Αντί να παραιτηθούν, προκαλούν το κοινό αίσθημα
Από τη Μαρία Παναγιώτου
Σημαντικά στοιχεία της δικογραφίας που φωτίζουν την εμπλοκή στο σκάνδαλο Novartis, τόσο του υπουργού Ανάπτυξης Άδωνη Γεωργιάδη όσο και του βουλευτή του ΚΙΝ.ΑΛ. Ανδρέα Λοβέρδου, αποδέχεται το βούλευμα με το οποίο απαλλάχθηκε ο καθηγητής Νίκος Μανιαδάκης από το αδίκημα της παθητικής δωροδοκίας. Στοιχεία που σε κάθε άλλη ευνομούμενη χώρα θα είχαν οδηγήσει τον κ. Γεωργιάδη σε παραίτηση από την υπουργική του θέση, αλλά και τον κ. Λοβέρδο από τη διεκδίκηση της ηγεσίας του ΚΙΝ.ΑΛ. ήδη από χθες που έγιναν οι σχετικές αποκαλύψεις από την εφημερίδα «Documento».
Η πραγματικότητα, βέβαια, είναι πως ο κ. Μανιαδάκης, απαλλάχθηκε για το αδίκημα της παθητικής δωροδοκίας, με βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών, το οποίο περιέχει -δυστυχώς- πρωτοφανείς νομικές ακροβασίες. Συγκεκριμένα, κρίθηκε πως ήταν, μεν, σύμβουλος πολλών υπουργών Υγείας, μεταξύ των οποίων και οι κύριοι Γεωργιάδης και Λοβέρδος, αλλά δεν ήταν διορισμένος σύμβουλος κι ως εκ τούτου δεν μπορεί να κατηγορηθεί. Και οι ακροβασίες μοιάζουν ακόμη πιο έντονες από το γεγονός πως το ίδιο το βούλευμα αποδέχεται πλήθος στοιχείων που αποδεικνύουν τον ρόλο του καθηγητή, ως συμβούλου των συγκεκριμένων υπουργών.
Φυσικά, μπορεί το «κόμμα Novartis» να προσπάθησε να πλασάρει το συγκεκριμένο απαλλακτικό βούλευμα ως αθώωση Μανιαδάκη, η πραγματικότητα όμως είναι ότι ο κύριος καθηγητής συνεχίζει να ερευνάται ακόμη για τη συμμετοχή του στο αδίκημα της δωροδοκίας πολιτικών προσώπων και για ξέπλυμα μαύρου χρήματος από την Οικονομική Εισαγγελία, στην οποία επικεφαλής είναι ο εισαγγελέας Εφετών Χρήστος Μπαρδάκης. Ως εκ τούτου, η υπόθεση της εμπλοκής του στο σκάνδαλο Novartis είναι ακόμη ορθάνοιχτη.
Το πιο σημαντικό, βεβαίως, είναι το γεγονός πως το βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών αποδέχεται μία σειρά ενδείξεων που δείχνουν, όχι μόνο την εμπλοκή του Νίκου Μανιαδάκη, αλλά κυρίως αυτήν του Άδωνη Γεωργιάδη και του Ανδρέα Λοβέρδου, στο σκάνδαλο Novartis. Συγκεκριμένα, αποδέχεται ως ενδείξεις, μεταξύ άλλων, το ότι ο Νίκος Μανιαδάκης (ή «Moneydakis», όπως ήταν το ψευδώνυμό του εντός Novartis):
• προωθούσε τα συμφέροντα του φαρμακευτικού κολοσσού, αναλαμβάνοντας τη χειραγώγηση «της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Υγείας». Φυσικά, οι παραπάνω υπηρεσίες προσφέρονταν «αντί καταβολής αθέμιτων χρηματικών ωφελημάτων δώρων, είτε προς τον ίδιο είτε προς τρίτους, εκ των οποίων διατηρούσε σε ποσοστό 10% με 20%».
• φαίνεται «να ζήτησε και να έλαβε» 58.000 ευρώ, τον Δεκέμβριο του 2010, από τον πρώην ισχυρό άνδρα της Novartis στην Ελλάδα Κωνσταντίνο Φρουζή. Από το ποσό αυτό, αφού παρακράτησε το ποσοστό του, έδωσε το υπόλοιπο στον Ανδρέα Λοβέρδο. Το ίδιο περιστατικό επαναλήφθηκε και το 2011, με τον ίδιο υπουργό για την τιμολόγηση του φαρμάκου Gilenya, μόνο που αυτήν τη φορά το ποσό ήταν 90.000 ευρώ
• έστελνε απευθείας e-mail στον τότε υπουργό Υγείας Άδωνι Γεωργιάδη, από τον Αύγουστο του 2013 μέχρι και τον Ιούνιο του 2014, με προσχέδια υπουργικών αποφάσεων και για την τιμολόγηση φαρμάκων που ευνοούσαν την ελβετική φαρμακοβιομηχανία. Εν συνεχεία, ο Άδωνις Γεωργιάδης τα προωθούσε στην αρμόδια Διεύθυνση Φαρμάκων και Φαρμακείων του υπουργείου Υγείας, για να ετοιμαστούν για… υπογραφή. Τα e-mails αυτά, τα οποία αποδέχεται το βούλευμα, περιέχονται στο πόρισμα της πρώην γενικής επιθεωρήτριας Δημόσιας Διοίκησης Μαρίας Παπασπύρου, το οποίο με τη σειρά του αποτελεί τμήμα της δικογραφίας που εξετάζεται από τους οικονομικούς εισαγγελείς. Μεταξύ αυτών, υπάρχουν και κάποια στα οποία Μανιαδάκης και Γεωργιάδης εκφράζουν την απεριόριστη αγάπη που τρέφουν ο ένας για τον άλλον. «Σ’ αγαπάω πολύ. Είσαι αληθινός και ειλικρινής» γράφει, για παράδειγμα, ο καθηγητής στον υπουργό τον Δεκέμβριο του 2015. Και ο υπουργός τού απαντάει: «Κι εγώ, ρε, σε αγαπάω πολύ».
Ύστερα από όλα αυτά, μοιάζει πλέον σχεδόν κουίζ για παιδιά του δημοτικού η ερμηνεία της επανεμφάνισης του ελληνοϊσραηλινού επιχειρηματία Σάμπυ Μιωνή, προκειμένου να αναμασήσει παλιά και ξεπερασμένα τσιτάτα, που έχουν αποδειχτεί παραμύθια της Χαλιμάς.
Καθώς το φιάσκο της Προανακριτικής Επιτροπής, που στήθηκε για να παρουσιαστεί το σκάνδαλο Novartis ως πολιτική σκευωρία, αποκαλύπτεται και το κατηγορητήριο καταρρέει. Ο αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης είναι μάλλον η μόνη απέλπιδα έξοδος διαφυγής των πραγματικών εμπλεκομένων στο πραγματικό σκάνδαλο.
Μ.Η.Τ. 232120