Ενώ ο Μητσοτάκης δήλωνε διάθεση υποχώρησης, ο εκπρόσωπος του κόμματος και στρατηγικός σύμβουλος του Ερντογάν έδειχνε τον οδικό χάρτη της Αγκυρας
Κάθε φορά που η Δύση θέλει κάτι από την Τουρκία τής υπενθυμίζει ότι μπορεί να ικανοποιήσει τις ορέξεις της πάνω στα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας. Φέτος, στην καρδιά του καλοκαιριού, στην Αγκυρα έχουν… Χριστούγεννα. Ο Ομέρ Τσελίκ είναι σαν παιδί σε μαγαζί με ζαχαρωτά.
- Από τον Βασίλη Γαλούπη
Ο εκπρόσωπος του κόμματος Ερντογάν συμπεριφέρεται σαν η χώρα του να μπορεί να ζητήσει και να πάρει ό,τι θέλει από την Ελλάδα. Οχι επειδή άλλαξε κάτι στο μεροληπτικό ντάντεμα της Δύσης προς την Τουρκία -αυτό ποτέ δεν μετριάστηκε-, αλλά γιατί στην καρέκλα του πρωθυπουργού στην Αθήνα κάθεται ένας άνθρωπος που όσο μεγαλύτερο bullying δέχεται η Ελλάδα από την Αγκυρα τόσο αυξάνει τις παραχωρήσεις. Ουσιαστικά το παραδέχτηκε κι επίσημα προχθές ο Μητσοτάκης στη συνέντευξή του στον Σκάι.
Ο Τσελίκ δεν είναι ένα τυχαίο πρόσωπο στην τουρκική πολιτική σκηνή. Και σίγουρα δεν περιορίζεται μόνο στον -ούτως ή άλλως σημαντικό- ρόλο του εκπροσώπου του κόμματος Ερντογάν. Είναι επί σειράν ετών ένας εκ των βασικών στρατηγικών συμβούλων του Τούρκου προέδρου, έχει διατελέσει υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, ήταν επικεφαλής στις διμερείς διαπραγματεύσεις με ΗΠΑ και Ε.Ε. Συνεπώς, όταν μιλά για την εξωτερική πολιτική εκφράζει ατόφια την τουρκική ατζέντα.
Εσχάτως, ο Ερντογάν επιχειρεί να δείξει ένα πρόσωπο μετριοπαθές, μιλώντας με αοριστολογίες κι έχοντας δώσει τον ρόλο του «κακού μπάτσου» στον Τσελίκ. Προχθές το βράδυ, ακριβώς την ώρα που ο Μητσοτάκης εκδήλωνε -αιφνιδιάζοντας αρνητικά τους πάντες- την προκαταβολική προθυμία του για υποχωρητικότητα, ο Τσελίκ με τις δηλώσεις του στο κανάλι Haber Turk ανακοίνωνε ευθαρσώς κάποια από τα πραγματικά «θέλω» της Τουρκίας εν όψει διαπραγματεύσεων.
«Το θέμα του εξοπλισμού των νησιών παράγει μια πολύ υψηλή ένταση που κλειδώνει άλλα θέματα». «Οταν προσπαθείς να δημιουργήσεις στρατιωτική βάση στην Αλεξανδρούπολη, όταν συνεχίζεις να τρυπάς βάρκες για να σκοτώσεις ανθρώπους στη Μεσόγειο ή όταν εξοπλίζεις τα νησιά, τότε θα συμβεί κάτι άλλο, όχι προσέγγιση». «Συνεχώς έχουμε προστριβές για την προστασία των δικαιωμάτων και συμφερόντων της τουρκικής μειονότητας στη Δυτική Θράκη». «Εχουμε τους πιο έμπειρους διπλωμάτες στον κόσμο. Εμείς όλο μιλάμε για καζάν καζάν (σ.σ.: win-win)».
Ο Τσελίκ έθεσε σε λίγες φράσεις τα εξής θέματα: την αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών, ότι δεν θέλει αμερικανική στρατιωτική βάση στην Αλεξανδρούπολη, ότι θεωρεί την Ελλάδα δολοφόνο μεταναστών, ότι η μειονότητα στη Θράκη είναι τουρκική, ότι, αν δεν υποχωρήσει η Ελλάδα, θα συμβεί κάτι… άλλο κι όχι προσέγγιση, που συνιστά έμμεση απειλή πολέμου. Και ότι θέλει συμφωνία «win-win», δηλαδή μοιρασιά πάνω στα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, όταν η χώρα μας δεν διεκδικεί απολύτως τίποτα από τα κυριαρχικά δικαιώματα της Τουρκίας.
