Συγκλονιστικά είναι τα επίσημα στοιχεία που δόθηκαν χθες στη δημοσιότητα για τη νέα αύξηση των ληξιπρόθεσμων χρεών προς το Δημόσιο. Μέσα στο πρώτο τετράμηνο της φετινής χρονιάς προστέθηκαν στα υπάρχοντα χρέη άλλα 3,72 δισ. ευρώ έναντι 2,56 της περσινής χρονιάς το ίδιο διάστημα. Κι αν η αύξηση κατά περίπου 45% από τον έναν χρόνο στον άλλον δείχνει εντυπωσιακή, κρατηθείτε διαβάζοντας πόσο έχει φτάσει το συνολικό ποσό των ληξιπρόθεσμων οφειλών: Στα 112,5 δισ. ευρώ…
Σχεδόν 4.000.000 φορολογούμενοι -δηλαδή επί της ουσίας σχεδόν ένας στους δύο οικονομικά ενεργούς πολίτες- βρίσκονται χρεωμένοι στην Εφορία. Το φαινόμενο αυτό δεν είναι τωρινό, αφού στα ίδια επίπεδα κινούνται εδώ και πολλά χρόνια. Όμως, αυτό που προκύπτει είναι ότι κάθε μήνα, κάθε χρόνο που περνάει, η θηλιά σφίγγει ολοένα και περισσότερο για τον Έλληνα.
Μπορεί όλες οι έως τώρα κυβερνήσεις να πανηγυρίζουν ότι βελτιώνουν τους δείκτες της ελληνικής οικονομίας και ότι τα πράγματα -επί των ημερών της καθεμιάς- καλυτερεύουν, αλλά η πραγματικότητα αποδεικνύεται διαφορετική, οδυνηρή, αδυσώπητη.
Όταν η μισή και πλέον κοινωνία παραμένει αλυσοδεμένη στα χρέη και δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα, τότε πολύ απλά η οικονομική πολιτική -όσες «περγαμηνές» κι αν τη συνοδεύουν- καθίσταται αποτυχημένη. Μάλιστα, η αποτυχία είναι διπλή διότι παράγονται αρνητικές συνέπειες και σε κοινωνικό επίπεδο.
Το χειρότερο είναι ότι δεν υπάρχει στον ορίζοντα κανένα στοιχείο που να προοιωνίζεται βελτίωση της κατάστασης. Αντιθέτως, όλα δείχνουν περαιτέρω επιδείνωση. Κι αυτό που συμβαίνει με τα χρέη προς το Δημόσιο δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου. Τα ελληνικά νοικοκυριά στη συντριπτική τους πλειονότητα βρίσκονται πλέον σε κατάσταση απόγνωσης. Ιδιαίτερα μάλιστα τους τελευταίους μήνες το οικονομικό αδιέξοδο για τη μέση οικογένεια έχει γίνει δραματικό για λόγους που όλοι γνωρίζουμε και έχουν να κάνουν με την ακρίβεια, τις ρήτρες αναπροσαρμογής, τις τιμές στα καύσιμα κ.ο.κ.
Η ελληνική κοινωνία επανέρχεται δυστυχώς σε εποχές που για ολοένα και περισσότερους βασικό μέλημα και προτεραιότητα αποτελεί πλέον η επιβίωση, αφήνοντας κατά μέρος την εκπλήρωση άλλων βαρών, μεταξύ των οποίων και η φορολογία. Και για να το πούμε πιο απλά, αν ένας οικογενειάρχης ή συνταξιούχος δεν μπορεί να βγάλει πια ούτε τον μήνα, αναγκαστικά δεν θα πληρώσει και τις υποχρεώσεις του προς το Δημόσιο. Η κυβέρνηση, όμως, περί άλλα τυρβάζει…
Μ.Η.Τ. 232120