Το παραλαμβάνει (μαζί με τον φίλο του Ζάεφ) από τους Γερμανούς για την υπογραφή της επαίσχυντης Συμφωνίας των Πρεσπών
Ο επίλογος μίας διπλωματικής ιστορίας, η οποία στην πραγματικότητα μόλις αρχίζει, δηλαδή της εγκατάλειψης του ονόματος της Μακεδονίας και της επισημοποίησης ενός νέου αλυτρωτισμού, με την παραχώρηση στα Σκόπια εθνότητας και γλώσσας, γράφεται σήμερα στη Γερμανία. Τη χώρα, δηλαδή, που μαζί με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ επέβλεψε την υπογραφή της επαίσχυντης και επιζήμιας, για τα εθνικά μας συμφέροντα, συμφωνίας από τον Αλέξη Τσίπρα ως πρωθυπουργό.
Σε μία τελετή, που συνηθίζουν οι μεγάλες δυνάμεις και οι προστάτες για τους ταπεινούς υπηκόους τους, ο Αλέξης Τσίπρας και ο ομόλογός του Ζόραν Ζάεφ καλούνται, σήμερα, να παραλάβουν το φετινό Βραβείο Ειρήνης της Βεστφαλίας για τη «διπλωματική τους δεξιοτεχνία» στη Συμφωνία των Πρεσπών και για τη συμβολή τους στη σταθερότητα στην περιοχή των Βαλκανίων.
Εξαντλώντας κάθε όριο ειρωνείας, ο πρόεδρος της Οικονομικής Εταιρίας για τη Βεστφαλία Ράινχαρντ Τζίνκαν αιτιολόγησε την απονομή, λέγοντας: «Ο Αλέξης Τσίπρας και ο Ζόραν Ζάεφ με τη Συμφωνία των Πρεσπών, η οποία έλυσε μία διαμάχη δεκαετιών γύρω από την ονομασία, δημιούργησαν ένα έργο διπλωματικής δεξιοτεχνίας και συνέβαλαν καθοριστικά στη σταθερότητα ολόκληρης της περιοχής των Βαλκανίων».
Οπως σιγοντάρει η Deutsche Welle σε σχόλιό της για τη βράβευση των ιθαγενών πολιτικών, στο οποίο, μάλιστα, επιφυλάσσει ειδική μνεία στον ρόλο Τσίπρα, «και οι δύο πρώην πρωθυπουργοί, αλλά ιδιαίτερα ο Ελληνας, έθεσαν την πολιτική λογική πάνω από την προσωπική τους καριέρα, χωρίς να λαμβάνουν υπ’ όψιν την παραμονή στα αξιώματα.
Χωρίς τον Τσίπρα και τον Ζάεφ, η διένεξη για την ονομασία δεν θα είχε τελειώσει και η μακροχρόνια διαμάχη για το όνομα θα μπορούσε να συνεχίσει την αποσταθεροποίηση όλης της περιοχής των Βαλκανίων» (σ.σ: ενώ τώρα τα Βαλκάνια έχουν μετατραπεί σε όαση σταθερότητας…). Για να χρυσώσουν το χάπι, οι Γερμανοί σημειώνουν ότι το βραβείο απονέμεται σε προσωπικότητες-πρότυπα για την Ευρώπη, όπως οι Χέλμουτ Κολ, ο Κόφι Ανάν και ο Χέλμουτ Σμιτ, αλλά και τον κόσμο, για το έργο τους υπέρ της ειρήνης. Ειρήνη, όμως, που θεμελιώνεται πάνω σε εθνικές υποχωρήσεις κάπως αλλιώς ονομάζεται…