Με ανέμελο εκδρομικό στιλ εμφανίστηκε στην επέτειο ενσωμάτωσης των Δωδεκανήσων
Θα πρέπει μάλλον να το πάρουμε απόφαση: Η Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου είναι τύπος εκδρομικός. Στον καθημερινό βίο των δημόσιων προσώπων -τουτέστιν στην απροσπέλαστη ρουτίνα τους- κάτι τέτοιο θα ήταν αποδεκτό και θα απέβαινε ευεργετικό εάν υπήρχαν ορισμένες άλλες προϋποθέσεις. Το σίγουρο, πάντως, είναι ότι η μεταφορά αυτάρεσκων και εκκεντρικών -και μάλιστα κακόγουστων- στιλιστικών επιλογών κατά την άσκηση υψηλών καθηκόντων προκαλεί αμηχανία, αντιδράσεις και σίγουρα απάδει στη σοβαρότητα των περιστάσεων.
Η Ρόδος έβαλε χθες τα καλά της για να υποδεχτεί την Πρόεδρο της Δημοκρατίας στις εορταστικές εκδηλώσεις για την 73η επέτειο της ένωσης της Δωδεκανήσου με τον εθνικό κορμό, η οποία επιτεύχθηκε με το αίμα των Ελλήνων. Όταν όμως η υψηλή προσκεκλημένη κατέβηκε από το προεδρικό αεροσκάφος, η αμηχανία που προκλήθηκε δεν κρυβόταν! Σαν να επρόκειτο για μονοήμερη εκδρομή στη Χασιά, η Πρόεδρος ήταν ενδεδυμένη με χαλαρή περιηγητική περιβολή -και πάντως ανάρμοστη για τις περιστάσεις-, φορώντας αναλόγου διαθέσεως ανατομικά υποδήματα.
Το δυσάρεστο γεγονός δεν έμεινε ασχολίαστο κυρίως από τους χρήστες του διαδικτύου, πολλοί από τους οποίους, εστιάζοντας στα παπούτσια της Προέδρου, γνωστής μάρκας, επισήμαναν ότι δεν συνάδουν με τον θεσμό. Κάποιοι άλλοι παρατήρησαν πως ήταν ανοίκεια η συνολική εμφάνιση, ενώ υπήρξαν και μερικοί υποστηρικτές της που ισχυρίστηκαν πως εισάγει στον θεσμό έναν σύγχρονο αέρα…
Η κυρία Σακελλαροπούλου, στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων, κατέθεσε στεφάνι στον Βωμό της Πατρίδας και συναντήθηκε με τον μητροπολίτη Ρόδου κ. Κύριλλο, τον περιφερειάρχη Νοτίου Αιγαίου Γιώργο Χατζημάρκο και τον δήμαρχο του νησιού Αντώνη Καμπουράκη.
Μετά τα σφοδρά επικριτικά σχόλια, πάντως, τήρησε ενδυματολογικά το πρωτόκολλο κατά την κατάθεση στεφάνου και την επίσημη υποδοχή της. Στην επίσημη ομιλία της, επικαλούμενη τη συγκλονιστική μαρτυρία του Μιχαήλ Στασινόπουλου, σύμβουλου του πρώτου διοικητή, από την τελετή παράδοσης της Στρατιωτικής Βρετανικής Διοίκησης της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα, θύμισε: «Όταν άρχισε να ανεβαίνει η ελληνική σημαία στο κοντάρι, όλοι οι Δωδεκανήσιοι γονάτισαν στο χώμα για να τη χαιρετίσουν.
Όταν τελείωσε η τελετή, ο κόσμος δεν διαλύθηκε, αλλά σαν ένας άνθρωπος το πλήθος βάδιζε προς το νεκροταφείο. Πήγαιναν να πουν στους νεκρούς ότι ελευθερώθηκε η Δωδεκάνησος».