Ας τον χαίρονται όσοι τον στήριξαν

Όλοι κατανοούν ότι ο πρόεδρος Ζελένσκι έχει περιέλθει σε δεινή θέση μετά τη ρωσική εισβολή. Η πίεση που δέχεται είναι αφόρητη και οι αποφάσεις του επηρεάζουν εκατομμύρια ζωές.

Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι μπορεί να γίνει αποδεκτός ο εξωφρενικός οπορτουνισμός που χαρακτηρίζει τις διπλωματικές και τις στρατηγικές επιλογές του. Απαιτεί στήριξη άνευ όρων, αδιαφορώντας πλήρως για τα ζωτικά συμφέροντα και τις ευαισθησίες των άλλων χωρών.

Δεν δίστασε να χαρακτηρίσει «persona non grata» τον Γερμανό πρόεδρο Στάινμαγερ, που σκόπευε να επισκεφτεί το Κίεβο για να στηρίξει τον ίδιο και τη χώρα του. Απόφαση τραγική, αν σκεφτεί κανείς ότι οι Γερμανοί τον προμήθευσαν με όπλα πολλών εκατομμυρίων και έχουν πρωτοστατήσει στην επιβολή κυρώσεων εναντίον των Ρώσων.

Δεν δίστασε, επίσης, να ψέξει δημοσίως τον Γάλλο πρόεδρο, επειδή χαρακτηρίζει τις δολοφονίες αμάχων εγκλήματα πολέμου, και όχι γενοκτονία. Ανακάλυψε μάλιστα τη λέξη «μακρονίζω», που σημαίνει «λέω πολλά και δεν κάνω τίποτα».

Ξεχνώντας ότι βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο, προσβάλλει με αλγεινό τρόπο δύο από τους ισχυρότερους συμμάχους του, που στάθηκαν στο πλευρό του από την πρώτη στιγμή και υπέστησαν τεράστιες οικονομικές ζημίες για να τον στηρίξουν.

Την ίδια ώρα, εξυμνεί με κάθε ευκαιρία την Τουρκία, τη μόνη χώρα του ΝΑΤΟ που αρνήθηκε να επιβάλει κυρώσεις στη Μόσχα και μετατράπηκε σε κρησφύγετο των Ρώσων ολιγαρχών.

Τα καλά και συμφέροντα για τον κύριο Ζελένσκι, που συμπεριφέρεται με πρωτοφανή αναίδεια στους κορυφαίους χορηγούς του, Γερμανούς και Γάλλους, αλλά δεν τολμά να κακοκαρδίσει τους ρωσόφιλους Τούρκους…

Δεν είναι τυχαίο ότι τη μέρα που η Ελλάδα και η Κύπρος τον προσκάλεσαν να απευθυνθεί στον λαό τους, αυτός άδραξε την ευκαιρία να προσβάλει βάναυσα τον Ελληνισμό και να προσφέρει υπηρεσίες στον συνέταιρό του, τον Ερντογάν.

Αν και θεωρούσαμε αυτονόητο ότι ο Ουκρανός πρόεδρος θα έκανε παραλληλισμό στις εισβολές στη χώρα του και την Κύπρο, αυτός δεν εκστόμισε ούτε λέξη για να μην κακοκαρδίσει τον «σουλτάνο». Υπήρχε σκοπιμότητα πίσω από κάθε λέξη που… δεν είπε.

Ο Ζελένσκι, λοιπόν, θεωρεί ότι όλοι οφείλουν να αποδοκιμάζουν τη ρωσική εισβολή και να τη χαρακτηρίζουν γενοκτονία, αλλά ο ίδιος έχει το δικαίωμα να αδιαφορεί πλήρως για το Κυπριακό και να αποσιωπά τις θηριωδίες του «Αττίλα».

Ας τον χαίρονται αυτοί που τον υπέθαλψαν και τον στήριξαν, χωρίς όρους και προϋποθέσεις…