Η παιδεραστία, κρατική ιδεολογία;

Προκάλεσε σάλο το δημοσίευμα της «δημοκρατίας» για την προβολή σκηνών σεξ μεταξύ ανήλικων αγοριών σε δημοτικό σχολείο. Η κοινή γνώμη όχι μόνο ασχολήθηκε ιδιαίτερα, αλλά θορυβήθηκε και οργίστηκε με το περιστατικό που έλαβε χώρα στα μέσα Μαΐου, σε δημοτικό σχολείο των Αθηνών, όπου μια δασκάλα αποφάσισε να προβάλει στους 10χρονους μαθητές της ταινία με ερωτικές περιπτύξεις μεταξύ 12χρονων αγοριών.

Η υπόθεση θα φτάσει στα δικαστήρια, μια και θα κινηθούν νομικά οι γονείς του παιδιού που επηρεάστηκε πολύ αρνητικά από την παρακολούθηση της ταινίας. Ομως, το ζήτημα δεν είναι τόσο νομικό όσο πολιτικό, και σε αυτό πρέπει να τοποθετηθούν η υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως και ο πρωθυπουργός.

Να προβάλλει κάποιος ερωτικές σκηνές, και δη μεταξύ ανήλικων αγοριών, σε τάξη… δημοτικού σχολείου είναι μια αθλιότητα εφαπτόμενη της διαφήμισης της παιδοφιλίας.

Και οι παιδεραστές αυτό κάνουν: Αρέσκονται να παρακολουθούν ερωτικές σκηνές με ανήλικα και έπειτα διαπράττουν το ίδιο κακούργημα.

Αποτελεί, άραγε, η παιδεραστία κρατική ιδεολογία; Αν όχι, τότε το υπουργείο οφείλει να δημοσιοποιήσει ανακοίνωση με την οποία θα καταδικάζει ρητά αυτή την πρωτοβουλία της δασκάλας, θα δηλώνει ότι δεν έχει προτείνει την προβολή τέτοιου είδους διεστραμμένων θεαμάτων σε μαθητές και θα τονίζει στους γονείς του παιδιού ότι θα σταθεί αρωγός σε κάθε νομική ενέργεια στην οποία θα προβούν.

Επίσης, το υπουργείο Παιδείας πρέπει να εξηγήσει στους γονείς αλλά και στους μαθητές τι είδους συνειδήσεις επιδιώκει να διαμορφώσει. Θέλει να φτιάξει υγιώς σκεπτόμενους ανθρώπους, πατριώτες, ευσεβείς χριστιανούς, δίκαιους, εργατικούς και αλληλέγγυους με τα πρόσωπα που έχουν ανάγκη ή νεοταξικού τύπου μαζανθρώπους, οι οποίοι ελέγχονται εύκολα μέσω των εθισμών, των έξεων και των ροπών τους;

Το παιδί του οποίου επιβαρύνθηκε η ψυχολογία επειδή παρακολούθησε στη σχολική τάξη τις ερωτικές σκηνές με 12χρονα αγόρια, ευτυχώς, έγινε αντιληπτό από τους γονείς του. Εκανε εμετό (τόσο αποδεκτά από τις αθώες ψυχές είναι όσα προβάλλει η νεοταξική σαπίλα) και άλλαξε η συμπεριφορά του.

Ποτέ, όμως, δεν θα μάθουμε πόσες παιδικές ψυχές έχει τραυματίσει η διαφήμιση των διαστροφικών συμπεριφορών από τους μηχανισμούς της κρατικής και της πνευματικής εξουσίας.

Οι γονείς ας γρηγορούν…