Ο Γεωργιάδης είχε μιλήσει για «αθώωση» Μανιαδάκη ώστε να προδικάσει την απαλλαγή του
Ρεπορτάζ Μαρία Παναγιώτου
Ένα υπουργείο προπαγάνδας βασισμένο στα γκεμπελικά πρότυπα φαίνεται πως έχει στηθεί από κάποιο παράκεντρο, το οποίο δραστηριοποιείται με τις ευλογίες της κεντρικής εξουσίας εκτός των ορίων νομιμότητας.
Αυτό τουλάχιστον αποδεικνύει η αποκάλυψη της «κυριακάτικης δημοκρατίας» πως την απόφαση να μην αρθεί το καθεστώς προστασίας των προστατευόμενων μαρτύρων του σκανδάλου Novartis στην κατάθεσή τους στην ανακρίτρια της διαδικασίας του Ειδικού Δικαστηρίου Κωνσταντίνα Αλεβιζοπούλου, που εξετάζει το σενάριο της σκευωρίας, την πήρε το ίδιο το Δικαστικό Συμβούλιο του Ειδικού Δικαστηρίου και όχι η Οικονομική Εισαγγελία, όπως είχε μεταδοθεί αδιακρίτως από όλα τα μέσα ενημέρωσης. Συγκεκριμένα, και σύμφωνα με το ρεπορτάζ που δημοσίευσε η «κυριακάτικη δημοκρατία», το Δικαστικό Συμβούλιο ούτε δήλωσε αναρμόδιο ούτε μετέθεσε την απόφαση στον επικεφαλής της Οικονομικής Εισαγγελίας, όπως είχε αναπαραχθεί. Αντίθετα, είχε αποφασίσει ξεκάθαρα ότι η αποκάλυψη της ταυτότητας των μαρτύρων στη συγκεκριμένη προδικασία δεν έπρεπε να επιτραπεί.
Δεν είναι, ωστόσο, η πρώτη φορά που μέσα από παραμορφωτικούς φακούς αντιστρέφεται ολοκληρωτικά μία είδηση σε σχέση με τη συγκεκριμένη υπόθεση.
Μόλις στα τέλη του προηγούμενου μήνα η εφημερίδα «Documento» είχε αποκαλύψει πως το απαλλακτικό βούλευμα που είχε εκδοθεί για τον φερόμενο ως εμπλεκόμενο στο σκάνδαλο Novartis Νίκο Μανιαδάκη για το αδίκημα της παθητικής δωροδοκίας αποδεχόταν στην πραγματικότητα μία σειρά από σοβαρές ενδείξεις για την ενοχή του, αλλά και ενδείξεις για την ενοχή του υπουργού Ανάπτυξης Άδωνη Γεωργιάδη και του βουλευτή του ΚΙΝ.ΑΛ. Ανδρέα Λοβέρδου. Απλώς τον απάλλασσε από τη συγκεκριμένη κατηγορία μέσα από τη νομικά παράδοξη αιτιολογία πως ο καθηγητής, ναι μεν είχε υπάρξει σύμβουλος υπουργών Υγείας, αλλά όχι διορισμένος σύμβουλος.
Χαρακτηριστικό της λεπτής κόκκινης γραμμής στην οποία ακροβατούσε το παραπάνω σκεπτικό είναι πως πριν από λίγες μέρες η Εισαγγελία Εφετών Αθηνών άσκησε έφεση στο συγκεκριμένο βούλευμα.
Προτού όμως ασκηθεί έφεση αλλά και πριν ακόμη αποκαλυφθεί το πραγματικό περιεχόμενο του βουλεύματος, μία τεράστια καμπάνια διαστρέβλωσης της αλήθειας είχε ενεργοποιηθεί με εξαιρετικά αυτοματοποιημένες διαδικασίες.
Σε αυτήν είχε πρωτοστατήσει κυρίως ο Αδωνις Γεωργιάδης, ο οποίος είχε προτρέξει να μιλήσει για «αθώωση» Μανιαδάκη, προκειμένου να ισχυριστεί πως το γεγονός αποδεικνύει και τη δική του αθωότητα.
Κι εάν η εφημερίδα «Documento» δεν είχε αποκαλύψει το περιεχόμενο του βουλεύματος, η είδηση περί «αθώωσης» μπορεί να δέσποζε στις συνειδήσεις.
Πόσα βουλεύματα, αποφάσεις ή πορίσματα που δεν ήρθαν ποτέ στο φως μπορεί να έχουν διαφορετικό περιεχόμενο από εκείνο που μεταδόθηκε είναι άγνωστο μέχρι στιγμής.
Προφανώς η μηχανή κοπής ψευδών ειδήσεων που έχει στηθεί από το συγκεκριμένο κέντρο εξουσίας, προκειμένου το σκάνδαλο Novartis να καταχωριστεί ως σκευωρία, είναι εξαιρετικά παραγωγική. Λαδώνεται, εξάλλου, τακτικά από αρκετά συνεργαζόμενα μέσα ενημέρωσης.
Ποντάρει, επίσης, στο γεγονός πως ακόμη και τα μέσα που αναζητούν την αλήθεια μπορεί να παραπλανηθούν από την αληθοφάνεια μιας είδησης ή μπορεί να μην έχουν δυνατότητα να ασχοληθούν ενδελεχώς με όλες τις πληροφορίες.
Η αναζήτηση, ωστόσο, των κατασκευαστών αυτής της μηχανής αποτελεί πλέον ευθύνη εκείνων που ψάχνουν. Διαφορετικά, ελλοχεύει ο κίνδυνος να δώσουμε σε μερικά χρόνια την περίφημη απάντηση που έδωσε η γραμματέας του Γιόζεφ Γκέμπελς, Μπρουνχίλντε Πόμζελ, στον Γερμανό συγγραφέα Θορ Χάνσεν λίγο πριν από τον θάνατό της σε ηλικία 106 ετών: «Δεν θέλαμε να ξέρουμε». Κι αυτή η συνειδητή λήθη αποτελεί την οριστική ταφόπλακα κάθε κοινωνίας και δημοκρατίας.
Μ.Η.Τ. 232120