Η υπόθεση με τον διεστραμμένο αρχιμανδρίτη που έστελνε πρόστυχα βίντεο σε δωδεκάχρονο παιδάκι έχει σοκάρει το πανελλήνιο, ενώ αποκαρδιώνει και εξοργίζει τους πιστούς, οι οποίοι άλλα περιμένουν από τους ιερωμένους – και όχι αθλιότητες και ανωμαλίες αυτού του είδους.
Η διαφθορά και η παρακμή δεν είναι φαινόμενα που πλήττουν μόνο μία ηλικία, μία κοινωνική τάξη ή επαγγελματικό κλάδο και εθνικότητα. Αποτελούν διαχρονικές… αβαρίες του ανθρώπινου είδους. Η Εκκλησία μας ιδρύθηκε μεν από τον Χριστό, τον Υιό του Θεού, αλλά το πλήρωμά της είναι άνθρωποι – ακριβώς γι’ αυτό δεν αποτελεί εξαίρεση στον θλιβερό κανόνα της επίδειξης από μια ισχνή σε αριθμό μειοψηφία απαράδεκτων πρακτικών.
Ομως, αυτό δεν μπορεί να αποτελέσει δικαιολογία για να μην κάνει η Ιεραρχία εκείνο που πρέπει και εκείνο που επιβάλλουν οι ιεροί κανόνες.
Υπάρχει εδώ και αρκετό καιρό μεγάλη ανάγκη απαλλαγής της Εκκλησίας μας από λειτουργούς που «λερώνουν» το ράσο και σκανδαλίζουν τους πιστούς. Ο λαός στις ενορίες όχι μόνο γνωρίζει ποιος υπηρετεί αληθινά τον Λόγο του Κυρίου και ποιος μολύνει το σώμα της Εκκλησίας, αλλά κατά καιρούς ενημερώνει την Ιεραρχία σχετικά με πρόσωπα, καταστάσεις, συμπεριφορές και πραγματικά περιστατικά. Η πικρή αλήθεια είναι ότι λίγες καταγγελίες βρίσκουν τον δρόμο τους μέχρι τα επισκοπικά ή συνοδικά δικαστήρια – κάτι που δεν περνά απαρατήρητο και χρεώνεται όχι μόνο στην Ιεραρχία, αλλά συνολικά στην Εκκλησία!
Οι απλοί πολίτες δεν έχουν τον χρόνο και τη διάθεση να… λεπτολογούν σε τέτοιες υποθέσεις – κι αυτό συμβαίνει και με τον χώρο της πολιτικής. Σε περιπτώσεις διαφθοράς -ειδικά σε υποθέσεις που υπάρχουν υποψίες συγκάλυψης- γίνεται γενικά λόγος για «τους πολιτικούς», «τους δικαστικούς», «τους ιερείς», «τους δημοσιογράφους».
Γι’ αυτό υπάρχει άμεση ανάγκη κάθαρσης -και, δη, αυτοκάθαρσης- σε αυτό το θείο ίδρυμα. Για να μην τσουβαλιάζονται οι δίκαιοι και οι άδικοι, και για να μην κηλιδώνεται η αληθινή εικόνα της ευλογίας για το έθνος μας, που είναι η Εκκλησία.
Μ.Η.Τ. 232120