Οι γνώσεις μου στα Οικονομικά περιορίζονται στο «τι θα φάμε σήμερα γυναίκα;» και αναλόγως το φαγητό που προτείνει καταλαβαίνω και πού βαίνουν τα οικονομικά του σπιτιού. Π.χ. «Μακαρόνια με κιμά»; Φέρτε μου Μέρκελ να την σχίσω. «Πατάτες τηγανιτές μα αυγά»; Φέρτε την Μέρκελ να με σχίσει.
- Από τον Χρήστο Μπολώση
Όμως υπάρχουν κάποιοι άλλοι, που τα ξέρουν τα ρημάδια τα οικονομικά. Αυτοί οι άλλοι λοιπόν, λένε ότι ενώ το χρέος το 2010 ήταν στα 340 δισ. ευρώ, σήμερα έχει κάνει παρεκούμβιση (το θυμάστε αυτό;) στα 400 δισ. και η ζωή τραβάει την ανηφόρα που έλεγε και ο σερ Μπιθί…
Όμως η πρόσφατη πονεμένη ιστορία, χάνεται στο βάθος του χρόνου και ξεκινάει από την σωτήρια Μεταπολίτευση. Κουτσά στραβά και αφού περάσαμε μερικές εποχές που και τα κοκόρια μας γεννούσανε (για την ακρίβεια όχι ημών, αλλά των εκλεκτών του ΠΑΣΟΚ, που ανέβηκε στην κυβέρνηση και ο λαός καβάλησε την εξουσία) και αφού ο Τσοβόλας τα έδωσε όλα, φτάνουμε στον ανεκδιήγητο Γιωργάκη. Το παιντί από το Αμέρικα φώναζε ότι λεφτά υπάρχουν (πού στο διάβολο το είχε δει;). Μαζί με τα λεφτά, όμως υπήρχαν και οι αφελείς, που πράγματι το πίστεψαν και τον έβγαλαν πρωθυπουργό και καλά να πάθουν, αλλά εμείς τι τους φταίμε; Το παιντί λοιπόν, έμεινε στο τιμόνι περί τα 2 χρόνια και μετά (μάλλον) καθαιρέθηκε. Ακολουθεί ένα μικρό διάλειμμα Παπαδήμου και Πικραμένου και περάσαμε στον Σαμαρά, με περί τα 2 ½ χρόνια θητεία. Ακολουθεί ο Τσίπρας με συνολική θητεία 4½ χρόνια, με ένα μήνα διάλειμμα της κας Βασιλικής Θάνου και νάμαστε τώρα με τον ανέμελο συμπολίτη μας κ. Μητσοτάκη.
Και τώρα ας κάνουμε μία υπόθεση και ας πάρουμε ένα παιδί που γεννήθηκε το 2005 και ας πούμε ότι το λένε Αποστόλη, αλλά τον φωνάζουν Λάκη (δηλαδή Αποστόλη, Αποστολάκη Λάκη…). Ο Λάκης, συμπολίτες μου, γεννήθηκε ένα χρόνο μετά το πανηγύρι της κ. Γιάννας, που θα το πληρώνουμε μέχρι να βγάλει ο ήλιος κέρατα κι’ εγώ χρυσά μαλάκια.
Μέχρι το 2010 λοιπόν, ο Λάκης δεν νογάει τίποτα και πλέει στα πελάγη της αγνοίας του. Από τα πέντε και μετά όμως και ενώ έχουμε φτάσει στο 2010 κάτι αρχίζει να ψυλλιάζεται, αφού ακούει τον μπαμπά του ενίοτε να βρίζει και να λέει στη μαμά του: «Γυναίκα αυτοί μας ρίξανε στη ξέρα» και στη συνέχεια να μουντζώνει διευκρινίζοντας «Όξω απ’ τις εκκλησιές». Βλέπει ακόμη ο Λάκης ότι συχνά – πυκνά όταν ζητάει κάτι από τον μπαμπά του, κάνα παιχνίδι να πούμε, όλο και πιο συχνά ακούει τη φράση: «Αργότερα Λάκη, αργότερα. Τώρα δεν μπορούμε».
Ο καιρός περνάει και ο Λάκης αρχίζει να καταλαβαίνει όλο και περισσότερο και να στήνει αυτί όταν μιλάνε οι μεγάλοι. Ακούει λοιπόν σκόρπιες φράσεις και λέξεις όπως «Μνημόνια», «Τρόϊκα», «ΔΝΤ», «Δεν έχουνε λεφτά για τους μισθούς», δεν υπάρχει σάλιο», «Άει σιχτίρ» και άλλα ωραία. Ο Λάκης μπορεί να μη τα καταλαβαίνει όλα, αφού εδώ που τα λέμε, δεν τα πολυκαταλαβαίνουν ούτε αυτοί που τα λένε.