Το ΝΑΤΟ, όπως απέδειξε έμπρακτα μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και το γκριζάρισμα των Ιμίων, είναι πάντα πρόθυμο να δεχτεί οποιεσδήποτε προκλήσεις από την Τουρκία όσο παραμένει στη Συμμαχία. Το μοναδικό, θεωρητικά, εμπόδιο είναι η Ελλάδα, που, όπως κάθε κανονική χώρα, είναι υποχρεωμένη να διαθέτει ένστικτο αυτοσυντήρησης και εθνικές γραμμές για ζωτικά νομικά της δικαιώματα.
Οχι πια, όμως. Ο Ερντογάν και ο Τσελίκ -για χρόνια στρατηγικός αναλυτής και σύμβουλος του Τούρκου προέδρου- βλέπουν τα αστέρια να ευθυγραμμίζονται. ΗΠΑ και Βερολίνο βιάζονται να κλείσουν εκκρεμότητες στο Αιγαίο εν μέσω ενός θερμού πια πολέμου με τη Ρωσία, η ελληνική κυβέρνηση αμέσως μετά την επανεκλογή της δηλώνει πρόθυμη για υποχωρήσεις και ο Ερντογάν «έδωσε» τη Σουηδία στη Συμμαχία με αντάλλαγμα ως «πρώτο πιάτο» τα F-16 και ως «κυρίως γεύμα» τα Ελληνοτουρκικά.
Είναι αφελής όποιος νομίζει ότι η Τουρκία θα μετατοπίσει έστω και κατά μία ίντσα τη δική της εθνική πολιτική δεκαετιών για το Αιγαίο. Ο Τσελίκ την ίδια επιθετικότητα κατά της Ελλάδας εξέφραζε τα προηγούμενα χρόνια, την ίδια και τώρα, που υποτίθεται ότι η Τουρκία φροντίζει να κάνει κράτει με τις παραβιάσεις, προκειμένου να «τσιμπήσει» η Ελλάδα ώστε να συρθεί στη Χάγη.
Το περασμένο καλοκαίρι, ο εκπρόσωπος του ΑΚΡ κατηγορούσε τον Μητσοτάκη ότι επιτίθεται στον Ερντογάν «για να καλύψει τις δικές του παράνομες πολιτικές». Πριν από μόλις έναν μήνα απειλούσε τον Μενέντεζ και το Κογκρέσο ότι «αν κάποιοι αρνούνται να παραχωρήσουν στην Τουρκία τα οπλικά συστήματα, τότε θα βρούμε τις απαραίτητες εναλλακτικές λύσεις».
Και τον περασμένο Οκτώβριο ότι «τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διαπράττει η Ελλάδα μέσω απωθήσεων είναι ατελείωτα – οι δυνάμεις της Ελληνικής Ακτοφυλακής έθεσαν σε κίνδυνο τη ζωή 46.000 ανθρώπων».
Για τον Τσελίκ και την τουρκική πλευρά αυτό είναι το πλήρωμα του χρόνου ώστε να ικανοποιηθούν οι φιλοδοξίες της δικής τους χώρας. Δεν έκρυψε, άλλωστε, την αίσθηση ανωτερότητας εν όψει των διαπραγματεύσεων: «Εχουμε τους πιο έμπειρους διπλωμάτες στον κόσμο».
Ο Τσελίκ είναι προσβλητικά επιθετικός για εμάς, αλλά μπροστάρης των συμφερόντων της χώρας του. Εδώ που τα λέμε, κρούει ανοιχτές θύρες. Θα ήταν περίεργο, άλλωστε, να περιμένουμε πρώτα από κάθε Τσελίκ να σεβαστεί την ελληνική κυριαρχία. Αυτή είναι δουλειά της ελληνικής ηγεσίας. Προς το παρόν, όμως, είναι η Αθήνα που δηλώνει έτοιμη για υποχωρήσεις και αποστρατιωτικοποιεί ήδη τα νησιά μας μέσω… Ουκρανικού, κι ας απειλούνται ρητά με εισβολή.
ΟΜΕΡ ΤΣΕΛΙΚ
Εκπρόσωπος κυβερνώντος κόμματος Τουρκίας AKP
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Γεννήθηκε το 1968 στα Αδανα της Τουρκίας. Σπούδασε Οικονομικά και Διοίκηση στο Gazi University της Αγκυρας. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος και πολιτικός επιστήμονας. Από τότε που εντάχθηκε στο Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) έγινε στρατηγικός σύμβουλος του Ερντογάν. Εξελέγη βουλευτής για πρώτη φορά το 2002. Το 2010 διορίστηκε υπεύθυνος για τα Θέματα Εξωτερικών Υποθέσεων και πρόεδρος της «Ομάδας Φιλίας» για τις διμερείς σχέσεις με τις ΗΠΑ. Το 2013 έγινε υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού, και το 2016 υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων και επικεφαλής διαπραγματευτής για την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε.
Μ.Η.Τ. 232120