Αοριστολογίες Τσίπρα για νέο κοινωνικό συμβόλαιο!

Παρουσίασε χθες, σε ειδική εκδήλωση-φιέστα, το εναλλακτικό σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ για τη διαχείριση των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης

Το εναλλακτικό σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ για τη διαχείριση των πόρων από το Ταμείο Ανάκαμψης παρουσίασε χθες ο Αλέξης Τσίπρας σε ειδική εκδήλωση του κόμματος, όπου το μικροπολιτικό ενδιαφέρον είναι ότι για πρώτη φορά έπειτα από καιρό ο Ευκλείδης Τσακαλώτος ανασύρθηκε από τη ναφθαλίνη και συμμετείχε στο τραπέζι.

Το «Σχέδιο Ελλάδα+», όπως το ονομάζει, αφορά την αλλαγή του κυρίαρχου οικονομικού δόγματος των πρόσφατων δεκαετιών και κινείται γύρω από τον τρόπο με τον οποίο θα χτίσουμε ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο, με βάση «αρχές και αξίες που έχουν στο επίκεντρο πρώτα και κύρια τον άνθρωπο και τις ανάγκες του».

Στο πλαίσιο αυτό κάλεσε «τα καλύτερα μυαλά που διαθέτουμε -εντός και εκτός της χώρας- να συμβάλουν, ώστε να μη χαθεί αυτή η ευκαιρία». Να σημειωθεί ότι η Ελλάδα θα λάβει από το Ταμείο περίπου 32 δισ., από τα οποία τα 19 δισ. είναι επιχορηγήσεις και τα υπόλοιπα δάνεια.

Σε αυτά προστίθενται και τα 40 δισ. των παραδοσιακών ευρωπαϊκών πόρων για την περίοδο 2021-2027. Το σχέδιο προϋποθέτει πέντε κριτήρια, που είναι:

1. Διάχυση του οικονομικού οφέλους στην κοινωνία με αύξηση της απασχόλησης.
2. Αποφυγή κάθε μορφής κοινωνικού αποκλεισμού, με προστασία χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων.
3. Αύξηση της εγχώριας παραγόμενης αξίας. Οι πόροι του Ταμείου Ανάκαμψης δεν πρέπει να κατευθυνθούν, όπως στο παρελθόν, σχεδόν αποκλειστικά σε εισαγωγές, αλλά να αυξήσουν την εγχώρια παραγωγή.
4. Ισόρροπη ανάπτυξη των περιφερειών της χώρας.
5. Έργα και μεταρρυθμίσεις που επιλύουν τους παγιωμένους «αναχρονισμούς» στη χωροταξία, στο περιβάλλον, στη διοίκηση, τη Δικαιοσύνη και διευκολύνουν τους πολίτες και τις επιχειρήσεις.

Ο Τσίπρας επέκρινε την κυβέρνηση, παρατηρώντας πως κατέθεσε ένα σχέδιο για την αξιοποίηση των πόρων του Ταμείου με το βλέμμα στραμμένο όχι στις ανάγκες της συντριπτικής πλειονότητας των παραγωγικών δυνάμεων του τόπου, αλλά στις εμμονές μιας μικρής επιχειρηματικής ελίτ, αλλά και «με το μυαλό στις ένδοξες μέρες της Δεξιάς του πελατειακού κράτους, που έκανε γιουρούσι στο δημόσιο χρήμα και μας οδήγησε στη χρεοκοπία».