Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι πρωθυπουργός «θερμοκηπίου». Δεν αντέχει ούτε μία δύσκολη ερώτηση. Λειτουργεί μόνο σε απόλυτα ελεγχόμενο και «στεγανό» περιβάλλον. Οποιαδήποτε χαραμάδα… ελευθερίας μπορεί να τον εκθέσει ανεπανόρθωτα και να ρηγματώσει περαιτέρω το προφίλ που του έχουν φιλοτεχνήσει -πάντα με το αζημίωτο- οι επιχειρήσεις κατασκευής εντυπώσεων, που αυτοπαρουσιάζονται ως «μέσα ενημέρωσης».
Τα παραπάνω έχουν γίνει αντιληπτά πολλές φορές μέχρι σήμερα και αποδείχθηκαν ξανά με τη χθεσινή παράσταση, η οποία διαφημίστηκε σαν συνέντευξη Τύπου. Κάθε άλλο παρά συνέντευξη Τύπου ήταν η σούπα που προβλήθηκε από τους τηλεοπτικούς σταθμούς. Αν ήταν κανονική συνέντευξη, με κανονικές ερωτήσεις και μη προκαθορισμένο περιεχόμενο, τότε θα είχε δοθεί ο λόγος και στη «δημοκρατία» αλλά και σε ΜΜΕ τα οποία πρόσκεινται στην αντιπολίτευση και δεν θεωρούνται φιλικά από το σύστημα Μητσοτάκη.
Επιπλέον, προκάλεσε θυμηδία και απογοήτευση η εικόνα του Κυριάκου Μητσοτάκη με το autocue, την οθόνη που χρησιμοποιείται στην εποχή μας σε ρόλο… υποβολέα για ομιλητές και περφόρμερ που δεν θυμούνται τα λόγια τους. Σίγουρα χρειάζεται ψηφιακός υποβολέας σε συνεντεύξεις Τύπου, αρκεί αυτές να είναι «μαϊμού» και να έχει έρθει από πριν σε συνεννόηση με τους ερωτώντες εκείνος που θα δίνει τις απαντήσεις.
Το πρόβλημα, όμως, από αυτές τις τριτοκοσμικές συμπεριφορές και πρακτικές δεν περιορίζεται μόνο στο άτομο που έχει εντονότερες ανασφάλειες από τις εξουσίες που του παρέχει το αξίωμά του. Το πρόβλημα με τη δημοκρατία του autocue περνάει στους θεσμούς, στις κρατικές λειτουργίες, στην ίδια τη χώρα.
Ο κ. Μητσοτάκης διαμορφώνει γύρω του και γύρω από το περιβάλλον του μία νοσηρή κατάσταση. Αποφεύγει τον δημόσιο έλεγχο, πολεμά την ανεξάρτητη δημοσιογραφία, επιβραβεύει τη δουλοπρέπεια με μετρητά από πακέτα τύπου Πέτσα και νεκρώνει τους θεσμούς, στερώντας τους το αληθές περιεχόμενό τους και αφήνοντας μόνο μια επίφαση, ένα άνευ ουσίας περιτύλιγμα.
Ο κ. Μητσοτάκης δεν έδωσε τον λόγο στη «δημοκρατία», διότι η εφημερίδα μας δεν ακολουθεί τον δρόμο του… autocue, αλλά της συστηματικής και επίμονης αναζήτησης της αλήθειας.
Κάνουμε δημοσιογραφία, όχι δημόσιες σχέσεις.