Η ελληνική κοινότητα στη Ρωσία μεγαλώνει

Ολο και περισσότεροι νέοι επιλέγουν να σπουδάσουν εκεί και στη συνέχεια μια θέση εργασίας στη συνεχώς αναπτυσσόμενη οικονομίας της

Είναι γνωστό πως, στη μεγάλη πλειονότητά τους, οι Ελληνες είναι φιλορώσοι. Εκείνο που ίσως δεν είναι γνωστό είναι ότι, παρά τη γεωπολιτική αναταραχή που δημιούργησε η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, στη Ρωσία ζει, ευημερεί και διαπρέπει μια σημαντική ελληνική κοινότητα που μεγαλώνει συνεχώς.

• Αποστολή στη Μόσχα Μαρία Δεναξά

Τα τελευταία χρόνια, στα μέλη της προστίθενται ολοένα περισσότεροι νέοι που θέλουν να δοκιμάσουν την τύχη τους σε ένα διαφορετικό περιβάλλον από το ελληνικό ή το ευρωπαϊκό, όπου, εξαιτίας των επαναλαμβανόμενων κρίσεων, οι ευκαιρίες για να οικοδομήσουν μια αξιοπρεπή ζωή και να δουν το μέλλον τους με αισιοδοξία καθημερινά λιγοστεύουν.

Δυτικά ΜΜΕ

Μάλιστα, πολλοί επιλέγουν τη Ρωσία αρχικά για τις σπουδές τους, με προοπτική στη συνέχεια να αναζητήσουν εργασία, καθώς η χώρα, παρόλο που αυτό δεν αναφέρεται στα δυτικά ΜΜΕ, βρίσκεται σε τροχιά εντυπωσιακής ανάπτυξης και οι ευκαιρίες εργασίας που δίνει είναι πολλές σε σημαντικούς επαγγελματικούς τομείς. Από τους πιο νεοφερμένους στη Μόσχα είναι η 22χρονη Ηλέκτρα Σφακιανάκη. Πρέπει να διευκρινιστεί πως η μόνη σχέση που είχε η νεαρή κοπέλα στο παρελθόν με τη Ρωσία ήταν κάποια μαθήματα ρωσικών που αποφάσισε να κάνει στην Ελλάδα. Στη γ’ λυκείου, εντελώς τυχαία, έμαθε πως μπορούσε να ζητήσει υποτροφία ώστε να φοιτήσει σε ρωσικό πανεπιστήμιο.

Εχοντας την επαφή με τη ρωσική γλώσσα και τον ρωσικό πολιτισμό από τα μαθήματα που έκανε, αλλά και με όπλο την καλή βαθμολογία της, αποφάσισε να δοκιμάσει την τύχη της. Υστερα από μια απαιτητική συνέντευξη, επιλέχθηκε από το ρωσικό εκπαιδευτικό σύστημα και σήμερα φοιτά με υποτροφία Ιστορία σε πανεπιστήμιο της Μόσχας. «Δεν δυσκολεύτηκα καθόλου να πάρω την υποτροφία» δηλώνει στη «δημοκρατία».

Η Ηλέκτρα εγκαταστάθηκε στη Ρωσία τον Σεπτέμβριο του 2022, αφότου είχε αρχίσει ο πόλεμος. Η εμπόλεμη κατάσταση δεν την επηρέασε καθόλου, ούτε τους δικούς της. «Οι γονείς μου με βοήθησαν σε όλη τη διαδικασία, θέλοντας το καλύτερο για εμένα. Εκείνοι που είδαν την απόφασή μου με επιφύλαξη ήταν ο περίγυρός μου, όταν τους ανακοίνωσα ότι φεύγω. Κάποια στιγμή σκεφτόμουν τον πόλεμο πάρα πολύ, λέγοντας “μα, τι κάνω;”, αλλά στο τέλος ήμουν σίγουρη πως θα είμαι ασφαλής στη Μόσχα, όπως και είμαι» τονίζει. Οσο για την καθημερινότητά της, δεν νιώθει πως ζει σε χώρα όπου έχουν επιβληθεί κυρώσεις από τη διεθνή κοινότητα. «Τα σύννεφα του πολέμου δεν έχουν φτάσει στη Μόσχα. Σίγουρα είναι κάτι που συζητείται. Οι άνθρωποι ενημερώνονται καθημερινά για τα τεκταινόμενα, όπως κι εγώ, ωστόσο δεν υπάρχει στιγμή που να έχω αισθανθεί ανασφάλεια επειδή βρίσκομαι στη Μόσχα, ακόμα κι όταν ακούμε για επιδρομές με drones!»

Το κόστος ζωής στη Ρωσία παραμένει σε φυσιολογικά επίπεδα και στα καταστήματα υπάρχει πληθώρα προϊόντων. Μπορεί με την έναρξη του πολέμου ορισμένες επιχειρήσεις να ανακοίνωσαν πως φεύγουν, όμως στη συνέχεια φαίνεται ότι το… μετάνιωσαν. «Δεν υπάρχουν προϊόντα που να τα ζητάμε και να μην τα βρίσκουμε. Κάποιες εταιρίες έχουν φύγει από τη Ρωσία, κάποιες άλλες όμως απλώς έχουν αλλάξει το όνομά τους! Οι τιμές σε σχέση με την Ελλάδα είναι πολύ καλές. Η ζωή είναι πολύ πιο φθηνή εδώ πέρα. Φέτος οι τιμές έχουν αυξηθεί, αλλά η διαφορά δεν είναι σπουδαία, που να μας κάνει να ανησυχούμε» λέει η Ηλέκτρα.