Αυτά που καταλαβαίνει καλά όμως και όσο μεγαλώνει και καλύτερα ο Λάκης, είναι αυτά που ακούει από τους γονείς του κάθε τόσο. Φράσεις που ακούγονται όλο και συχνότερα: «Δεν βγαίνουμε», «Πάλι μας κόψανε», «Άντε να δούμε πώς θα πληρώσουμε το δάνειο», «Δεν μπορούμε φέτος να πάρουμε καινούργια αθλητικά παπούτσια του Λάκη», «Στη δουλειά αρχίζουν και απολύουν» και άλλα τέτοια όμορφα, που πάντοτε συνοδεύονται από την μούντζα και την γνωστή επωδό «Όξω απ’ τις εκκλησιές».
Και μεγαλώνει ο Λάκης και κουτσά στραβά, με μνημόνια, με κουρέματα, με κλεισίματα τραπεζών, γίνεται 14 χρονών φθάνοντας στο Σωτήριο Έτος 2019. Μόλις μας έχει τελειώσει ο Τσίπρας, που «με ένα νόμο μ’ ένα άρθρο» θα έκανε την Ευρώπη να στέκεται σούζα και όχι μόνο αυτό αλλά θα βαράμε εμείς τους ζουρνάδες και θα χορεύουν οι κουτόφραγκοι. Τελικώς κονόμησε έναν σένιο έρπητα από το στρίμωγμα της Μέρκελ και ηρέμησε.
Εκεί ήταν που φάνηκε στον ορίζοντα ο Μωυσής ο επονομαζόμενος και Κυριάκος Μητσοτάκης και είπαμε «Δόξα Σοι ο Θεός». Όμως πλακώνει ένας ιός μυστήριος, άλλοι λένε ότι βγήκε από τις νυχτερίδες, άλλοι ότι τον σκόρπισαν οι εξωγήινοι και τέλος πάντων ό ένας έλεγε το κοντό του κι’ ο άλλος το μακρύ του.
Τον ονόμασαν «Κορονοϊό» ή «Κορωναϊό» επειδή έμοιαζε με κορώνα. Βγήκαν και οι ΣΥΡΙΖΑίοι και είπαν να τον πούμε «5η Διεθνή» (τι τις θέλουμε τώρα τις κορώνες και τους βασιλιάδες…) αλλά δεν τους άκουσαν.
Κι’ έτσι η ωραία πατρίδα μας, ήταν που ήταν σμπαραλιασμένη από τους εταίρους μας τους Ευρωπαίους (λόγω βέβαια των εξυπνάδων μας), νάτη τώρα με μια πανδημία, όπως όλος ο κόσμος άλλωστε. Πολλοί αμφισβητούν. Μιλάνε για πλαστά στοιχεία, μιλάνε για σκόπιμες παραλείψεις, μιλάνε για συμφέροντα και διάφορα άλλα, τα οποία όμως δεν μπορούν να αποδειχθούν.
Η ουσία είναι ότι ο Λάκης και όχι μόνο ο Λάκης, αλλά και ο Γιώργος και η Μαίρη και η Ελένη και ο Αντώνης και η Αλίκη και ο Στέφανος και η Κατερίνα, πλησιάζουν στην ωραιότερη ηλικία της ζωής τους, σ’ αυτή που, υπό διαφορετικές συνθήκες, θα χαίρονταν το φλερτ, τον έρωτα, την διασκέδαση, την ανεμελιά (δεν είναι μόνο ο πρωθυπουργός ανέμελος…). Αυτό που λέμε νιάτα. Τώρα τα καταδικάζουμε να ζούνε πίσω από μια μάσκα, που ΚΑΝΕΙΣ, ένα χρόνο μετά, δεν ξέρει αν οφελεί ή βλάπτει και να κυκλοφορούνε σαν ζόμπι μ’ ένα μπουκαλάκι αντισηπτικό στα χέρια. Τους μαντρώνουμε από τις 9 η ώρα τις καθημερινές και τα Σαββατοκύριακα από τις 6 (!!!) στο σπίτι και τους υποχρεώνουμε να κάνουν μάθημα από τους… υπολογιστές. Και έχουμε και την κα Μακρή να τους απειλεί με πρόστιμο αν συλληφθούν να τριγυρίζουν άσκοπα… Τι μας λες κυρά μου.
