Ο Ιωάννης Κοζαρτζής άφησε την τελευταία του πνοή στη Βέροια, σε ηλικία 105 ετών. Ηταν συμπολεμιστής του λοχία Δημήτρη Ιτσιου
Σε ηλικία 105 ετών άφησε την τελευταία του πνοή στη Βέροια ο ήρωας των Οχυρών Ρούπελ Ιωάννης Κοζαρτζής, που ήταν συμπολεμιστής του λοχία Δημήτρη Ιτσιου στο πολυβολείο Π8, όπου δόθηκε ιστορική μάχη. Ηταν 6 Απριλίου του 1941, όταν ο Ιτσιος και μόλις πέντε άνδρες, μεταξύ των οποίων ο Ιωάννης Κοζαρτζής, αντιστάθηκαν στην επέλαση των Γερμανών μέχρις εξαντλήσεως των πυρομαχικών τους.
Ο Κοζαρτζής είχε τιμηθεί για την ηρωική δράση του, μεταξύ άλλων, από τον τότε υπουργό Εθνικής Αμυνας Πάνο Καμμένο και πρόσφατα από τον Δικηγορικό Σύλλογο Βέροιας. Η κοινότητα Γεωργιανών Βέροιας όπου ζούσε εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση: «Η τοπική κοινωνία του χωριού μας, αλλά και όλη η Ελλάδα αποχαιρετά τον Ιωάννη Κοζαρτζή. Αείμνηστε ήρωα, κ. Γιάννη, ο σεβασμός, η βαθιά εκτίμηση για τη θυσία σου και η αγάπη όλων μας θα σε συνοδεύουν για πάντα. Η πρόταση του Κοινοτικού Συμβουλίου Γεωργιανών προς τον Δήμο Βέροιας σε ένδειξη τιμής για τους αγώνες σου θα είναι να δώσει το όνομά σου σε δημοτική οδό της Βέροιας. Δόξα και τιμή. Ας είναι αιωνία η μνήμη σου».
Να σημειωθεί πως στο Οχυρό Ρούπελ ήταν μόνο 27 αξιωματικοί και 950 οπλίτες. Γύρω από το οχυρό υπήρχαν μόλις οκτώ πυροβόλα, μοιρασμένα στις πυροβολαρχίες του λοχαγού Κοζώνη και του ήρωα υπολοχαγού Κυριακίδη, σε καλά κρυμμένες τοποθεσίες. Οι γερμανικές στρατιωτικές δυνάμεις ήταν πάνοπλες με εξοπλισμό που υπερτερούσε αριθμητικά και τεχνολογικά έναντι των Ελλήνων. Σε 14 νεκρούς και 38 τραυματίες ανήλθε ο αριθμός των απωλειών του Οχυρού Ρούπελ στις συνολικά τέσσερις μέρες που διήρκεσαν οι βομβαρδισμοί των γερμανικών στρατευμάτων. Τα οχυρά δεν καταλήφθηκαν ποτέ, χάρη στον ηρωισμό των Ελλήνων υπερασπιστών, που μέχρι την τελευταία στιγμή πολεμούσαν με αυτοθυσία. Παραδόθηκαν όταν η διοίκηση των οχυρών είχε ήδη πληροφορηθεί για τη συνθηκολόγηση της Ελλάδας με τους Γερμανούς.
Τα λιγοστά αντικείμενα των στρατιωτών και μια ελληνική σημαία με τη βασιλική κορόνα που φυλάσσονται στην είσοδο της στοάς του οχυρού διοίκησης αποτελούν μικρά μόνο ψήγματα των μεγάλων, αλλά δύσκολων στιγμών που έζησαν στην καθημερινότητά τους οι Ελληνες στρατιώτες, υπερασπιζόμενοι το οχυρό και την πατρίδα. Το Οχυρό Ρούπελ δεν κατελήφθη ποτέ, χάρη στην απαράμιλλη αντίσταση των μαχητών και την ανθεκτική κατασκευή του. Ογδόντα δυο χρόνια τώρα παραμένει αγέρωχο πάνω στο βουνό και σαν να έχει κι αυτό ψυχή, δίνει τη δική του μαρτυρία για τον άνισο, αλλά τιμημένο αγώνα των Ελλήνων στρατιωτών και της άμυνάς τους για την υπεράσπιση και την ελευθερία της πατρίδας.
Μόνο στο Ρούπελ ο επισκέπτης αφουγκράζεται νοερά τους χτύπους της καρδιάς των υπερασπιστών του, περπατώντας στις «μπαρουτιασμένες» πλαγιές και στις υπόγειες δαιδαλώδεις στοές του.
Μ.Η.Τ. 232120