«Η κυβέρνησή μας έχει θέσει τη δραστική μεταρρύθμιση και ανάταξη του Εθνικού Συστήματος Υγείας ως μία από τις κεντρικές πολιτικές προτεραιότητες αυτής της τετραετίας». Η δήλωση ανήκει στον ίδιο τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη και την έκανε πρόσφατα, κατά την -επικοινωνιακού τύπου, όπως αποδεικνύεται για άλλη μια φορά- επίσκεψή του στο υπουργείο Υγείας.
Μάλιστα, το ίδιο επαναλαμβάνει σταθερά εδώ και τουλάχιστον έναν χρόνο. Το είχε πει και πριν από μερικούς μήνες («η Υγεία αποτελεί μια από τις βασικές προτεραιότητες της νέας θητείας της Ν.Δ. στην κυβέρνηση»), καθώς η χώρα βάδιζε προς τις ευρωεκλογές, ενώ είχε δεσμευτεί περί αυτού και στις εξαγγελίες του κατά τις προεκλογικές περιοδείες του το περυσινό καλοκαίρι: «Η ενίσχυση του ΕΣΥ είναι κεντρική προτεραιότητα τη νέα τετραετία…»
Εναν και πλέον χρόνο μετά, τα λόγια είναι περιττά. Η κατάσταση στον χώρο της δημόσιας υγείας όχι μόνο δεν έχει βελτιωθεί στο ελάχιστο, αλλά έχει επιδεινωθεί. Μάλιστα, ενδεχομένως να είναι και χειρότερη από ποτέ άλλοτε.
Αυτό που παρατηρείται είναι κυριολεκτικά η διάλυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας, σε βαθμό που δικαιολογημένα θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς τι θα συνέβαινε εάν δεν ήταν και από τις… βασικές προτεραιότητες της σημερινής κυβέρνησης η ενίσχυση του ΕΣΥ.
Οι εικόνες που καταγράφονται και οι καταγγελίες που γίνονται σε καθημερινή βάση -και μάλιστα εν μέσω θέρους, ακόμη και στις τουριστικές περιοχές της χώρας- δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολίας για την πλήρη κατάρρευση. Η ζοφερή αυτή κατάσταση συμπληρώνεται από τη θλιβερή και απαράδεκτη παρουσία ενός υπουργού Υγείας που αποδεικνύεται -ακόμη και τη συμπεριφορά του- ως ο πλέον ακατάλληλος για το πόστο αυτό.
Βεβαίως, ύστερα από όλα αυτά που συμβαίνουν, είναι εύλογο να ενισχύονται και τα ερωτήματα εάν πρόκειται μόνο για ανικανότητα ή και αναλγησία -ως απότοκο της αλαζονείας και του καθεστωτισμού- των κυβερνώντων ή εάν υπεισέρχονται και άλλες σκοπιμότητες.
Ως προς αυτό, μάλιστα, ο κ. Μητσοτάκης και οι συν αυτώ δεν έχουν κρύψει τις διαθέσεις και τις επιδιώξεις τους να αφήσουν και την Υγεία βορά στα χέρια ιδιωτικών επιχειρηματικών συμφερόντων. Η εγκατάλειψη των δημόσιων νοσοκομείων, η διαρκής φθορά στην απόδοση των λειτουργιών τους και η υπονόμευση του κύρους τους σε συνδυασμό και με την «εξολόθρευση» του προσωπικού τους συνθέτουν μια τακτική που ωθεί σταδιακά -αν όχι και γρήγορα- σε αναγκαστική στροφή προς την ιδιωτική Υγεία.
Αλλωστε, ο μέσος πολίτης, την ώρα που χρειάζεται περίθαλψη για λόγους υγείας είτε του ίδιου είτε συγγενών του, είναι διατεθειμένος ακόμη και να «ξεπουλήσει» ό,τι έχει και δεν έχει για να ανταποκριθεί στην υπέρτατη αυτή ανάγκη. Η απόγνωση χρησιμοποιείται επομένως ως «εργαλείο» για να επιταχυνθούν οι μεταστροφές της κοινής γνώμης, έστω κι αν, όπως έχει συμβεί και στους άλλους τομείς με δημόσια αγαθά, η ολοκληρωτική παράδοση της Υγείας στα ιδιωτικά συμφέροντα μόνο εγκληματικά αποτελέσματα για την κοινωνία θα έχει…
Μ.Η.Τ. 232120