Το δράμα του ελληνικού λαού είναι ότι βρίσκεται στις συμπληγάδες μιας ανίκανης κυβέρνησης και μιας θλιβερής αξιωματικής αντιπολίτευσης. Οσα συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ από την Παρασκευή αποδεικνύουν ότι το συγκεκριμένο αριστερό συνονθύλευμα δεν μπορεί να αποτελέσει μια σοβαρή εναλλακτική επιλογή διακυβέρνησης. Πρώτον, διότι απέτυχε να κάνει την αυτοκριτική του (και το απέφυγε με κάθε τρόπο) και, δεύτερον, επειδή εξακολουθεί να είναι έρμαιο των τάσεων και κάθε ακραίας ή γραφικής φωνής.
Οι αδιόρθωτοι συριζαίοι, αντί να αφουγκραστούν τα αδιέξοδα της κοινωνίας και τη συσσωρευμένη οργή για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, που έχει αποτύχει στα πάντα, αντί να εστιάσουν σε λύσεις που θα ανορθώσουν τη χώρα και προτάσεις που θα φέρουν ελπίδα, κατάφεραν να τσακωθούν και σχεδόν να πιαστούν στα χέρια ακόμα και για το πόσες κάλπες θα στηθούν για τα εσωκομματικά τους! Η αξιωματική αντιπολίτευση μοιάζει να μην έχει διδαχθεί τίποτα από το κακό της παρελθόν και τα τεράστια κυβερνητικά λάθη της θητείας της.
Όσο κι αν ο Τσίπρας ψελλίζει λίγα λόγια με ελαφρώς αυτοκριτικό περιεχόμενο, η ουσία είναι μία: Είναι ίδιοι, απαράλλαχτοι, εμμονικοί και ανίκανοι για τα μεγάλα. Ασχολούνται κατά κόρον με το μοίρασμα θέσεων και εξουσίας εντός του κόμματος και χάνουν τον λαό και τη μεγάλη εικόνα. Τα πρόσωπα της ηγετικής ομάδας, μαζί με τα λεγόμενα «ιστορικά στελέχη» και τις διάφορες συνιστώσες, πώς θα καταφέρουν να κυβερνήσουν όταν δεν μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους;
Όλα τα παραπάνω απαντούν στο ερώτημα γιατί δεν έχει πέσει ακόμη ο Μητσοτάκης, ο οποίος έχει καταφέρει να τα κάνει όλα λάθος! Είναι απλό… Διότι ο ΣΥΡΙΖΑ του δίνει κάθε τόσο επιμέρους ανάσες. Άλλοτε με άστοχες δηλώσεις, συχνά με προβληματικές πολιτικές επιλογές και τώρα με τους καβγάδες του συνεδρίου προσφέρει απλόχερα πολιτικό χρόνο σε έναν αποτυχημένο πρωθυπουργό που κάνει κακό στη χώρα. Αλήθεια, γιʼ αυτή την έρμη χώρα νοιάζεται άραγε κανένας;
Τα αδιέξοδα, λοιπόν, πληθαίνουν όσο πλησιάζουμε στις εκλογές. Αντί το σκηνικό να ξεκαθαρίζει, περιπλέκεται εξαιτίας της αδυναμίας των δύο μεγάλων κομμάτων. Αλλά και στα μικρότερα κόμματα εμφανίζονται αντίστοιχα φαινόμενα εσωστρέφειας, παρακμής και έλλειψης πολιτικού οράματος. Γιʼ αυτό εξακολουθούν, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, να παραμένουν στα ύψη τα ποσοστά των αναποφάσιστων και όσων δηλώνουν ότι θα απέχουν από τις εκλογές. Υπάρχει εξήγηση και, μάλιστα, βάσιμη γιʼ αυτό το φαινόμενο, το οποίο μόνο κινδύνους μπορεί να προκαλέσει σε κάθε δημοκρατική χώρα.
Ο λαός βλέπει τι συμβαίνει και ζυγίζει τις επιλογές του. Πολλοί συμπολίτες μας θεωρούν ότι βρίσκονται σε αδιέξοδο. Όσο τα μεγάλα κόμματα παρουσιάζουν αυτή τη θλιβερή εικόνα τόσο μεγαλώνει η πιθανότητα να δούμε στις επόμενες εκλογές εκπλήξεις που ούτε φανταζόμαστε.
Μ.Η.Τ. 232120