Δεύτερη πατρίδα

Ονειρο ζωής ήταν για τον Νικόλαο Δημητρίου, που μεγάλωσε στην Κηφισιά, να σπουδάσει στη Ρωσία και στη συνέχεια να ζήσει στη χώρα αυτή, που είναι η δεύτερη πατρίδα του. Η μητέρα του είναι Ρωσίδα. Ο 22χρονος εγκαταστάθηκε στη Μόσχα πριν αρχίσει ο πόλεμος. «Η ζωή μας δεν έχει αλλάξει και πολύ εδώ. Η διαφορά μεταξύ της προπολεμικής εποχής με τώρα είναι πως χρειάστηκαν μόλις μία με δυο εβδομάδες προσαρμογής στα νέα δεδομένα, π.χ. να αλλάξουν οι ονομασίες στις μεγάλες επιχειρήσεις» δηλώνει στην εφημερίδα μας. Ο Νικόλαος, που μιλά άπταιστα πέντε γλώσσες, σπουδάζει Διεθνείς Σχέσεις στην Ανωτάτη Οικονομική Σχολή της Μόσχας και στόχος του είναι να σταδιοδρομήσει στους κόλπους της ρωσικής διοίκησης. «Θέλω να παραμείνω εδώ, γιατί μου αρέσει πάρα πολύ η ζωή και, το σημαντικότερο, έχω προοπτικές για καριέρα» υπογραμμίζει.

Δαιμονοποίηση

Οπως η Ηλέκτρα, έτσι και ο Νικόλαος επισημαίνει πόσο το κράτος της Ρωσίας προσφέρει δυνατότητες σε νέους ανθρώπους για να ορθοποδήσουν στη ζωή τους σε θέματα εκπαίδευσης, εργασίας αλλά και δραστηριοτήτων. Το ότι στη Δύση έχουν δαιμονοποιήσει τη χώρα της μητέρας του ο νεαρός φοιτητής υποστηρίζει πως δεν τον αγγίζει, καθώς στην οικογένειά του λένε πως πάντα οι μεγάλες δυνάμεις, όπως η Γαλλία, οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο κ.ά., επιχειρούν να θέσουν τη Ρωσία σε δύσκολη θέση. Κατά συνέπεια, για τον Νικόλαο ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν ήταν σοκ. Αντιθέτως, τον περίμενε…

Στα 35 της χρόνια, η Μαρία Καζαντζίδη, χωρίς προοπτική στην Ελλάδα, εγκατέλειψε τη χώρα μας για μια καλύτερη ζωή στη Ρωσία, παρόλο που δεν γνώριζε ρωσικά. Αρχαιολόγος στο επάγγελμα, περίμενε στην Αθήνα για χρόνια μια «θέση στον ήλιο», που δεν της δόθηκε ποτέ. Ετσι, τώρα είναι στο πρώτο έτος μεταπτυχιακών σπουδών πάνω στη Μουσειολογία, σε ρωσικό πανεπιστήμιο, ύστερα από σχετικές σπουδές στο αντικείμενο, στη Μόσχα. «Στη Ρωσία, πάνω στη Μουσειολογία, έχουμε άλλες δυνατότητες. Είναι μια χώρα με αμέτρητα μουσεία σε κάθε πόλη. Ο τρόπος με τον οποίο διαρθρώνονται οι υπηρεσίες είναι τελείως διαφορετικός, η εξειδίκευση των ανθρώπων και φυσικά η αγορά εργασίας εδώ είναι μεγάλη σε ό,τι αφορά το αντικείμενό μου. Θα ήταν κρίμα με αυτές τις προοπτικές που μου προσφέρονται να γυρίσω ξανά στην Ελλάδα. Για εμένα προτεραιότητα είναι να έχω μια αξιοπρεπή δουλειά κι έναν τρόπο ζωής που να μπορεί να υποστηρίξει τα “θέλω” μου και φυσικά το αντικείμενό μου. Τέτοιες ευκαιρίες δεν μου δίνονται στην Ελλάδα» υποστηρίζει.

«Τύχαμε πολύ καλής υποδοχής, προσαρμοστήκαμε εύκολα»

Οπως πολλοί Ελληνες είναι φιλορώσοι, έτσι και οι Ρώσοι φαίνεται πως αγαπούν τους Ελληνες και τη χώρα μας. Και οι τρεις φοιτητές έτυχαν πολύ καλής υποδοχής στη Ρωσία, γεγονός που τους βοήθησε να προσαρμοστούν σχετικά γρήγορα στα δεδομένα της χώρας όπου επέλεξαν να σπουδάσουν και να ζήσουν. Εκτός από τον πόλεμο, αποτρεπτικός παράγοντας για πολλούς για να επισκεφτούν τη Ρωσία ή να ζήσουν θεωρείται το καθεστώς του Βλαντιμίρ Πούτιν. Ομως, όπως δηλώνει η Μαρία Καζαντζίδη, οι περισσότεροι που λένε διάφορα για τη διακυβέρνηση του Ρώσου προέδρου «δεν γνωρίζουν τη ρωσική πραγματικότητα, δεν διαβάζουν τον ρωσικό Τύπο, δεν μιλούν με Ρώσους πολίτες, δεν έχουν ζήσει στη Ρωσία».