«Αδυνατώ να αντιληφθώ τι σημαίνει πολιτική ευθύνη χωρίς καμία παραίτηση. Ειλικρινά δεν το καταλαβαίνω και νομίζω ότι δεν το καταλαβαίνει η πλειοψηφία, για να μην πω όλοι οι συμπολίτες μας. Οταν αναλαμβάνει κανείς πολιτική ευθύνη για κάτι, πρέπει να συνοδεύεται αυτή η πολιτική ευθύνη και από μια πράξη. Και ξέρετε, η παραίτηση είναι και μια πράξη προσωπικής ευθύνης. Πραγματικά αναρωτιέμαι πώς κάποιοι άνθρωποι -και θα τους κατονομάσω κιόλας- κοιμούνται σήμερα και συνεχίζουν μακάριοι να ασκούν τα καθήκοντά τους. Δεν αναφέρομαι μόνο στον ίδιο τον κ. Τσίπρα, αλλά ο κ. Τόσκας, ο κ. Σκουρλέτης, η κυρία Δούρου, ο γενικός γραμματέας Πολιτικής Προστασίας και ο αρχηγός της Αστυνομίας έχουν τεράστιες ευθύνες. Δεν θα έπρεπε να βρίσκονται σήμερα στη θέση τους γιατί αύριο μπορεί να κληθούν να διαχειριστούν μια άλλη πυρκαγιά. Και ρωτώ σήμερα: Ποιος Ελληνας πολίτης έχει εμπιστοσύνη σε αυτούς τους ανθρώπους να αντιμετωπίσουν άλλη μια φυσική καταστροφή;»
Αν αναρωτιέστε σε ποιον ανήκουν αυτά τα λόγια, όντως τα έχει πει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Τέτοιες ημέρες, πριν από τρία χρόνια, μετά την τραγωδία στο Μάτι ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης μιλούσε τη γλώσσα της αλήθειας. Αγριεμένος και αυστηρός. Αποφασιστικός και άτεγκτος. Αυτή η δημόσια εικόνα του σε συνδυασμό με τις αποτυχίες και τις εγκληματικές ευθύνες της τότε κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ έκαναν τους πολίτες -ακόμη και πολλούς που δεν ψήφιζαν Ν.Δ.- να πιστέψουν ότι τα πράγματα μετά τις εκλογές θα ήταν επιτέλους διαφορετικά. Τουλάχιστον κάποιες σταθερές θα επανέρχονταν στον δημόσιο βίο και η ατιμωρησία και η ασυδοσία θα σταματούσαν.
Ο κ. Μητσοτάκης ορθώς περιέγραψε, σε εκείνες τις δηλώσεις του, την έννοια της πολιτικής ευθύνης. Σήμερα όμως που βρίσκεται, ως πρωθυπουργός πλέον, ενώπιον μιας ανάλογης κατάστασης τι πράττει; Η τραγωδία συνεχίζεται, η οργή ξεχειλίζει, οι αποκαλύψεις και οι καταγγελίες για την ολιγωρία, τις ελλείψεις και τα λάθη διαδέχονται η μία την άλλη, αλλά ουδενός ιδρώνει το αυτί. Με βάση τη δική του περιγραφή, εκτός από τις αντικειμενικές πολιτικές ευθύνες του ιδίου, «δεν θα έπρεπε σήμερα να βρίσκονται στη θέση τους», κατ’ αναλογίαν τουλάχιστον, ο κ. Χρυσοχοΐδης, ο κ. Βορίδης με τον κ. Πέτσα, ο κ. Πατούλης, ο κ. Χαρδαλιάς…
Εχουν περάσει ωστόσο τόσες ημέρες και ουδεμία παραίτηση έχει υποβληθεί, αλλά και δεν έχει ζητηθεί…