Η κυβέρνηση προετοιμάζει και «εκπαιδεύει» την κοινή γνώμη για παραχωρήσεις εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στην Τουρκία. Αυτό δείχνει και η συνέντευξη που παραχώρησε ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης στην εφημερίδα «Καθημερινή». Εκεί είπε και το ακόλουθο:
«Οι καλές σχέσεις θα ανοίξουν τον δρόμο για ουσιαστικές συζητήσεις. Δεν είμαστε ακόμη εκεί, αλλά με ισχυρή πολιτική εντολή και με το σημαντικό διεθνές μας κεφάλαιο έχει φτάσει, νομίζω, η στιγμή να δούμε κατάματα τις πληγές του παρελθόντος και τις προκλήσεις του μέλλοντος. Τολμηρή ατζέντα, παρακαταθήκη για τις μελλοντικές γενιές».
Η φράση περί «πληγών του παρελθόντος» είναι προσβλητική για τους Ελληνες. Οι «πληγές», τις οποίες μνημόνευσε ο κ. Γεραπετρίτης, δεν είναι αμφίπλευρες. Ο Ελληνισμός δεν γενοκτόνησε τους Τούρκους. Οι Τούρκοι απέδειξαν ότι απώλεσαν κάθε σχέση με την πολιτισμένη ανθρωπότητα διαπράττοντας τη Γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας και του Πόντου, τη Γενοκτονία των Αρμενίων, τα πογκρόμ και τους διωγμούς των Κωνσταντινουπολιτών, την εθνοκάθαρση στην Ιμβρο και την Τένεδο, την εισβολή στην Κύπρο και την κατοχή του περίπου 38% των εδαφών του νησιού, τις σφαγές, τους βιασμούς, τον εποικισμό των Κατεχομένων.
Ο κ. Γεραπετρίτης έπειτα από αυτή τη συνέντευξη σίγουρα θα κληθεί να διευκρινίσει ποιες… πληγές προκάλεσαν οι Ελληνες στους Τούρκους. Μήπως εννοεί την Επανάσταση του 1821; Μήπως η κυβέρνηση θεωρεί ότι «πληγώσαμε» τους Τούρκους επειδή πολεμήσαμε για τον Χριστό και την ελευθερία μας; Ο συμψηφισμός του θύματος και του θύτη είναι μια κατάπτυστη πρακτική, που αποβαίνει πάντοτε προς όφελος του θύτη.
Επίσης, η «ισχυρή πολιτική εντολή», για την οποία κομπάζει ο κ. Γεραπετρίτης, δεν δόθηκε από τους Ελληνες για να βάλει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων τα όσια και τα ιερά του Γένους. Οι ψηφοφόροι δεν ψήφισαν Μητσοτάκη για να ασκήσει πολιτική Νενέκου και να παραχωρήσει με υπογραφές όσα απελευθερώθηκαν με αίμα, δάκρυα και θυσίες.
Τέλος, ας ενημερωθούν και ο κ. Γεραπετρίτης και ο Κυριάκος Μητσοτάκης ότι οι μειοδοσίες και οι τεμενάδες στους Τούρκους δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν ως… «παρακαταθήκη για τις μελλοντικές γενιές».
Μ.Η.Τ. 232120