Ο καλά δικτυωμένος ηθοποιός και σκηνοθέτης Δημήτρης Λιγνάδης κυκλοφορεί ελεύθερος, αν και καταδικάστηκε πρωτοδίκως για δύο βιασμούς ανηλίκων! Δολοφόνοι που σκότωσαν συγγενικά τους (ή άγνωστα σε εκείνους) πρόσωπα αποφυλακίζονται δίχως καν να έχουν συμπληρώσει δεκαετία εγκλεισμού στη φυλακή. Στα μαλακά πέφτουν και πολλοί άλλοι εγκληματίες που παραβιάζουν την κείμενη νομοθεσία, αλλά μετά χρησιμοποιούν τις ευνοϊκές προς εκείνους διατάξεις για να απολαμβάνουν την ελευθερία τους.
Επιπλέον, στα πλημμελήματα δεν είναι δύσκολη υπόθεση η αποφυλάκιση αλλά η φυλάκιση! Η κοινή γνώμη κάθε τόσο ενημερώνεται για υποθέσεις βιαστών, διαρρηκτών και ληστών -λαθρομεταναστών και μη- που συλλαμβάνονται, δικάζονται και καταδικάζονται για πολλοστή φορά για τα ίδια αδικήματα! Αυτό σημαίνει ότι οι νομοθέτες ουσιαστικά αρνούνται να κρατήσουν τους παραβατικούς εντός των φυλακών.
Στην Ελλάδα συμφέρει να είσαι βιαστής, παιδεραστής, δολοφόνος, λαθρομετανάστης μαχαιροβγάλτης, έμπορος ναρκωτικών, ληστής, απατεώνας, καταχραστής του δημόσιου χρήματος, πλαστογράφος, αποδοχέας προϊόντων εγκλήματος.
Τα κόμματα που υπόσχονται κάθε τόσο να «σώσουν» την Ελλάδα έχουν δημιουργήσει ένα πλέγμα νόμων και διατάξεων που αφορούν τον «σωφρονισμό», ώστε πολλοί κακούργοι κυκλοφορούν ελεύθεροι με υφ’ όρους απολύσεις, αναστολές εκτέλεσης ποινών, άδειες κ.ά., και συνεχίζουν απτόητοι την εγκληματική δράση τους εις βάρος των πολιτών. Μάλιστα, το θράσος ορισμένων πολιτικών είναι τόσο μεγάλο, ώστε φτάνουν σε σημείο να κομπάζουν, επειδή επέτυχαν «αποσυμφόρηση» των φυλακών. Επειδή, ουσιαστικά, ξαμόλησαν τις αγέλες των ανθρώπινων θηρίων από τις φυλακές για να κατασπαράξουν τους αθώους, αφού δεν σκοπεύουν να επεκτείνουν τις ήδη υπάρχουσες ή να φτιάξουν καινούργιες.
Όσοι έχουν εξουσία ώστε να λαμβάνουν τις κρίσιμες αποφάσεις για την πατρίδα πάντοτε σκέπτονται με… ανθρωπιστικούς όρους και πολιτεύονται δείχνοντας έμπρακτη συμπόνοια για τους εγκληματίες, σχεδιάζοντας, ψηφίζοντας και θέτοντας σε εφαρμογή ένα σωρό ευνοϊκά μέτρα για εκείνους. Οταν, όμως, γίνεται λόγος για τα θύματα των εγκληματικών ενεργειών, η συμπόνοια και η αλληλεγγύη είναι πάντοτε λεκτικές, όχι ουσιαστικές.
Είναι προφανές ότι αυτό το εξωφρενικό και προσβλητικό για την Ελλάδα και τους Ελληνες σκηνικό δεν έχει προκύψει τυχαία, ούτε οφείλεται σε λάθος. Είναι αδύνατον τόσοι πολλοί «άριστοι», με πληθώρα πανεπιστημιακών τίτλων και γνώστες της πολιτικής τέχνης να αδυνατούν να καταλάβουν ότι με τις αποφάσεις τους ενθαρρύνουν τις ντόπιες και ξένες συμμορίες, αλλά και τους «μοναχικούς λύκους» του εγκλήματος να συνεχίσουν τη δράση τους. Σίγουρα υπάρχει σκοπιμότητα πίσω απ’ όλα τούτα, αλλά για την ώρα είναι άσκοπο να παρατεθούν υποθέσεις για τα αίτια του κακού. Αυτό που οπωσδήποτε πρέπει να γίνει είναι το αυτονόητο: οι εγκληματίες στη φυλακή, οι νομοταγείς στην κοινωνία.
Δεν έχει νόημα να πληρώνει κάποιος φόρους στο κράτος, όταν αυτό δεν του εγγυάται την ασφάλειά του.
Μ.Η.Τ. 232120