Θύελλα για τη δήλωση: «Όποιος επιχειρηματίας της εστίασης θέλει να παραδώσει τα κλειδιά της επιχείρησής του εγώ προσωπικά την παίρνω»
Ο Άδωνις Γεωργιάδης έχει από καιρό υπερβεί κάθε όριο θράσους και αναίδειας. Και όπως ακριβώς συμβαίνει στους υπερφίαλους και αλαζόνες πολιτικούς, δεν διαθέτει καν στοιχειώδη αυτογνωσία και αυτοσυγκράτηση, ώστε να μην εκτίθεται στα νερά της πολιτικής γελοιότητας και, κυρίως, να μην προκαλεί με την ξιπασιά του αυτό τον βασανισμένο αλλά υπερήφανο λαό.
Ο ίδιος δείχνει ανίκανος να συναισθανθεί τον ξεπεσμό και τη θλιβερή κατάντια του. Όμως επείγει πλέον η ανάγκη κάποιοι στο Μαξίμου να τον βάλουν παραδειγματικά στη θέση του και να του συστήσουν αυστηρά ότι η καθημαγμένη κοινωνία έχει βαρύτατες βιοτικές μέριμνες και δεν ζει ανέμελα, όπως εκείνος, σε… ροζ συνθήκες τηλεοπτικού πρωινάδικου.
Πριν από λίγες ώρες, μιλώντας στον σταθμό στον οποίο προνομιακά έχει εξασφαλισμένο τηλεοπτικό στασίδι (Σκάι), ο υπουργός άνευ αρμοδιοτήτων και εντελώς ασήμαντου πολιτικού έργου, αντί να απολογείται για την ανικανότητά του, έβγαλε γλώσσα εναντίον εκατοντάδων χιλιάδων τίμιων ανθρώπων του μόχθου, που κρατούν όρθια την κλονισμένη εθνική οικονομία και εργάζονται στον τομέα του επισιτισμού, αναχαιτίζοντας με νύχια και με δόντια τις καταθλιπτικές στατιστικές της ανεργίας.
Ο κόμπος όμως, με την αλλοπρόσαλλη κυβερνητική πολιτική του «ακορντεόν», έφτασε στο χτένι. Οπως έχει ανακοινωθεί, την Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου, στις 10.00, θα πραγματοποιηθεί συμβολικά συλλογή κλειδιών των καταστημάτων μαζικής εστίασης απ’ όλη την Ελλάδα, με σκοπό την παράδοσή τους στο Μέγαρο Μαξίμου, παρουσία του Δ.Σ. της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εστιατορικών και Συναφών Επαγγελμάτων (ΠΟΕΣΕ) και αντιπροσώπων της εστίασης από όλη τη χώρα.
Απαντώντας σε σχετικό ερώτημα και αφού προηγουμένως είχε υποστηρίξει ότι «ο κλάδος της εστίασης δούλεψε κάποιους μήνες και καλά» και, συνεπώς, δεν έχει πληγεί όσο υποστηρίζει, ο Α. Γεωργιάδης απογείωσε τον πολιτικό κυνισμό σε νέα επίπεδα, κατηγορώντας ωμά τους εξαντλημένους εργαζομένους του κλάδου για επίδειξη «κακού συνδικαλισμού».
«Όποιος επιχειρηματίας της εστίασης θέλει να παραδώσει στ’ αλήθεια τα κλειδιά της επιχείρησής του εγώ προσωπικά, ο Άδωνις Γεωργιάδης, την παίρνω» δήλωσε σε μια κρίση μεγαλείου η… Αντουανέτα της πολιτικής, για να προσθέσει φτύνοντας περιφρονητικά και κατάστηθα τους ανθρώπους που αγωνίζονται υπό ανελέητες συνθήκες για τη ζωή τους και τις προοπτικές των παιδιών τους: «Την παραλαμβάνω εγώ. Γιατί, όταν ακούω έναν άνθρωπο σήμερα ότι έχει ένα κατάστημα εστίασης, για το οποίο δεν πληρώνει ενοίκιο, δεν πληρώνει εργαζομένους, παίρνει επιστρεπτέα προκαταβολή και το κράτος τού πληρώνει τα πάγια έξοδα, θεωρεί ότι είναι αδικημένος σε αυτή τη χώρα… Ο κακός συνδικαλισμός την ώρα της συμφοράς δεν μου αρέσει»!..
Αμετανόητος μετά τον σάλο που προκλήθηκε, επέμεινε να μιλά για συνδικαλιστικές υπερβολές, στις οποίες υποχρεώθηκε να απαντήσει ειρωνικά και ξέκοψε ιταμά ότι αυτός είναι και δεν αλλάζει!
Η θλιβερή παρουσία αυτού του ανθρώπου, που περιφέρει από τα ξημερώματα έως τα μεσάνυχτα την υστερία του στα κανάλια και στον δημόσιο χώρο, συνιστά άγος! Και τίποτε, ίσως, δεν μπορεί να αποδώσει ακριβέστερα την πολιτικά άθλια και απωθητική κατάστασή του όσο η ευθύβολη σοφία των παλαιών, που συνόψιζαν σε αυτές τις περιπτώσεις: «Χόρτασε η ψείρα και βγήκε στον γιακά»…