναγγελθέν ναυάγιο. Το χρέος είναι μη βιώσιμο κι ό,τι κάνουμε πάει σε πηγάδι χωρίς πάτο. Κυρίως όμως έχει φέρει την κοινωνία πέρα από τα όριά της. Αν κάποιος έψαχνε τρόπο να κάνει τους Ελληνες νεοκομμουνιστές ή εθνικοσοσιαλιστές, δεν θα έβρισκε καλύτερη μέθοδο. Κατεδαφίζουμε τη μεσαία τάξη, εξοργίζουμε τον σκληρό πυρήνα του κράτους, στρατιωτικούς, αστυνομικούς, δικαστές, συγκροτούμε μεραρχίες ανέργων κι αντί για επενδύσεις ο Χατζηδάκης κουνάει το μαντίλι και στις υπάρχουσες επιχειρήσεις· οπότε στο τέλος θα περάσουμε πολύ ωραία παίζοντας μεταξύ μας πιστολιές από γωνία σε γωνία, αν αφεθούμε κι άλλο στη συνταγή περικοπές, λιτότητα και ξανά περικοπές.
Από το «ένας εργαζόμενος ανά οικογένεια» του Γιώργου του ταξιδιάρη θα πάμε στο ένας εργαζόμενος ανά οικοδομικό τετράγωνο. Ηδη η κατάσταση είναι σαν κακό όνειρο. Μόνο ο καιρός μάς σώζει, να ‘ναι καλά το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Οταν όμως τον χειμώνα σφίξουν τα κρύα, θα κλάψουν μανούλες στις παγωμένες πολυκατοικίες με τα άδεια ντεπόζιτα.
Τα μέτρα λοιπόν που ψηφίζονται σήμερα έχουν νόημα μόνο σαν κατενάτσιο. Τα μέτρα θα ψηφιστούν με κάποιες μικρές απώλειες. Ο Φώτης θα ψάξει να βρει τρόπο να προστατεύσει την αριστερή παρθενία του, αλλά τα μέτρα θα περάσουν. Οι περικοπές μισθών και συντάξεων θα φέρουν κάποιο χρήμα στο ταμείο, που δεν θα φτάνει ούτε για τσιγάρα, αλλά οι μερακλίδικοι φόροι θα μείνουν στα χαρτιά, διότι ο λαός είναι ρέστος, πιο φτωχός κι από ποντικό Αγγλικανικής Εκκλησίας, γιατί εκεί δεν υπάρχει ούτε αντίδωρο.
Μόνο χρόνο θα κερδίσουμε, ώσπου η χώρα να πάρει την έρμη τη δόση και ν’ αντέξει, ώσπου με την πίεση των ΗΠΑ και του ΔΝΤ ν’ αλλάξει, ίσως, η παράλογη πολιτική που ανατροφοδοτεί την ύφεση. Οι ΗΠΑ δεν διαφωνούν απλά με την τευτονική συνταγή «σε στραγγαλίζω για να μην πεθάνεις» – νιώθουν ότι διατρέχουν κίνδυνο. Και δεν είναι διατεθειμένες να πληρώσουν επιλογές της χώρας που υπέταξαν δύο φορές με ποταμούς αμερικανικού αίματος. Θα την υποτάξουν για τρίτη φορά χωρίς αίμα;
Γιατί ένας άλλος διαπρεπής Αμερικανός διανοούμενος και επιχειρηματίας, ο αληθινός «σημαδεμένος», ο εκ Σικάγου Αλ Καπόνε, έλεγε «πετυχαίνεις πολύ περισσότερα μ’ έναν καλό λόγο κι ένα πιστόλι, παρά μόνο μ’ έναν καλό λόγο».
Τον καλό λόγο εμείς τους τον είπαμε: Πως δεν αντέχει η κοινωνία μας, πως δεν υπάρχει Ευρώπη χωρίς Ελλάδα κ.λπ. Τα ‘παν κι άλλοι καλοί άνθρωποι Ευρωπαίοι. Ομως οι Φρίτσηδες μας κοιτάνε με την ευαισθησία που ‘χει το μάτι της ρέγκας στη λαδόκολλα με χοντρό αλάτι. Αρα χρειάζεται και πιστόλι.
Αυτό δεν μπορεί να είναι ψευτοτσαμπουκάδες, κορόνες κι απειλές του τύπου «θα πάμε με τους Ρώσους, θα βρούμε κεφάλαια από την Κίνα και πετρέλαιο από τον Τσάβες». Ούτε που θα σηκώσουν το κεφάλι από το πιάτο με τα λουκάνικα και το σνίτσελ, γιατί αυτά είναι φούμαρα, παπατζιλίκι για να μαζεύουν ψηφαλάκια οι επιτήδειοι.
Το πιστόλι λοιπόν μάλλον θα είναι αλλονών και σ’ αλλονών χέρια. Κοντός ψαλμός, αφού τώρα ψηφίζουν οι Γιάνκηδες, οπότε θα ξεκαθαρίσει το τοπίο και θα δούμε τι αντίκρισμα έχουν οι δηλώσεις κι οι αναλύσεις τους. Η αλήθεια είναι ότι αυτοί οι τύποι, που χτίσανε κι επεκτείνανε τη χώρα τους με το colt peacemaker, όταν αποφασίσουν ότι κάτι δεν τους συμφέρει και θέλουν να πετύχουν κάτι άλλο, έχουν τη διπλωματική αβρότητα οδοστρωτήρα. Για να δούμε…
Μ.Η.Τ. 232120