Τα μαζεύει τώρα η Νέα Δημοκρατία για τον Κυριάκο Βελόπουλο. Μετά τις δημόσιες αβρότητες και το παράθυρο για μετεκλογική συνεργασία, η Ν.Δ. σπεύδει τώρα να διαψεύσει πως ψάχνει να βρει αποκούμπι στην Ελληνική Λύση, υποστηρίζοντας πως τους χωρίζει άβυσσος ως προς τα κρίσιμα ζητήματα.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιάννης Οικονόμου, ο οποίος τη Δευτέρα δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο μετεκλογικής συνεργασίας, ισχυρίστηκε χθες πως με το κόμμα του κ. Βελόπουλου «μας χωρίζουν πολλά πράγματα και σε επίπεδο αρχών και σε επίπεδο αξιών». Αναφέρθηκε, δε, ιδιαίτερα στο θέμα του πολέμου της Ρωσίας, λέγοντας «έχουμε εκ διαμέτρου αντίθετες θέσεις στο συγκεκριμένο ζήτημα η ελληνική κυβέρνηση, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, η Νέα Δημοκρατία, η ελληνική Κεντροδεξιά, με τις θέσεις του κ. Βελόπουλου».
Από πίσω ακολούθησε ο Αδωνις Γεωργιάδης, διαρρηγνύοντας τα ιμάτιά του πως δεν υπάρχει περίπτωση τα δυο κόμματα να… τα βρουν. «Δεν υπάρχει κανένα τέτοιο ενδεχόμενο» απάντησε ο υπουργός Ανάπτυξης, ερωτηθείς σχετικά. «Το πρόβλημα με τον κ. Βελόπουλο δεν είναι προσωπικό, εγώ τον κ. Βελόπουλο τον συμπαθώ και είναι φίλος μου, ο λόγος που δεν μπορεί να γίνει συγκυβέρνηση Ν.Δ. – Βελόπουλου είναι γιατί στα μείζονα διαφωνούμε.
Εμείς έχουμε δυτικό προσανατολισμό, φιλοευρωπαϊκό, φιλοαμερικανικό. Ο κ. Βελόπουλος έχει ευρωσκεπτικιστικό προσανατολισμό, φιλορωσικό. Αν γίνει μια κυβέρνηση, πώς θα κυβερνηθεί η χώρα;» διερωτήθηκε. Βεβαίως, παρέλειψε να αναφέρει πως προ δεκαπενθημέρου ο Αδωνις Γεωργιάδης είχε τετ α τετ με τον Κυριάκο Βελόπουλο στο γραφείο του στη Βουλή… Πάντως, και η Ελληνική Λύση εμφανίζεται ενοχλημένη με τα σχετικά δημοσιεύματα, επιμένοντας πως το κόμμα «σαν μία γροθιά θα πορευτεί αταλάντευτα μέχρι τέλους. Μόνη, απέναντι σε όλους».
Το κόμμα του Κυριάκου Βελόπουλου μάλιστα επιτέθηκε και στη Ν.Δ. και στο ΠΑΣΟΚ και στον ΣΥΡΙΖΑ, μιλώντας για «θιασώτες της “αντικατάστασης πληθυσμών”, της επαίσχυντης Συμφωνίας των Πρεσπών και της ληστείας των πολιτών, που έχουν συνηθίσει να κυλιούνται σε έναν πολιτικό βούρκο, υπηρετώντας όχι το εθνικό, αλλά το κομματικό και το προσωπικό τους συμφέρον».
Μ.Η.Τ. 232120