Η κακοκαιρία φαίνεται ότι αποτελεί παρελθόν, αυτό όμως δεν σημαίνει με τίποτε ότι πρέπει να περάσουν στη λήθη και οι ευθύνες που υπάρχουν για τον τρόπο αντιμετώπισής της. Aλλωστε τα καιρικά φαινόμενα μπορεί να υποχώρησαν, αλλά οι πληγές που προκλήθηκαν είναι ακόμη ανοιχτές και οι ζημιές δεν έχουν ακόμη αποκατασταθεί.
Ακόμη και χθες, έως αργά το βράδυ, δεκάδες χιλιάδες νοικοκυριά σε διάφορες περιοχές της Αττικής παρέμεναν χωρίς ρεύμα και νερό μέσα σε πολύ χαμηλές και αντίξοες συνθήκες. Και είναι γεγονός ότι ουδέποτε στο παρελθόν -ακόμη και όταν ο τόπος αντιμετώπιζε ανάλογες κακοκαιρίες- είχαν παρατηρηθεί τέτοια φαινόμενα. Οι οξύτατες αντιδράσεις ακόμη και του πιο εμβληματικού νεοφιλελεύθερου υποστηρικτή της σημερινής κυβέρνησης, του πρώην υπουργού Στέφανου Μάνου -ο οποίος έκανε λόγο για «γενική διάλυση», τονίζοντας ότι ποτέ άλλοτε δεν έχει μείνει χωρίς ρεύμα για πάνω από 50 ώρες η περιοχή όπου μένει από τα παιδικά του χρόνια-, είναι απολύτως ενδεικτικές του κλίματος που έχει διαμορφωθεί.
Μπροστά σε αυτή την απίστευτη και εντελώς απαράδεκτη κατάσταση είναι εξίσου τραγική και αναίσχυντη η στάση των κάθε λογής αρμοδίων, με πρώτη φυσικά την κυβέρνηση, η οποία φέρει τη βασική πολιτική ευθύνη. Διανύουμε το τέταρτο εικοσιτετράωρο αυτής της ιλαροτραγωδίας, η οποία ξεκίνησε από το πρωί της Δευτέρας με το αναιτιολόγητο κλείσιμο της εθνικής οδού Αθηνών – Λαμίας, και το μόνο που συμβαίνει είναι ένα διαρκές πινγκ πονγκ αλληλομετάθεσης των ευθυνών.
Βρισκόμαστε όλοι ακόμη μία φορά θεατές στο ίδιο έργο. Στο ίδιο και χειρότερο. «Δεν φταίμε εμείς, φταίνε οι άλλοι» είναι η μόνιμη επωδός που επαναλαμβάνεται μονότονα και τώρα, αναδεικνύοντας την αναισθησία και τη χοντροπετσιά που κυριαρχεί στον δημόσιο βίο της χώρας.
Δυστυχώς, με όσα ζούμε σε όλους τους τομείς εδώ και πολύ καιρό, θα ήταν πολυτέλεια να περιμένουμε από κάποιους -εκ των αντικειμενικά υπευθύνων για αυτήν την κατάσταση- να παραιτηθούν. Η ευθιξία έχει καταστεί προ πολλού είδος εν ανεπαρκεία στον τόπο μας. Θα ήταν επίσης ψευδαίσθηση να περιμένουμε και από την κυβέρνηση οποιαδήποτε πρωτοβουλία προς αυτήν την κατεύθυνση.
Αφού, πάντως, ουδείς πράττει το αυτονόητο υπό άλλες συνθήκες, τουλάχιστον ένας εισαγγελέας δεν θα βρεθεί να κάνει το δικό του καθήκον;
Μ.Η.Τ. 232120