Το τελευταίο πράγμα που χρειάζονται τα κόμματα είναι το βάρος και οι σκιές των αμαρτιών από το παρελθόν. Για να ξεφορτωθούν αυτό το βάρος δεν αρκεί η αλλαγή ονομασίας και της έδρας των κεντρικών γραφείων. Απαιτείται κάτι περισσότερο, κάτι που η κοινωνία θα αντιληφθεί και θα αποδεχθεί ως ουσιαστικό.
Το ΚΙΝ.ΑΛ. -πρώην ΠΑΣΟΚ- είναι ένα κόμμα με γνωστή ιστορία και ήταν ακριβώς αυτά τα βάρη του παρελθόντος και οι σκιές, τα οποία άφησαν πίσω τους οι πράξεις συγκεκριμένων προσώπων, που το απαξίωσαν σε επίπεδο εκλογικής απήχησης.
Πολλοί θεώρησαν ότι η ανάληψη της προεδρίας του ΚΙΝ.ΑΛ. από τον Νίκο Ανδρουλάκη θα αποδεικνυόταν μια… από τα ίδια και ότι ο νέος πρόεδρος, δεσμευόμενος από τον άγραφο «νόμο» της συντροφικής αλληλεγγύης, θα απέφευγε να προβεί σε άμεση ή, έστω, έμμεση κριτική των πολιτικών που ακολούθησαν και εφήρμοσαν άλλα στελέχη του κόμματος. Υπήρχε επίσης η άποψη ότι ο κ. Ανδρουλάκης θα αποδεχόταν και τις πολιτικές «προίκες» από ύποπτες συναλλαγές επιφανών στελεχών του κόμματός του. Κι όμως, ο κ. Ανδρουλάκης, αιφνιδιάζοντας ευχάριστα το κοινό, αρχικά δείχνει να αποποιείται αυτές τις «κληρονομιές». Πρόσφατο είναι το «άδειασμα» του Ανδρέα Λοβέρδου από τον νέο πρόεδρο του ΚΙΝ.ΑΛ. για το τεράστιο σκάνδαλο της Novartis – κάτι που προκάλεσε αντιδράσεις από την πλευρά του Ανδρέα Λοβέρδου και της… Νέας Δημοκρατίας.
Υπό αυτό το πρίσμα πρέπει να ιδωθεί και η τοποθέτηση του προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΙΝ.ΑΛ. Μιχάλη Κατρίνη, ο οποίος, δείχνοντας σαφώς προς την κατεύθυνση όσων εξωφρενικών συμβαίνουν με τις διώξεις δημοσιογράφων στην Ελλάδα για το σκάνδαλο της Novartis, είπε στη Βουλή ότι «δεν νοείται δημοκρατία στην οποία η ερευνητική δημοσιογραφία αντιμετωπίζεται ως απειλή». Επιπλέον, ο κ. Κατρίνης, στη χθεσινή συνεδρίαση της Βουλής σχετικά με τη λίστα Πέτσα, επανέφερε στην τάξη την κομματική φίλη του κ. Λοβέρδου, Νάντια Γιαννακοπούλου, η οποία πήγε να αποπροσανατολίσει τη συζήτηση και να αλλάξει θέμα.
Τα πρώτα δείγματα γραφής στη νέα σελίδα του ΚΙΝ.ΑΛ. φαντάζουν θετικά.
Μ.Η.Τ. 232120