Με την ανακοίνωση της παραίτησής του από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλέξης Τσίπρας ολοκλήρωσε μια πορεία που όλοι γνώριζαν πού καταλήγει – επειδή, έπειτα από τόσες ήττες, η παραίτηση είναι μονόδρομος. Δεν υπάρχει άλλη λύση αν κάποιος επιθυμεί να διασώσει την αξιοπρέπειά του και να μην «καταναλώσει» εις μάτην όσο πολιτικό κεφάλαιο έχει περισώσει από τη διαδρομή του στα πολιτικά πράγματα της χώρας.
Μάλιστα, η παραίτηση Τσίπρα έγινε με σχετική καθυστέρηση. Χρειάστηκε να περάσει τριήμερο ώστε ο μέχρι πρότινος αρχηγός του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης να αποφασίσει να πράξει το αυτονόητο.
Η πολλοστή εκλογική ήττα του Αλέξη Τσίπρα, που τον υποχρέωσε να παραιτηθεί, δεν ήταν η αιτία αλλά το αποτέλεσμα των δικών του επιλογών, των δικών του πράξεων, παραλείψεων και εμμονών.
Ο ελληνικός λαός έδειξε ότι όχι μόνο δεν «συγχώρησε» τον ΣΥΡΙΖΑ και τον αρχηγό του για τις κυβερνητικές επιδόσεις τους την τετραετία 2015-2019, αλλά αντέδρασε με σφοδρότητα όταν αυτές οι μνήμες επανήλθαν στην προεκλογική συζήτηση όταν έγινε λόγος από τον Γ. Βαρουφάκη για σχέδια τύπου «Δήμητρα», για τοπικά νομίσματα από την ομάδα των «53» του Ευκλείδη Τσακαλώτου, για αυξήσεις των εισφορών του ΕΦΚΑ κ.ά.
Οι εκλογείς και αυτά είχαν στον νου τους και, φυσικά, την κατάπτυστη Συμφωνία των Πρεσπών και το ξεπούλημα της Μακεδονίας, αλλά και την ουσιαστική αφωνία του ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη!
Ο ΣΥΡΙΖΑ κατά τα έτη 2019-2023 δεν άρθρωσε συγκροτημένο, σοβαρό αντιπολιτευτικό λόγο, δεν κατέθεσε εφαρμόσιμες προτάσεις που θα ωφελούσαν τους πολίτες, δεν αντέδρασε ουσιωδώς σε εσφαλμένες επιλογές της κυβέρνησης.
Ο κ. Τσίπρας αστόχησε και ως επικεφαλής της κυβέρνησής του και ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Συνετρίβη σε μια σειρά από εκλογικές αναμετρήσεις. Αρα, κάθε λεπτό της παραμονής του στην προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ είχε ως συνέπεια τη ραγδαία πολιτική απαξίωσή του.
Η πολιτική είναι μια δύσκολη τέχνη και ακόμα δυσκολότερη η επιλογή του χρόνου της αποχώρησης από το προσκήνιο.
Μ.Η.Τ. 232120