● Ο Ανδρουλάκης συναντήθηκε με τον Μητσοτάκη και δήλωσε σε δημοσιογράφους ότι «η συναίνεση είναι ένα ταγκό που θέλει δύο». Δεν χρειαζόταν καν να το αναφέρει. Ολοι γνωρίζουν τα περί του «ταγκό» που χορεύουν παθιασμένα εδώ και χρόνια τα δύο κόμματα.
● Η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ έχουν αναπτύξει έντονες συναινετικές σχέσεις, αυτές που χρειάζονται για να μάθεις τα βήματα του ταγκό. Επιπλέον, τους «δένει» κάτι πολύ ισχυρότερο από τη συναίνεση: συνενοχές. Τρανό παράδειγμα η συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου.
● Οι νεοδημοκράτες ψήφιζαν επί δεκαετίες Ν.Δ. για να φύγει το ΠΑΣΟΚ και η Ιστορία απέδειξε ότι η ψήφος τους χρησίμευσε στο να σώσουν την πασοκάρα από βέβαιο θάνατο – μια και, όταν λείπει το ακριδοκόμμα από τη ζεστή γωνιά της εξουσίας, μαραίνεται, φθίνει, αφανίζεται.
● ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. χορεύουν το ταγκό της συναίνεσης ακόμα και στα χρέη τους. Περίπου μισό δισ. ευρώ χρωστά έκαστο κόμμα που υπόσχεται κάθε τόσο να… σώσει την ελληνική οικονομία.
● Το ταγκό το χορεύουν καλά, αλλά υποχρεώνουν τον λαό που τους ψηφίζει να χορεύει τον χορό του Ζαλόγγου.
● Τέλος, πρέπει να σημειωθεί ότι δεν ήταν τυχαία η επιλογή του παραδείγματος με το ταγκό που χρησιμοποίησε ο Ανδρουλάκης. Αυτός ο χορός γεννήθηκε σε μια χώρα που χρεοκοπεί με την ίδια περίπου συχνότητα με την Ελλάδα: την Αργεντινή.
● Μας ενώνουν πολλά με αυτή τη μακρινή χώρα, πέρα από τις χρεοκοπίες. Εχουμε κι εμείς λατινοαμερικάνικου τύπου θεσμούς (πολιτική, «Δικαιοσύνη» κ.λπ.). Επίσης, στην Αργεντινή κατέφυγαν ένα σωρό ναζί, εγκληματίες πολέμου που δεν ήθελαν να έχουν ντράβαλα με δικαστήρια και να καταλήξουν σε καμιά κρεμάλα.
● Κι εδώ έμειναν ατιμώρητες πάμπολλες σεσημασμένες δωσιλογάρες.
● Και η Ελλάδα, λοιπόν, είναι μια Αργεντινή (ή, ακριβέστερα, Κολομβία) τοποθετημένη στο νοτιοανατολικό άκρο της Ευρώπης.
π
Μ.Η.Τ. 232120