Το κάψιμο των βιβλίων…

Διαβάζω σε «προοδευτική» (τρομάρα της) ιστοσελίδα: «Η 10η Μάη 1933 είναι μια σκοτεινή μέρα για τον πολιτισμό. Είναι η μέρα που το ναζιστικό καθεστώς της Γερμανίας οργανώνει την πρώτη δημόσια πυρά για το κάψιμο δεκάδων χιλιάδων βιβλίων. Πέντε χιλιάδες φοιτητές της χιτλερικής νεολαίας καίνε σχεδόν πενήντα χιλιάδες βιβλία».

• Από τον Χρήστο Μπολώση

Από κοντά και άλλη καραπροοδευτική (κι’ αυτής τρομάρα της) ιστοσελίδα γράφει κλαίγοντας και μοιργιολογόντας: «16 Αυγούστου 1936: Το κάψιμο των βιβλίων από τον φασίστα Μεταξά, «πατέρα» των Χρυσαυγιτών. Μία από τις πρώτες ενέργειες της δικτατορίας, δώδεκα ημέρες μετά την κατάλυση της δημοκρατίας, ήταν να προχωρήσει στο κάψιμο βιβλίων σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας.

Σε μίμηση του παραδείγματος αντίστοιχων ενεργειών του ναζιστικού καθεστώτος, χιλιάδες βιβλία με προοδευτικό και δημοκρατικό περιεχόμενο, Ελλήνων και ξένων συγγραφέων, ρίχτηκαν στην πυρά σ’ εκείνες τις μεσαιωνικού χαρακτήρα τελετές».

Αυτά βέβαια ήταν ολοκληρωτικά καθεστώτα και ιδιαιτέρως σκληρά.  Ιδίως αυτό του Μεταξά, που για να επιβιώσει έπνιγε καθημερινώς  50 σοσιαλιστές, 72 κομμουνιστές, 33 σοσιαλδημοκράτες,22 Ολυμπιακούς, 18 Παναθηναϊκούς, και από 13 ΑΕΚτζήδες ΠΑΟΚτζήδες και Αρειανούς.

Αυτά όμως πέρασαν. Η ιστορία τα έκλεισε στο χρονόντούλαπό της, χωρίς ναφθαλίνη και δόξασε την δημοκρατία, που ανέτειλε στην Ελλάδα μας, μετά την 29 Αυγούστου του 1949, όταν ο Ελληνικός Στρατός τάπωσε τον «Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας».

Όλα πήγαιναν καλά, ώσπου εκεί στα τέλη της δεκαετίας του 1960, τα πράγματα στράβωσαν και φθάσαμε στην 21η Απριλίου του 1967. Άλλες καθημερινές εκτελέσεις τότε. Τότε ήταν που σημειώθηκε και η μαζική αντίσταση των δημοκρατικών πολιτών και μέσα στο πολύ σύντομο χρονικό διάστημα των… 7 ετών η 21η Απριλίου παρέδωσε τα ηνία της εξουσίας στον πολιτικό κόσμο.

Και τότε αρχίζει το πανηγύρι, για το οποίο ουδείς μίλησε και ουδείς το σχολίασε. Αυτές δεν ήταν μεσαιωνικές τελετές, αλλά αβρές εκδηλώσεις αγάπης και λατρείας.

Άρχισαν λοιπόννα πέφτουν σαν το χαλάζι οι διαταγές, που καθόριζαν την άμεση απόσυρση και πολτοποίηση εκατοντάδων βιβλίων, που αναφέρονταν στον Συμμοριτοπόλεμο, στους Βασιλείς, σε ιστορικά πρόσωπα της σύγχρονης ιστορίας μας, όπως οι Παπάγος, Τσακαλώτος, Βεντήρης, Τσολάκογλου κ.λπ.

Η αρχή έγινε το 1976, όταν ο «ευπατρίδης» Ευ. Αβέρωφ, υπουργός Εθνικής Αμύνης τότε, δεν επέτρεψε την κυκλοφορία του βιβλίου «Η απελευθέρωσις της Ελλάδος και τα μετά ταύτην γεγονότα 1944-1945»,του οποίου η πρώτη έκδοση είχε εξαντληθεί,  είχε ανατυπωθεί το 1973 και ήταν έτοιμο να κυκλοφορήσει.

Στον παρακάτω πίνακα φαίνονται οι ιστορικοί τόμοι που εκδόθηκαν από την Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού του ΓΕΣ και αποσύρθηκαν στον βωμό της δημοκρατίας και της ελευθέρας διακινήσεως των ιδεών.

Τότε ήταν λοιπόν που καταστράφηκαν, όχι όμως από φωτιά, όπως έκαναν οι φασίστες, οι πολυτιμότατες εκδόσεις του ΓΕΣ για τον Συμμοριτοπόλεμο

Τότε δεν άναψαν φωτιές στις πλατείες. Τα πράγματα έγιναν σεμνά, ταπεινά και μουλωχτά. Δεν ξέρω ποια ακριβώς είναι η διαφορά μεταξύ φωτιάς και μουλωχτού, αλλά, δεν μπορεί, κάτι θα υπάρχει.

Βέβαια, δεν νομίζω να περίμενε κάποιος από τις «προοδευτικές» (και ξαναμανα τρομάρα τους) ιστοσελίδες να αναφερθούν στο «κάψιμο» αυτό. Άλλωστε αυτό, ανήκει στην καλή λογοκρισία.

Πάντως η στήλη  δεν πρόκειται να σας αφήσει στα σκοτάδια  των προοδευτικών δυνάμεων. Σας προσφέρει (αρχίσαμε κι΄ εμείς τις προσφορές, μπας και δούμε καμιά άσπρη μέρα) τα λογοκριμένα τμήματα της Ελληνικής ιστορίας που αναφέρονται στα Δεκεμβριανά και τον Συμμοριτοπόλεμο. Πιθανώς σε μερικούς να μην αρέσουν αυτά. Μα γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο έχει εφευρεθεί το delete…