Το σημερινό σημείωμα είναι λίγο εξειδικευμένο. Είναι καθαρά αθλητικού και μάλιστα ποδοσφαιρικού περιεχομένου και αναφέρεται στον αγώνα Ολυμπιακού-Άρεναλ (1-3). Είναι λίγο παλιό, αλλά δεν χάνει ποτέ την επικαιρότητά του, αφού είναι ενδεικτικό του πόσο πολύ μας δουλεύουν οι ειδικοί. Είτε αυτοί είναι αναλυτές εν γένει, είτε είναι κριτικοί, είτε είναι λοιμωξιολόγοι. Διαβάστε λοιπόν για να προβληματιστείτε δεόντως.
- Από τον Χρήστο Μπολώση
«Ο Ολυμπιακός κατέβαλε μεγάλη προσπάθεια κόντρα και στα προβλήματά του, αλλά λύγισε από αυτά, την κούραση και το… δεύτερο γκολ! Όλα τα είχε η Μαριορή, ο φερετζές της έλειπε… Κάθε πρόβλημα, κάθε κομβική στιγμή, όλες οι συγκυρίες ήταν απέναντι στον Ολυμπιακό που αποχαιρετά την Ευρώπη με ψηλά το κεφάλι!
Τα μαντάτα ήταν άσχημα εξ αρχής για τον Ολυμπιακό, αφού όχι απλά έχασε τον Μπα αλλά και τον κομβικότερο ποδοσφαιριστή του ρόστερ του, τον Εμβιλά, αφού μεταφέρθηκε σε ρόλο στόπερ από χαφ. Ο Μασούρας σε ρόλο trequartista, κάτι δηλαδή ανάμεσα σε 10αρι και φορ, με τον Βαλμπουενά να παίζει αριστερά, με τον Μαρτίνς να θέλει να εκμεταλλευτεί την αγαπημένη κίνηση του πρώτου να «τρυπάει» στην πλάτη της αντίπαλης άμυνας, αλλά και να βοηθάει την ίδια ώρα στο πρέσινγκ που ξεκίναγε από το ημικύκλιο του κέντρου συνήθως.
Ο Μπουχαλάκης είχε τον ρόλο του Εμβιλά, κάτι σαν deep lying playmaker δηλαδή να είναι ο τύπος που υποδεχέται την μπάλα από τα δύο στόπερ και να βοηθάει στην ομαλή μετάβασή της, αλλά χωρίς σημαντικές βοήθειες από τον Καμαρά, που έμοιαζε λίγο χαμένος ανάμεσα στα τρία αντίπαλα χαφ. Ο Αρτέτα δεν είναι κανένας χαζός, «διάβασε» το παιχνίδι του Ολυμπιακού και την απουσία του κομβικού Εμβιλά από τον άξονα και άλλαξε αρκετά τον τρόπο επίθεσης της ομάδας του. Η Άρσεναλ, παρότι συνηθίζει να δίνει πλάτος στο παιχνίδι της και να φορτώνει τις πλευρές, τώρα έπαιξε αρκετά κάθετα. Βρήκε τους χώρους να το κάνει αυτό, χρησιμοποίησε για σκαλοπάτι τον Ομπαμεγιάνγκ, δίνοντάς του ενεργό ρόλο στο παιχνίδι, ενώ ο Έντεγκααρντ έβγαινε δεξιά… παρέα με τον Σάκα, ντουμπλάροντας τον Ρέαμπτσουκ και έκλεινε διαρκώς προς τα μέσα.
Ο Ολυμπιακός είχε αποστάσεις ανάμεσα στις γραμμές του και το πλήρωσε, με τον Σα να επιβεβαιώνει πως δεν είναι στα καλύτερά του το τελευταίο διάστημα σε ένα δύσκολο, από την πορεία της μπάλας σουτ του Έντεγκααρντ, ενώ δεν είχε καταφέρει να εκμεταλλευτεί τις στιγμές του. Ο άνθρωπος που έχει όμως στην άκρη του πάγκου έχει μάθει, πλέον, να διαχειρίζεται ακόμη και τις εις βάρος του καταστάσεις. Είδε τον Βαλμπουενά να είναι… σκασμένος και να μην μπορεί να κρατήσει μπάλα, είδε τον Ρέαμπτσουκ να ταλαιπωρείται.