Και σας ερωτώ μωρέ άσχετοι. Πότε θα ερωτευτούν αυτά τα 15χρονα ή 16χρονα; Πότε θα χαρούν απόκριες; Πότε θα χαρούν καλοκαίρι; Τους μαυρίσατε, ή μάλλον τους στερήσατε τη ζωή και είστε αποκλειστικά υπεύθυνοι.
Μα θα πει κάποιος εσύ ρε ξύπνιε που φωνάζεις τι προτείνεις; Τίποτα δεν προτείνω. Εγώ δεν είμαι για να προτείνω. Εγώ εξέλεξα ένα συμπολίτη μου για πρωθυπουργό και αυτός οφείλει να κάνει ακριβώς αυτή τη δουλειά. Να σκέπτεται και να βρίσκει λύσεις. Αν δεν μπορεί ας κοιτάξει και δίπλα του τι γίνεται. Και πάνω απ’ όλα ο συμπολίτης μου, που δεν μπορεί να πει το «Ελληνίδες Έλληνες», ας έχει στο μυαλό του ότι καταστρέφει μια γενιά. Την γενιά του Λάκη…
Υ.Γ. Σήμερα σας έχω δύο τεμάχια από τα αναγνωστικά που μάθαιναν γράμματα τα απαχθέντα παιδιά του Παιδομαζώματος στο Παραπέτασμα. Όπως πάντα απολαυστικά:
Ενας μικρός καπετάνιος του ΕΛΑΣ (του ναυτικού)
Το πλήρωμα βγήκε στη στεριά και αφήσανε για φύλακα τον Κώστα, «η ευκαιρία που περίμενα δέκα ολόκληρες μέρες», σκέφτεται αυτός και χωρίς να χάνει καιρό βάζει μπρος τη μηχανή κι η βενζινάκατος με καπετάνιο τον επονίτη τραβάει για το αντάρτικο λιμάνι […].
Πάρτε το, δικό σας είναι. Τρέχει 11 μίλια την ώρα. Τ’ άρπαξα απ’ τους Γερμανούς, λέει γελώντας με σεμνότητα το λεβέντικο βλαστάρι της ΕΠΟΝ και τα μάτια του στραφτοκοπούνε. Το πλάνο είχε εκπληρωθεί χίλια στα εκατό.
(Ι’ τάξη, 1950, σ.164) .
Οκτώ Επονίτες εναντίον
Κατά το μεσημέρι έφτασαν αμέτρητοι δολοφόνοι χιτλερικοί και τσολιάδες και πολιόρκησαν τους οχτώ επονίτες.
- Παραδοθείτε» τους φωνάζουν.
- Ο ΕΛΑΣ δεν παραδίνεται. Ο ΕΛΑΣ νικά ή σκοτώνεται, ήταν η απάντηση. Ύστερα ακούστηκε από μέσα τραγούδι. Ήταν οι πολιορκημένοι επονίτες που τραγουδούσαν τον εθνικό ύμνο. Και ύστερα πια δεν ακούστηκε κανένας ήχος. Κανένας πυροβολισμός. Τα πυρομαχικά των επονιτών είχαν εξαντληθεί. Όταν ύστερα από ώρα οι γερμανοτσολιάδες έσπασαν την πόρτα και μπήκαν μέσα, βρήκαν μόνο πτώματα.
Οι επονίτες έγραψαν την άλλη μέρα τα ονόματα τους στον τοίχο του σπιτιού. Ήταν αυτά:
Γιάννης Ιωακειμίδης 17 χρονών, Σπύρος Πουλημένος 17 χρονών, Δημήτρης Γαλάτσος 19 χρονών, Δημήτρης Βασιλειάδης 19 χρονών, Ιορδάνης Παπαδόπουλος 20 χρονών, Στέλιος Βιτζέντζος 20 χρονών, Γιώργης Γυμνόπουλος 21 χρονών, Γαβριήλ Μυριδινός 23 χρονών.
Τρεις απ’ αυτούς είχαν αυτοκτονήσει για να μην πέσουν ζωντανοί στα χέρια του εχθρού και γιατί είχαν τελειώσει τα πυρομαχικά τους.
(Ε’ τάξη, 1953, σ. 65)
« Φυσικά ούτε πού ήταν το αντάρτικο λιμάνι θα μάθουμε ποτέ, ούτε πού έγινε η μάχη όπου οκτώ επονίτες αντιμετώπισαν «αμέτρητους δολοφόνους»… Φυσικά, απόρρητο είναι και το πότε έγιναν τα «γεγονότα». Μυστήρια πράγματα. Λέτε να είναι παραμύθια;
Μ.Η.Τ. 232120