Επικίνδυνο τετελεσμένο

Σε μια άλλη, στοιχειωδώς ευνομούμενη πολιτικά και θεσμικά, χώρα η Λίνα Μενδώνη θα είχε απομακρυνθεί προ πολλού από την κυβέρνηση. Εδώ όμως παρατηρείται το εντελώς αντίθετο: όσο περισσότερες αφορμές δίνει για να πάψει να είναι υπουργός τόσο περισσότερο «δένεται» με την καρέκλα της…

Το νέο ατόπημα της κυρίας Μενδώνη -το οποίο η «δημοκρατία» είχε χθες πρωτοσέλιδο-, που αφορά την άδεια σε ύποπτη ΜΚΟ να διδάσκει «μακεδονικά» εντός της Ελλάδας ως… μητρική γλώσσα, εκφεύγει μιας εν γένει προβληματικής και ανεπαρκούς συμπεριφοράς ενός κυβερνητικού στελέχους. Παίρνει διαστάσεις που συνδέονται άμεσα με τα εθνικά μας θέματα, ανοίγοντας τον ασκό του Αιόλου για να τεθούν -μετά τη γλώσσα- και ζητήματα αναγνώρισης δήθεν «μακεδονικής μειονότητας» στη χώρα μας.

Οι φθηνές δικαιολογίες που επικαλέστηκε η υπουργός για να ανακαλέσει την άδεια προς τη ΜΚΟ, με τους αμφιλεγόμενους, μάλιστα, διαχειριστές, πριν πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις ο σάλος, ασφαλώς και δεν τη σώζουν. Άλλωστε, η αιτιολογία της εκ των υστέρων «διαγραφής» από τα μητρώα του υπουργείου Πολιτισμού είναι ημιτελής και επιτρέπει σε επόμενη φάση να ζητηθεί εκ νέου η αναγνώριση της συγκεκριμένης ΜΚΟ με το ίδιο αντικείμενο. Δημιούργησε, δηλαδή, ένα επικίνδυνο τετελεσμένο η κυρία Μενδώνη…

Ενδιαφέρον έχει, επίσης, το γεγονός ότι ακόμα μία φορά σπεύδει να μετακυλίσει σε άλλους τις δικές της, αντικειμενικές, ευθύνες. Μια τακτική την οποία ακολούθησε πρόσφατα και στη δυσώδη υπόθεση του ήδη προφυλακισμένου Δημ. Λιγνάδη. Ποιος δεν θυμάται την κάλυψη που του πρόσφερε έως σχεδόν την τελευταία στιγμή, τις φαιδρότητες που αράδιασε στη συνέχεια και την απίστευτη ομολογία της στο τέλος ότι «εξαπατήθηκε»;

Να θυμηθούμε και μερικές άλλες κραυγαλέες περιπτώσεις πριν από το θέμα Λιγνάδη, για τις οποίες βρέθηκε εντελώς εκτεθειμένη; Η πυρκαγιά στον αρχαιολογικό χώρο των Μυκηνών, το σκάνδαλο κακοδιαχείρισης του Ταμείου Αλληλοβοήθειας του υπουργείου Πολιτισμού και το «τσιμέντωμα» της Ακρόπολης -για το οποίο συνεχίζονται τα καυστικά δημοσιεύματα του ξένου Τύπου- σκιάζουν αρνητικά τη διετή θητεία της. Κι, από την άλλη πλευρά, πολύ δύσκολα υπάρχει κάτι θετικό να της αναγνωριστεί…

Δοτή υπουργός, «εκ μεταγραφής» από το πολιτικό περιβάλλον του Κ. Σημίτη και του . Βενιζέλου, η κυρία Μενδώνη διατηρείται ακόμη στη θέση της από τον πρωθυπουργό, προκαλώντας απορίες πώς το καταφέρνει. Και, αλήθεια, στα πόσα ατοπήματα πρέπει να φτάσει για να πάρει την άγουσα για το σπίτι της;