Έβαλε Φορτούνη και Χολέμπας, πέρασε τον πρώτο στο «10» και τον Μασούρα αριστερά και ο Ολυμπιακός είχε ορθολογικό σχήμα. Οι Πειραιώτες πήραν μέτρα, πίεσαν ως όφειλαν τους αντιπάλους του και βρήκαν το γκολ με αυτόν τον τρόπο. Βέβαια, την μπάλα ο Ελ Αραμπί στο γκολ του την έκλεψε από τον ποιοτικό Θεμπάγιος, κάτι που δείχνει πως οι ερυθρόλευκοι ορισμένες φορές δεν «έπεσαν» πάνω στους σωστούς παίκτες (Τζάκα, Λουίζ, Γκάμπριελ), αλλά τουλάχιστον είχαν τιμωρήσει την διαρκή προσπάθεια των Λονδρέζων να κάνουν build-up και μάλιστα χωρίς μεγάλη πίεση.
Παρόλα αυτά και ενώ ο Ολυμπιακός διαχειριζόταν καλά το ματς, ο Μαρτίνς έριξε και τον Ραντζέλοβιτς αλλά οι Πειραιώτες συνέχιζαν να έχουν σοβαρό πρόβλημα στον άξονα από τον αρνητικό Καμαρά και από την… οπισθοχώρηση του Εμβιλά. Δεν μπορούσε, βέβαια, να το… φτιάξει κάπως αυτό ο Πορτογάλους κόουτς, ίσως μόνο αν έδινε εντολή στον Καμαρά να μην ανεβαίνει συχνά ψηλά και να κρατάει θέση στον άξονα. Ο Αρτέτα δεν άλλαξε σχήμα, δεν προχώρησε σε κάτι άλλο πέραν της αλλαγής που είχε κάνει νωρίτερα με τον Θεμπάγιος αντί του Παρτέι και αυτό του βγήκε σε καλό αφού η ομάδα του δεν έχασε την ομοιογένεια που είχε στο γήπεδο, παρότι έβγαζε κούραση. Εκμεταλλεύτηκε τις στιγμές της, παρότι δεν ήταν καλή στο δεύτερο μέρος, και… VARεσε τον Ολυμπιακό. Γιατί το 2-1 του Γκάμπριελ Μαγκαλιάες δεν εξετάστηκε ποτέ από το VAR και ας πήγε με τον αριστερό αγκώνα στο κεφάλι του Εμβιλά, ενώ στα… καπάκια οι Πειραιώτες βρέθηκαν ξανά εκτεθειμένοι στον άξονα, δίνοντας την ευκαιρία στον Ελνένι να τους «τελειώσει».
Ο Ολυμπιακός έβγαλε κούραση, χτυπήθηκε από τα προβλήματά του (χωρίς Σεμέδο, Μπα) και είδε μια κομβική διαιτητική απόφαση εναντίον του. Παρόλα αυτά το πάλεψε και θα το παλέψει και στο δεύτερο ματς ώστε να πάρει κάτι θετικό, πρώτα από όλα για τον ίδιο και την προσπάθεια που έχει κάνει μέχρι τώρα. Γιατί ας μη γελιόμαστε, οι ελπίδες πλέον είναι μηδαμινές…
Αυτή ήταν η πλήρης, κατατοπιστικότατη και απολύτως κατανοητή ανάλυση.
Τώρα, αν ο Μασούρας δεν μπόρεσε να αφομοιώσει τον ρόλο του trequartista ή ο Μπουχαλάκης τα μούσκεψε ως deep lying playmaker θα σας γελάσω και δεν το θέλω. Βέβαια ο αναλυτής δεν ήθελε και να χαλάσει τις καρδιές των αναγνωστών του, οι οποίοι, όπως κάθε συνεπής οπαδός, δεν θα ήθελαν να ακούσουν την αλήθεια.
Δεν θα πούμε την κλασική ατάκα του αλησμόνητου Νικου Αλέφαντου «Αφού εν μπορούν τα παλικάρια ρε», θα πούμε όμως ότι, όσο νάναι, μια διαφορίτσα μεταξύ Ολυμπιακού και Άρσεναλ υπάρχει…
Και με την ευκαιρία τώρα που είναι εποχή των πλέϊ οφ (το μάθαμε κι αυτό. Δεν μας έκανε ο όρος ‘’διαβάθμιση’’), διαβάζω ότι σκοτώνονται οι ομάδες να βγουν στη Ευρώπη και αναρωτιέμαι γιατί. Πλην του Ολυμπιακού και ας υστερεί… σε deep lying playmaker, οι υπόλοιποι άντε να κάνουν ένα βήμα παραπάνω και αν. Συνεπώς προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός;
Και σ΄ αυτό φταίνε οι διοικήσεις και ο προπονητές. Αντί να κάτσουν να μάθουν στους ποδοσφαιριστές τους το deep lying playmaker, το trequartista, το transition, το passing game και το build-up, τους φουσκώνουν τα μυαλά με Τσάμπιονς Λιγκ.
Συνέλθετε ρε, διότι ο κόσμος δεν αντέχει άλλες foolishness…
Μ.Η.Τ. 232120