Αγάπα τον βασανιστή σου, κατηγόρησε τον εαυτό σου

Ο λόγος που ο Σόιμπλε ήταν τόσο αποφασισμένος, με κάθε κόστος και τρόπο, να γονατίσει την Ελλάδα για δεκαετίες στο μέλλον, όταν η χώρα απειλήθηκε με χρεοκοπία, δεν ήταν κανένας σεβασμός στους κανόνες. Ο λόγος ήταν ότι ο Σόιμπλε ανησυχούσε πως το προσεκτικά κατασκευασμένο αλλά εύθραυστο σύστημα διαχείρισης κρίσεων, που αποσκοπούσε να «μονώσει» τη Γερμανία από τα προβλήματα των άλλων, απειλήθηκε τότε.

Το στοίχημά του ήταν όχι μόνο να βγάλει τη Γερμανία από το κάδρο, αλλά να καταφέρει μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια: Πρώτον, να πάρει επισήμως η Γερμανία τον έλεγχο των Προϋπολογισμών των κρατών της ευρωζώνης. Και, δεύτερον, να καταφέρει μια αλλαγή φρουράς στη διαφθορά της Ελλάδας. Στο εξής το χρήμα θα κατέληγε σε ελεγχόμενες από το Βερολίνο τσέπες.

Για να πραγματοποιηθεί αυτό το πρότζεκτ έπρεπε να αποκτήσει δυναμική στην κοινωνία ένα αφήγημα που ήθελε την Ελλάδα ένοχη συλλογικά, ώστε να καμφθούν οι αντιστάσεις και η χώρα να αποδεχτεί χωρίς πολλά πολλά τον στυγνό εκβιασμό που πρόσφερε ο Σόιμπλε με τον μανδύα της «μοναδικής λύσης».

Δεν είχε καμιά σημασία που στην περίπτωση της Ελλάδας το υπέρογκο δημόσιο χρέος και οι ζημιές των ιδιωτικών τραπεζών μετατράπηκαν σε ιδιωτικό χρέος, επιβαρύνοντας έκτοτε τον κάθε πολίτη.

Ο προπαγανδιστικός μηχανισμός που στήθηκε έριξε το βάρος στο εξής σενάριο: Διά του τσουβαλιάσματος, της σύγχυσης και του χάους οι ελληνικές κυβερνήσεις βγήκαν, με τη βοήθεια και των συστημικών ΜΜΕ, σχεδόν άμοιρες των ευθυνών. Η ελληνική οικονομική και τραπεζική ελίτ τη γλίτωσε για την κακοδιαχείριση δεκαετιών. Και οι δανειστές, με μπροστάρη τον Σόιμπλε, εμφανίστηκαν ως οι ευεργέτες της ύστατης ώρας.

Αφαιρώντας εντέχνως από το κάδρο τους πραγματικούς φταίχτες για την ελληνική χρεοκοπία, μόνοι υπεύθυνοι έμεναν η «κακιά μας μοίρα», το «ξερό μας κεφάλι» και η «ανευθυνότητα» ενός λαού «γλεντζέδων και μικρολαμόγιων» που επέμενε «να ζει πάνω από τις δυνατότητές του».

Ο ελληνικός λαός από θύμα του εγχώριου πάρτι που στήθηκε στην πλάτη του, με την ανοχή των Βρυξελλών, «βαφτίστηκε»… θύτης. Τώρα έμενε να αγκαλιάσει οικειοθελώς το κλουβί του για να εκτίσει την τιμωρία του.

Μια καταδίκη στη μιζέρια για τα επόμενα 30-40 χρόνια. Το γνωστό σαδιστικό σλόγκαν του Σόιμπλε περί του ασθενή (Ελλάδα) και του φαρμάκου (πρωτοφανούς αγριότητας μέτρων λιτότητας) «έδεσε» με το «μαζί τα φάγαμε», όπως χαρακτηριστικά είχε λανσάρει ο επίσης ανεκδιήγητος Πάγκαλος.

Οσο η τρόικα εξευτέλιζε την Ελλάδα για μία δεκαετία, ξεφύτρωναν διαρκώς εγχώριοι υποστηρικτές της. Οχι μόνο από τα «συστημικά» κανάλια κι άλλους διαπλεκόμενους που έκαναν τη δουλειά τους με το αζημίωτο, αλλά κι από τον απλό κόσμο, που ενστερνίστηκε το δόγμα Σόιμπλε χωρίς να έχει μια κρυφή ατζέντα ή όφελος.

Ο θάνατος του Σόιμπλε έφερε, παραδόξως, και μια μερίδα αντιδράσεων υπέρ του στα social media. Αποδεικνύοντας ότι η προπαγάνδα έπιασε εν μέρει τόπο και ότι ανάμεσά μας υπήρξαν αρκετοί είτε αφελείς είτε ευεπηρέαστοι ή χαιρέκακοι που υιοθέτησαν για τον εαυτό τους ένα σύνδρομο της Στοκχόλμης. Αγάπα τον βασανιστή σου, κατηγόρησε τον εαυτό σου…