Ενα νέο και ίσως πιο ελπιδοφόρο κεφάλαιο στην καριέρα του από την πολιτική, όπου κατά γενική ομολογία τα… πρόκοψε (όχι μόνος του, πάντως, για να είμαστε δίκαιοι), ανοίγει στην πολυτάραχη ζωή του Γιώργου Παπανδρέου.
Όλα προέκυψαν απρόβλεπτα, καθώς μια χθεσινή, συνηθισμένη βόλτα στους δρόμους της Πάτρας είχε αναπάντεχη τροπή. Ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έπεσε πάνω σε συνεργείο τηλεοπτικής εκπομπής ταξιδιωτικού περιεχομένου από το Ισραήλ. Οι Ισραηλινοί άδραξαν την ευκαιρία και του ζήτησαν να πάρει μέρος σε έναν εναλλακτικό διαγωνισμό μαγειρικής, αναθέτοντάς του μάλιστα τον εξαιρετικά τιμητικό ρόλο του κριτή. Πετώντας τη… σκούφια του ο Γιώργος Παπανδρέου αποδέχθηκε ασμένως την πρόκληση.
Απέφυγε μεν να πει ποιο φαγητό του άρεσε περισσότερο, αλλά δεν έχασε την ευκαιρία να διαφημίσει τις ομορφιές και τις νοστιμιές της Πάτρας, λέγοντας ότι «εδώ στην Πάτρα έχουμε πολύ καλά εστιατόρια, γευστικό φαγητό, απροσποίητη φιλοξενία και ευκαιρίες για ψυχαγωγία και διασκέδαση, υψηλό πολιτισμό, θαλάσσιες διαδρομές, όπως και ορεινές αποδράσεις στα γύρω βουνά», και δεν παρέλειψε στο τέλος να τους καλωσορίσει και να συστήσει την πόλη στο τηλεοπτικό κοινό του Ισραήλ ως έναν εξαιρετικής ποιότητας τουριστικό προορισμό. Λίγο ακόμα και θα τους «έψηνε», έλεγαν οι φίλοι του, να γίνουν μέλη του ΚΙΝ.ΑΛ.!
Ο πρώην πρωθυπουργός σχολίασε με ενθουσιασμό αργότερα στην ιστοσελίδα του στο διαδίκτυο: «Μια αναπάντεχη συνάντηση στη Μαρίνα της Πάτρας με το συνεργείο της ισραηλινής ταξιδιωτικής εκπομπής “The Best in the World”, που μου ζήτησαν να συμμετάσχω σε έναν διαφορετικό διαγωνισμό μαγειρικής ως κριτής, μαζί με δύο νέα παιδιά από την Πάτρα, την Καλομοίρα και τον Δημήτρη, μου έδωσε μια μοναδική ευκαιρία να προωθήσω την πόλη μας και ολόκληρο τον νομό ως τουριστικό προορισμό υψηλής ποιότητας, σε μια μεγάλη αγορά όπως είναι αυτή του Ισραήλ».
Με ανάλογο τρόπο κλείνει την ανάρτησή του, σχολιάζοντας: «Η Αχαΐα, όπως κάθε γωνιά της Ελλάδας, έχει τεράστιες δυνατότητες, αρκεί να πιστέψουμε σε αυτές και να επενδύσουμε στα συγκριτικά της πλεονεκτήματα».
Η Δανία του Νότου που λέγαμε…