Η χειραφέτηση των βουλευτών

Η δριμεία -και σε σημεία ταπεινωτική- κριτική που δέχτηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Ν.Δ. και η επιστολή με το επιθετικό ύφος που συνυπέγραψαν βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ με παραλήπτη τον Στέφανο Κασσελάκη αποτελούν σημάδια εξυγίανσης του δημόσιου βίου.

Η αμφισβήτηση της αυθεντίας και της παντοδυναμίας των αρχηγών των κομμάτων όχι μόνο είναι ανεκτή και θεμιτή πρακτική στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες, αλλά επιβάλλεται από το καθηκοντολόγιο των εκλεγμένων αντιπροσώπων του λαού.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατηγορήθηκε ευθέως για όλα όσα του καταμαρτυρούν οι πολίτες: υπεράσπιση των συμφερόντων της οικονομικής ολιγαρχίας, αλλοίωση του πατριωτικού και φιλολαϊκού χαρακτήρα της Νέας Δημοκρατίας και νεοταξικές εμμονές σε πείσμα του ήθους και των αξιών που υπερασπίζεται η βάση του κόμματος.

Ο Στέφανος Κασσελάκης παρέλαβε επιστολή 87 βουλευτών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ με την οποία του χρεώνουν την εκλογική αποτυχία του κόμματος, του απαντούν σε όσα εκείνος ανέφερε περί μαύρου χρήματος που εισέρρευσε στα κομματικά ταμεία, και τον «αδειάζουν» για την απόφαση να κλείσει το ημερήσιο φύλλο της εφημερίδας «Αυγή».

Οι βουλευτές δεν οφείλουν νομιμοφροσύνη στα κόμματά τους. Δεν ορκίζονται πίστη στον αρχηγό και στο περιβάλλον του. Δεν είναι αποστολή τους να αποσιωπούν όσα κακώς κείμενα διαπιστώνουν. Στην πατρίδα τα χρωστάνε όλα. Τον λαό και το έθνος πρέπει να υπηρετούν. Στις γενιές που έφυγαν, σ’ εκείνη που τους ψήφισε και στις επόμενες λογοδοτούν – και, φυσικά, στη συνείδησή τους.

Η καραμέλα περί «κομματικής πειθαρχίας» είναι δηλητηριώδης. Οι βουλευτές έχουν λόγο και είναι υποχρέωσή τους να τον εκφράζουν όσο πιο ξεκάθαρα και άμεσα γίνεται. Γι’ αυτό και οι περιπτώσεις όπου οι κομματικοί αρχηγοί ελέγχονται από τους βουλευτές για τα πεπραγμένα τους μόνο θετικές μπορούν να χαρακτηριστούν.

Μόνο με την ειλικρίνεια στην έκφραση του πολιτικού λόγου και τη διαφάνεια στην άσκηση του λειτουργήματός τους μπορούν οι βουλευτές να πείσουν τους πολίτες να μην απέχουν από την πολιτική διαδικασία και τις εκλογές.

Το «κόντεμα» του πλασματικού ύψους των κομματικών αρχηγών αποτελεί καλή αρχή για την ποιοτική αναβάθμιση του συλλογικού βίου.