Τελειωμένη κυβέρνηση
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης καταλαβαίνει μόνο ό,τι έχει να κάνει με λεφτά. Έτσι έχει μάθει, αυτή την πολιτική ασκεί, σ’ αυτή τη «γλώσσα» μιλάει. Μοιράζει 150άρια μπόνους στους νέους για να εμβολιαστούν, 100άρια πρόστιμα στους 60άρηδες ανεμβολίαστους, διχίλιαρα στους ταλαιπωρημένους της Αττικής Οδού και πεντοχίλιαρα στους καμένους της Εύβοιας. Και δείχνει αυτός και ο περίγυρός του σαν να περίμεναν να καταλάβουν την εξουσία για να πέσουν στο… ψητό (μοιράζοντας ξεροκόμματα σε όποιον αντιδρά) και να κλείσουν βρόμικες υποθέσεις του παρελθόντος.
Ο απλός λαός, όμως, δεν τα ζυγίζει όλα με την ηθική του ευρώ. Από την ημέρα που γεννιέται ο μέσος Ελληνας ξέρει πολύ καλά ότι δεν θα αποκτήσει ποτέ τα πλούτη που μεταφέρονται από γενιά σε γενιά στα μεγάλα τζάκια αυτού του τόπου. Τα χρήματα τα έχει ανάγκη για να μπορέσει να ζήσει ως άνθρωπος. Παλεύει γι’ αυτά, μοχθεί και αγωνιά καθημερινά, αλλά γνωρίζει την πραγματικότητα.
Για την καθημερινότητά τους οι απλοί πολίτες έχουν άλλο «νόμισμα», όχι το ευρώ του Μητσοτάκη: Το «νόμισμα» της αξιοπρέπειας. Αυτό τους κρατά όρθιους στην οικοδομή, στα χωράφια, στα γραφεία, στον δρόμο, στις επιχειρήσεις, στην οικογένειά τους. Αυτό το «να έχω το κούτελο καθαρό», η γνήσια περηφάνια των ανθρώπων που τα βγάζουν δύσκολα πέρα, είναι η ψυχή και η δύναμη του τόπου μας. Αυτή έδιωξε τους Τούρκους, αυτή νίκησε τους Ιταλούς, αυτή άντεξε στην οικονομική κρίση. Οποια κυβέρνηση, από τις παλαιότερες έως τις πιο πρόσφατες, τσαλαπάτησε αυτή την ιερή αρχή επιβίωσης βρέθηκε στα Τάρταρα.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη ξεφτιλίζει καθημερινά ανθρώπους με τέτοια συχνότητα, που δεν έχει τολμήσει άλλη κυβέρνηση. Πιο σωστά, πρώτα τους ξεφτιλίζει και έπειτα τους χαρτζιλικώνει.
Ο 75χρονος, όμως, που έκλαιγε στα κανάλια ζητώντας να τον απεγκλωβίσουν έπειτα από 20 ώρες στην Αττική Οδό, που εκλιπαρούσε για ένα μπουκάλι νερό για να πάρει τα χάπια του, που φοβόταν λέγοντας «τρέμω, θα πεθάνω εδώ», δεν ζει στον ίδιο κόσμο με τον πρωθυπουργό. Δεν θα γιατρευτεί το τσάκισμα της αξιοπρέπειάς του με 2.000 ευρώ.
Οι χιλιάδες άνθρωποι που ένιωσαν σαν σκουπίδια παρατημένα στους δρόμους, δημόσιους και «ιδιωτικούς», χωρίς έστω νερό για 20 ώρες, αυτοί που ξεπάγιασαν στα σπίτια τους δίχως ρεύμα από τα καλοπληρωμένα golden boys του ΔΕΔΔΗΕ, τα οποία προσφάτως αποφάσισαν να δώσουν στον εαυτό τους τη δυνατότητα bonus 50.000 ευρώ, οι ασθενείς στο «Σωτηρία», που δεν τους δόθηκε καν φαγητό προχθές το βράδυ, πώς θα ξεχάσουν την τριτοκοσμική βραδιά που τους… χάρισε η ανίκανη κυβέρνηση και οι μηχανισμοί της; Με χιλιάρικα, διχίλιαρα και συγγνώμες του Στυλιανίδη;
Κάτι ξεχνάει ο πρωθυπουργός: Δεν είναι όλοι σαν τους πορνοστάρ του ατζέντη Φουρθιώτη (στον οποίο στέκονται σούζα οι υπουργοί του), που κάνουν τα πάντα με μερικά ευρώ. Μπορεί η ηθική της κυβέρνησης Μητσοτάκη να καθρεφτίζεται στις μπίζνες μέσα από τις καταστροφές και στα νταραβέρια της με Φουρθιώτηδες και Λιγνάδηδες, όμως ο καθημερινός άνθρωπος πορεύεται με άλλους κώδικες.
Ένας απλός πολίτης δεν θα εμπιστευόταν ποτέ έναν αντιπρόεδρο ΣτΕ που τον «ελέγχουν» τα ναρκωτικά και τα όργια σεξ να αποφασίζει για τα αναδρομικά του μόχθου του ή για τη συνταγματικότητα αυταρχικών νόμων. Η κυβέρνηση, όμως, τον επέλεξε και τον εμπιστεύτηκε. Ούτε θα ρώταγε ποτέ κάθε πολίτης τη γνώμη ενός Φουρθιώτη για νόμους του κράτους. Δεν θα έβαζε ποτέ στο σπίτι του, και πολύ περισσότερο στο Εθνικό Θέατρο, έναν Λιγνάδη, ενώ όλη η πιάτσα βοούσε επί χρόνια για το ποιόν του.
