Συμπληρώνονται 77 χρόνια από την πενθήμερη σφαγή αιχμαλώτων και άμαχου πληθυσμού στον Μελιγαλά Μεσσηνίας και σήμερα γίνεται στην κωμόπολη επιμνημόσυνη δέηση για την ανάπαυση των ψυχών των σφαγιασθέντων.
Λίγες ημέρες πριν από τη σφαγή είχε ολοκληρωθεί η αποχώρηση των γερμανικών κατοχικών στρατευμάτων από την περιοχή και το ΚΚΕ είχε μόνο ένα πράγμα κατά νου, έναν στόχο να υπηρετήσει: να κυριαρχήσει διά της βίας στη μεταπολεμική Ελλάδα – κι αυτό θα γινόταν εφικτό με την εξολόθρευση όλων όσοι δεν ανήκαν στις τάξεις του, αλλά και την τρομοκράτηση του πληθυσμού. Άλλη πολιτική από το λεπίδι και τις σφαίρες δεν μπορούσαν και δεν ήθελαν να ασκήσουν οι κομμουνιστές μητραλοίες, που αιματοκύλισαν την Ελλάδα και επιδίωκαν την απόσχιση της Μακεδονίας μας από τον εθνικό κορμό και την πρόσδεσή της στο ψευδομακεδονικό σλαβικό μόρφωμα, το οποίο δεν έχει πάψει να λειτουργεί σε βάρος των εθνικών συμφερόντων μας.
Το μαζικό έγκλημα στον Μελιγαλά διέπραξε ο ΕΛΑΣ, ο στρατιωτικός βραχίονας του ΚΚΕ, ο οποίος σ’ εκείνη την περίπτωση διοικείτο από τον Άρη Βελουχιώτη. Θύματα της σφαγής ήταν από ανήλικα παιδιά μέχρι και γέροντες 85 ετών. Γυναίκες και μικρά κορίτσια βιάστηκαν κατ’ επανάληψη από ανθρωπόμορφα κτήνη, που εκτόνωναν τις ορμές τους και έβγαζαν τα απωθημένα τους, δείχνοντας τι επρόκειτο να υποστεί η Ελλάδα, αν επικρατούσε το ξενοκίνητο κόμμα τους. Πολλές οικογένειες του μαρτυρικού Μελιγαλά έχασαν περισσότερα του ενός μέλη τους. Στα θύματα συγκαταλέγονται ιερείς, γιατροί, δικηγόροι, συμβολαιογράφοι, αξιωματικοί, μαθητές και μαθήτριες, δάσκαλοι, καθηγητές, χειρώνακτες και προύχοντες.
Η φονική μανία των δολοφόνων του ΚΚΕ δεν είχε τελειωμό και η περιγραφή του μακελειού θα μπορούσε να σοκάρει ακόμα και άτομα που έχουν εθιστεί στην παρακολούθηση ταινιών φρίκης. Τα θύματα σφάζονται σαν αρνιά μπροστά από ένα βάραθρο – το φρέαρ που είχε ανοιχθεί για την ύδρευση του Μελιγαλά και έγινε γνωστό ως «πηγάδα». Μερικοί ρίχνονται στην πηγάδα μαχαιρωμένοι μεν, αλλά ημιθανείς, και από πάνω τους ρίχνονται τα άψυχα κορμιά των συγγενών τους. Οι σφαγείς αντιμετωπίζουν το γεγονός σαν γλέντι.
Αυτά έγιναν στο παρελθόν, αλλά οι αρνητικές συνέπειές τους αγγίζουν και το σήμερα. Οι βιολογικοί και ιδεολογικοί επίγονοι των κατά συρροήν δολοφόνων του ΕΛΑΣ/ΚΚΕ ακόμα και σήμερα σπιλώνουν τη μνήμη των αθώων θυμάτων και τα παρουσιάζουν σαν «συνεργάτες» των Γερμανών, ενώ τα μνημόσυνα και τις εκδηλώσεις τιμής και μνήμης που γίνονται από τους συγγενείς τους τα παρουσιάζουν σαν «γιορτές μίσους».
Αυτά είναι μεν γνωστά, αλλά πρέπει να υπενθυμίζονται, μια και η «θεσμική» Αριστερά όχι μόνο δεν έχει ζητήσει ειλικρινή συγγνώμη από τον ελληνικό λαό για τον Μελιγαλά, αλλά υπερασπίζεται όσα έγιναν εκεί συκοφαντώντας ζώντες και νεκρούς.
Μ.Η.Τ. 232120