Την ώρα που ο πρωθυπουργός βρισκόταν σε δύσκολη θέση για το κορονοπάρτι στην Ικαρία, στελέχη της Κουμουνδούρου πίεζαν για το αίτημα του αμετανόητου τρομοκράτη
Aν μη τι άλλο, στον ΣΥΡΙΖΑ (δεν) ξέρουν πότε είναι η κατάλληλη στιγμή για να κάνουν αντιπολίτευση. Την ώρα που η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός βρίσκονταν σε δεινά απολογητική θέση για το ξέφρενο κορονοπάρτι στην Ικαρία, στελέχη του κόμματος ζήτησαν χθες την παρέμβαση της Προέδρου της Δημοκρατίας, προκειμένου να ικανοποιηθεί το αίτημα του αμετανόητου δολοφόνου της 17Ν Δημήτρη Κουφοντίνα για μεταγωγή του στις Φυλακές Κορυδαλλού από τον Δομοκό.
Στην επιστολή τους, η οποία δημοσιεύεται στην «Εφημερίδα των Συντακτών», οι υπογράφοντες ζητούν από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας να παρέμβει, «προκειμένου να αποτραπεί μια εξέλιξη που, αυτή τη στιγμή, φαίνεται αναπόφευκτη και προδιαγεγραμμένη» και κάνουν λόγο για εκδικητική και τιμωρητική μεταγωγή του Δημήτρη Κουφοντίνα, ο οποίος εδώ και 31 ημέρες κάνει απεργία πείνας στις Φυλακές Δομοκού.
Βουλευτής και υπουργός
Το αίτημα υπογράφουν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, μεταξύ των οποίων ο βουλευτής Επικρατείας Βασίλης Βασιλικός, ο πρώην α΄ αντιπρόεδρος της Βουλής και πρώην αναπληρωτής υπουργός Παιδείας Τάσος Κουράκης και η υποψήφια δήμαρχος Αθηναίων του ΣΥΡΙΖΑ Ελένη Πορτάλιου, ενώ ανάμεσα στους υπογράφοντες είναι και η δικηγόρος του Κουφοντίνα Ιωάννα Κούρτοβικ. Το θέμα, κατά πληροφορίες, έχει προκαλέσει δυσαρέσκεια στην Κουμουνδούρου, η οποία βλέπει ότι κάθε φορά που επιχειρεί πολιτικά να ανακάμψει αντιμετωπίζει απρόβλεπτους κυματοθραύστες.
Στην επιστολή προς την κυρία Σακελλαροπούλου τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, μεταξύ άλλων, αναφέρουν: «Απευθυνόμαστε σε εσάς, με την πεποίθηση ότι η ευαισθησία και η ακεραιότητά σας ως πολιτειακής λειτουργού δεν θα σας επιτρέψουν να μείνετε αδιάφορη μπροστά στην περίπτωση του Δημήτρη Κουφοντίνα, ενός ανθρώπου που εξωθείται στα άκρα όρια της ζωής, με κίνδυνο τον θάνατο ή τη βαριά βλάβη, ενώ το μόνο που ζητά είναι να ισχύσει το Κράτος Δικαίου και να εφαρμοστεί ο νόμος, χωρίς να αξιώνει οτιδήποτε παραπάνω για τον εαυτό του.
Αν ο νόμος αυτός, ένας νόμος φωτογραφικός (που προαναγγέλθηκε, μάλιστα, ως νόμος για τη δική του περίπτωση), ερχόταν στα χέρια σας, με την ιδιότητά σας ως δικαστή θα τον κηρύσσατε αντισυνταγματικό. Αν ερχόταν στα χέρια σας μια διοικητική πράξη δυσμενούς μεταχείρισης, παρά τον νόμο, από μονοπρόσωπο όργανο της Διοίκησης, που ακύρωνε απόφαση πολυπρόσωπου οργάνου, αρμόδιου κατά τον νόμο να αποφασίζει, θα την κρίνατε άκυρη.
Αν έφθανε στα χέρια σας έγγραφο της Διοίκησης που βεβαιώνει ψευδώς γεγονός που δεν συνέβη και δεν θα μπορούσε να συμβεί (τη μεταγωγή κρατουμένου, μέσα σε μία ώρα, από τον Βόλο στον Κορυδαλλό και στη συνέχεια στο Δομοκό), θα θεωρούσατε ότι συνιστά απάτη του διαδικτύου. Τι θα σκεφτόσασταν, ως δικαστής, αν στελέχη της Διοίκησης δήλωναν έπειτα από αυτά ότι ο συγκεκριμένος κρατούμενος “ζητά προνόμια” και ότι “δεν πρέπει να ελπίζει ότι θα βγει σύντομα από τη φυλακή” (δήλωση κυρίας Σοφίας Νικολάου, γεν. γρ. Αντεγκληματικής Πολιτικής), δήλωση που παραπέμπει είτε σε σκοπούμενη επέμβαση στο νομοθετικό πλαίσιο είτε σε παρέμβαση στη Δικαιοσύνη για να μην εφαρμόσει το υφιστάμενο;».
Μ.Η.Τ. 232120