Η καθυστέρηση της τελικής συμφωνίας με την τρόικα για τα μέτρα επιτείνει την εκρηκτική ατμόσφαιρα μέσα στην οποία ζούμε εδώ και καιρό. Ο εκνευρισμός και η αγωνία για την τελική έκβαση κάνουν τα πράγματα χειρότερα και στην κυβέρνηση και στην κοινωνία και στην αγορά.
Μια πιο ψύχραιμη ανάγνωση των γεγονότων όμως προσφέρεται για την εξαγωγή πολύ χρήσιμων συμπερασμάτων· συμπερασμάτων που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν τόσο σαν μαθήματα πολιτικής και διεθνών σχέσεων όσο και σαν ηρεμιστικό για την τύχη μας.
Η αντιμετώπιση της κρίσης στην ευρωζώνη επηρεάζει την παγκόσμια οικονομία. Η πορεία της παγκόσμιας οικονομίας καθορίζει την έκβαση των εκλογών για πρόεδρο των ΗΠΑ. Οι διαφορές τόσο ανάμεσα στο ΔΝΤ και στην Ευρωπαϊκή Ενωση όσο και μεταξύ των κρατών-μελών της τελευταίας δεν επιτρέπουν προς το παρόν ενιαία αντιμετώπιση της κρίσης αυτής. Ως εκ τούτου, ουδείς εκ των εμπλεκομένων θα επιθυμούσε, πολλώ δε μάλλον θα τολμούσε, να κάνει κάποια κίνηση, της οποίας το αποτέλεσμα θα μπορούσε να έχει επιπτώσεις στις λεπτές ισορροπίες που διαμορφώνονται αυτή τη στιγμή εν όψει της εκλογής του νέου Αμερικανού προέδρου.
Τόσο απλά και τόσο καθαρά. Υπάρχει ιεραρχία στην παγκόσμια σκηνή, που επιβάλλει προτεραιότητες. Για να εξυπηρετηθούν αυτές οι προτεραιότητες, μπορεί να καθυστερήσουν και οι… διαπραγματεύσεις. Προφανώς όσο πιο αδύναμος είσαι τόσο πιο μεγάλο ζόρι τραβάς. Αυτά όμως είναι ζητήματα που φρόντισε ο Θουκυδίδης να μας τα μάθει από το σχολείο. Ευτυχώς διδάσκεται ακόμη ο μακαρίτης, μπας και οι ερχόμενες γενιές αποφασίσουν να τον εκμεταλλευτούν περισσότερο για να ισορροπήσουν ευκολότερα στο διεθνές στερέωμα, αλλά και στο εσωτερικό.
Οι νεότερες γιατί οι τρέχουσες είναι τίγκα στην ανισορροπία. Μικρομεγαλισμός και αναποτελεσματικότητα. Οσο πιο ογκώδης η δύναμη τόσο πιο παχυλή η άγνοια. Γενίκευση; Ναι. Τόσο τραγικά δικαιωνόμενη επί καθημερινής βάσεως σχεδόν παντού.
Ψυχραιμία λοιπόν και προπαντός ισορροπία. Και τη δόση θα πάρουμε και τον κάβο θα περάσουμε. Θα μας βγει η ψυχή; Εντάξει, μαθημένοι είμαστε στο λάχα-λάχα. Της τελευταίας στιγμής δεν είμαστε σε όλα μας; Αλλωστε, πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι, έτσι δεν λέμε;
Αυτά τα χούγια είναι που μας ζορίζουν πιο πολύ κι από τα μέτρα. Αυτά δίνουν πάτημα στους τροϊκανούς και σε όποιον θέλει να βγάλει τη χολή και το άχτι του πάνω μας κάνοντας… διαπραγμάτευση. Κι από αυτά θα έπρεπε να ξεκινήσουν οι περικοπές. Γιατί, αν δεν τα κόψουμε, δεν θα προκόψουμε όσες δόσεις κι αν πάρουμε.
Τα ξέρουμε, να μην τα ξαναλέμε. Αυτά μας έφεραν ως εδώ, αυτά μας κρατάνε δέσμιους και αυτά δεν μας αφήνουν να ξεκολλήσουμε. Ισως στο κόψιμό τους θα έπρεπε να επικεντρωθούν και τα ζοριλίκια μας. Μόνο που ο τσαμπουκάς για να ’ναι αποτελεσματικός πρέπει να ’ναι και γρήγορος, όπως το λέει και τ’ όνομά του άλλωστε!
Μ.Η.Τ. 232120