Να τελειώνουν τα ψέματα και οι πολιτικά ορθές διατυπώσεις: Αυτή η κυβέρνηση είναι πλέον τελειωμένη! Οταν ο λαός έχει κουραστεί τόσο να εξοργίζεται μαζί της, που ακόμα και στις πιο άγριες συμφορές κάνει πλάκα με αυτήν, δεν υπάρχει επιστροφή. Εχει τελειώσει και απομένει μόνο η εκλογική αποκαθήλωσή της.
Ο εγκλωβισμένος οδηγός Ι.Χ. που έφτιαξε ρίμα σε live τηλεοπτική μετάδοση για το γνωστό ποίημα των ημερών δεν σιχτίρισε, δεν έδειξε πόσο έξαλλος είναι, δεν κριτίκαρε. Απλά κορόιδεψε. Αντί να κλάψει με όσα περνάει, επέλεξε να γελάσει με τα χάλια της κυβέρνησης των αρίστων. Αυτή είναι η πραγματική καταδίκη για κάθε κυβέρνηση: Οταν ο κόσμος την απαξιώνει τόσο, που αρχίζει να την παίρνει στο ψιλό.
Και τι άλλο να κάνει, εδώ που τα λέμε;
Να πάρει στα σοβαρά μια κυβέρνηση που του έταζε κανονικότητα και το μόνο που έκανε ήταν να βουλιάξει στον βούρκο των Φουρθιώτηδων;
Να πάρει στα σοβαρά μια κυβέρνηση που υποσχόταν επιτελικό κράτος για να γλιτώσουμε από τις παθογένειες, αλλά καταρρέει σε κάθε κακοκαιρία και πυρκαγιά; Που από το «είχε πολλά μποφόρ» του Χαρδαλιά το καλοκαίρι, φτάσαμε στο «μόνο η Αττική Οδός φταίει» του Στυλιανίδη; Ο οποίος, μάλιστα, παρουσιάστηκε σαν μεγάλη μετεγγραφή, αλλά αποδείχθηκε «παλτό» από τα λίγα.
Ή να πάρει στα σοβαρά μια κυβέρνηση που κόμπαζε για την επιτυχημένη διαχείριση της πανδημίας, όταν έχουμε 100 νεκρούς κάθε μέρα δύο χρόνια μετά και 23.000 θύματα; Οταν έχουμε τσαλαπατημένους, φοβισμένους και παρατημένους ανθρώπους σε ράντσα, τα οποία ο Μητσοτάκης και ο Πλεύρης βαφτίζουν ΜΕΘ;
Και ποιο είναι, τέλος πάντων, το ηθικό ανάστημα της κυβέρνησης Μητσοτάκη; Εζυγίσθη, εμετρήθη, και ευρέθη ελλιπής. Σε όλα.
Οτιδήποτε κι αν λέει, οτιδήποτε κι αν κάνει, πάντα κάτι περίεργο υπάρχει από πίσω. Πόσοι γνωρίζουν, για παράδειγμα, τι κρύβεται στην -αιφνιδιαστική για πολλούς- απόφαση περί διχίλιαρου που «τρώει» ως πρόστιμο η Αττική Οδός, με εντολή πρωθυπουργού; Πόσοι ξέρουν ότι πριν από μόλις πέντε μέρες, στις 21 Ιανουαρίου, το ΤΑΙΠΕΔ προκήρυξε τον διαγωνισμό για τη νέα ανάθεση σύμβασης εκμετάλλευσης της Αττικής Οδού για 25 χρόνια; Να μια ακόμα κρίση που γεννά ευκαιρίες, κατά το δόγμα Μητσοτάκη.
Μέχρι εδώ! Νισάφι πια με τη γελοιογραφία μιας κυβέρνησης που μας υποσχέθηκε τον θρίαμβο της αριστείας και κατάντησε να διαλέγεται με τους πιο βρόμικους και ποταπούς. Που η απάντησή της σε κάθε κρίση είναι τα ψέματα και τα μοτίβα «δεν υπάρχει, δεν το λέμε, δεν σχολιάζουμε, κλειστείτε στα σπίτια σας», σαν να μην τρέχει τίποτα. Που περιφρονεί τους πολίτες και τους κάνει να νιώθουν ένα τίποτα, σαν να έχουν αποκλειστεί στα Ιμαλάια, και όχι στο Παγκράτι και στην Αγ. Παρασκευή. Που τους διχάζει σε «καλούς εμβολιασμένους» και «κακούς ανεμβολίαστους». Που κάνει λούνα παρκ για τους τουρίστες το κέντρο της Αθήνας για να ικανοποιείται ο συγγενής Μπακογιάννης. Που αφήνει τις φωτιές να σβήνουν στη θάλασσα. Που συνεχίζει να συμπεριφέρεται σαν η αλήθεια να μην έχει καμιά σημασία, ακόμα κι όταν αποκαλύπτεται. Που κυνηγά με κάθε τρόπο όποιον αντιδρά στέλνοντας στη Δικαιοσύνη απείθαρχους δημοσιογράφους και εκδότες.
Κάθε μέρα που περνάει η απληστία αυτής της κυβέρνησης καθιστά τη χώρα φτωχότερη. Ηθικά, θεσμικά, πολιτειακά, οικονομικά. Αυτή η επικίνδυνη κατρακύλα πρέπει να σταματήσει εδώ!
Μ.Η.Τ. 232120