Κρίνει αντισυνταγματική την τακτοποίηση κατασκευών σε κοινόχρηστους χώρους – «Φρένο» στα σχέδια του ΥΠΕΝ
Στον αέρα βρίσκεται η τακτοποίηση χιλιάδων αυθαίρετων κατασκευών σε κοινόχρηστους χώρους κτιρίων, που πρέπει να μένουν υποχρεωτικά ακάλυπτοι, ύστερα από νέα απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας.
- Από τον Βασίλη Παπακωνσταντόπουλο
Το τμήμα του Ανώτατου Δικαστηρίου στέλνει στην Ολομέλεια τη διάταξη του βασικού νόμου για τις τακτοποιήσεις των αυθαιρέτων όσον αφορά την υπαγωγή τους σε πολυκατοικίες με απλή πλειοψηφία των συνιδιοκτητών, κρίνοντας ότι είναι ανίσχυρη λόγω αντιθέσεώς της προς το Σύνταγμα, προαναγγέλλοντας ουσιαστικά την ανάγκη καθολικής συμφωνίας των συνιδιοκτητών για τις τακτοποιήσεις αυθαιρέτων σε πολυκατοικίες.
Παράλληλα, βάζει «φρένο» στον σχεδιασμό του υπουργείου Περιβάλλοντος για την επαναφορά της τακτοποίησης μεγάλων αυθαιρέτων, καθώς στην πλειονότητα τους συγκεντρώνουν τα βασικά πολεοδομικά χαρακτηριστικά, τα οποία εντοπίζει και ακυρώνει η νέα απόφαση του ΣτΕ. Τα αυθαίρετα της κατηγορίας 5, εκείνα δηλαδή που δεν διαθέτουν οικοδομική άδεια ή έχουν πολεοδομικές υπερβάσεις άνω του 40%, υπερβαίνουν τους όρους δόμησης, την επιτρεπόμενη κάλυψη, την προβλεπόμενη από την πολεοδομική νομοθεσία ρυμοτομική γραμμή της περιοχής τους όσον αφορά υποχρεωτικώς ακάλυπτους χώρους.
Η νέα απόφαση του Τμήματος του ΣτΕ 91/2024 για τη συνταγματικότητα ή μη της διάταξης περί τακτοποιήσεων αυθαίρετων κατασκευών σε κοινόχρηστους χώρους πολυκατοικιών, που εκδικάστηκε με πρόεδρο τη Μαργαρίτα Γκορτζολίδου και εισηγήτρια την Ελ. Μουργιά, αφορά αυθαίρετες κατασκευές στον κήπο του οικοπέδου που περιβάλλει το κτίριο, στο δώμα, στην ταράτσα, στην πιλοτή και την είσοδο του κτιρίου. Οι δικαστές απέρριψαν προσφυγή ιδιώτη κατά σχετικής απόφασης του Διοικητικού Εφετείου, που ακύρωσε τακτοποίηση αυθαιρέτου σε κοινόχρηστο, υποχρεωτικώς ακάλυπτο χώρο κτιρίου πολυκατοικίας με απόφαση της πλειοψηφίας των συνιδιοκτητών και στέλνοντας τον βασικό νόμο των αυθαιρέτων να κριθεί ξανά από την Ολομέλεια του ΣτΕ.
«Η κρίση του Διοικητικού Εφετείου είναι ορθή, δεδομένου ότι η προαναφερόμενη διάταξη του άρθρου 11, παράγραφος 1, περίπτωση δ’, υποπερίπτωση i του ν. 4178/2013, κατ’ επίκληση της οποίας εκδόθηκε η προσβαλλόμενη με την αίτηση ακυρώσεως πράξη, είναι ανίσχυρη λόγω αντιθέσεώς της προς το Σύνταγμα, κατά τα γενόμενα δεκτά στην προηγούμενη σκέψη. Συνεπώς η κρινόμενη έφεση θα έπρεπε να απορριφθεί. Εν όψει, όμως, του ότι το ζήτημα της συνταγματικότητας της ανωτέρω διατάξεως δεν έχει κριθεί με προηγούμενη απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικράτειας, το Τμήμα κρίνει ότι η επίλυση του εν λόγω ζητήματος πρέπει, κατ’ άρθρο 100, παρ. 5 του Συντάγματος, να παραπεμφθεί στην Ολομέλεια του Δικαστηρίου» αναφέρει το τμήμα του Ανώτατου Δικαστηρίου.
Σημειώνει πως η ρύθμιση και μάλιστα με απλή πλειοψηφία των συνιδιοκτητών, κατά το μέρος που αφορά κοινόχρηστους χώρους στον υποχρεωτικώς ακάλυπτο χώρο του ακινήτου, ο οποίος, κατά τις σχετικές πολεοδομικές διατάξεις, παραμένει αδόμητος λόγω εφαρμογής του οικείου ρυμοτομικού σχεδίου προκειμένου να μην υπάρχει υπέρβαση της επιτρεπόμενης καλύψεως της περιοχής, προσκρούει, κατά βάση, στο άρθρο 24 του Συντάγματος. Αντίκειται επίσης στη συνταγματική Αρχή της ισότητας (άρθρο 4, παρ. 1 του Συντάγματος), με το ΣτΕ να κάνει τη διάκριση μεταξύ των πολιτών που αυθαιρετούν και των νομοταγών πολιτών.
Μ.Η.Τ. 232120