Οι «σοφοί» του Βερολίνου ζητούν από τους Αμερικανούς να υιοθετήσουν τις αξιώσεις Ερντογάν για βραχονησίδες και Αιγαίο
Στον απόηχο των προκλητικών ενεργειών της Τουρκίας στην ανατολική Μεσόγειο, της διαρκούς ανοιχτής αμφισβήτησης της εθνικής μας κυριαρχίας από την Αγκυρα και, βέβαια, εν μέσω των διερευνητικών επαφών με τη γείτονα που εκκίνησαν χθες στην Κωνσταντινούπολη, έρχεται τώρα να αποκαλυφθεί ακόμα μία -σοβαρότατη- πτυχή της ύπουλης στάσης «δεξαμενών σκέψης» (think tanks) και με γερμανική… σφραγίδα, οι οποίες όχι απλώς ναρκοθετούν διαχρονικά το πεδίο όποιων διαβουλεύσεων, αλλά επιχειρούν, εμμέσως πλην σαφώς, να νομιμοποιήσουν την παράνομη -βάσει Διεθνούς Δικαίου– τουρκική ατζέντα. Αυτήν, δηλαδή, που «γκριζάρει» συνειδητά το Αιγαίο, θέτοντας ζητήματα οριοθέτησης των χωρικών υδάτων και της ΑΟΖ, και φτάνει μέχρι τη διεκδίκηση-υφαρπαγή νησίδων από την Ελλάδα!
Κάτω από τον κατά τα άλλα… αθώο τίτλο της πολυσέλιδης έκθεσης «Ενωμένοι, πιο δυνατοί: Μια στρατηγική για την αναζωογόνηση της διατλαντικής ισχύος», μιας έκθεσης που συνέταξε το γερμανικό Συμβούλιο για τις Εξωτερικές Σχέσεις σε συνεργασία με το Harvard Kennedy School, κρύβεται για ακόμα μια φορά ο βρόμικος ρόλος που επιμένει να διαδραματίζει ο διεθνής παράγοντας (ο πανταχού παρών γερμανικός εν προκειμένω, αλλά και ο αμερικανικός) σε βάρος της χώρας μας, και τελικά υπέρ της Τουρκίας. Μιας έκθεσης, τα συμπεράσματα της οποίας μάλιστα θα αποτελέσουν σήμερα το κεντρικό θέμα της -λόγω της πανδημίας- διαδικτυακής συζήτησης με «οικοδεσπότη» το Atlantic Council, το γνωστό -συντηρητικών απόψεων- think tank με έδρα την Ουάσινγκτον, που προωθεί επίμονα από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 τις «διατλαντικές σχέσεις» στις παρυφές του ΝΑΤΟ, δηλαδή τη συνεργασία των ΗΠΑ και του Καναδά με τις χώρες της Ευρώπης. Στην πρόσκληση για συμμετοχή στη διαδικτυακή διαβούλευση, μάλιστα, σημειώνεται χαρακτηριστικά πως «η έκθεση δημιουργεί μια πραγματική διατλαντική μείξη απόψεων και στρατηγικής, ενώ συγχρόνως παρουσιάζει μια ιδιαιτέρως φιλόδοξη ατζέντα για την αντιμετώπιση των μεγάλων προκλήσεων στη διατλαντική κοινότητα».
Ο τόνος λοιπόν δίνεται μεν στους «τίτλους», η ουσία όμως για τη χώρα μας κρύβεται στην 84η σελίδα της επίμαχης έκθεσης του πολυσέλιδου κειμένου, το οποίο αξίζει να σημειωθεί πως φέρει την έγκριση-υπογραφή και του πάλαι ποτέ «γνωστού» μας Νίκολας Μπερνς, του ανθρώπου που κατά το παρελθόν διετέλεσε πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα, ενώ υπηρέτησε και ως πρέσβης της Ουάσινγκτον στο ΝΑΤΟ.
Τι αναφέρουν λοιπόν στο κεφάλαιο «Ανατολική Μεσόγειος» οι παράγοντες που υποτίθεται ότι τουλάχιστον αντιλαμβάνονται τη διαρκή τουρκική προκλητικότητα και, ως εκ τούτου, θα έπρεπε να βάζουν «φρένο» στις παράνομες απαιτήσεις του καθεστώτος Ερντογάν, το οποίο απειλεί την κυριαρχία ενός παραδοσιακού συμμάχου της Δύσης στην περιοχή; Σύμφωνα με τους συντάκτες της έκθεσης, «στην ανατολική Μεσόγειο, η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της δικής της μη ουδέτερης κατάστασης, τοποθετώντας τις ΗΠΑ σε θέση-κλειδί». Κι αν αυτό ακούγεται ως μια ψυχρή… παρα-νατοϊκή προσέγγιση στις καυτές εξελίξεις της γεωγραφικής μας γειτονιάς, ακολούθως το κείμενο γίνεται κυνικά σαφές.
Βάζοντας ξεκάθαρα στο τραπέζι της συζήτησης όλη την τουρκική ατζέντα, και συγχρόνως αδιαφορώντας για τις -βάσει Διεθνούς Δικαίου και συνθηκών- ελληνικές «κόκκινες γραμμές», η έκθεση σημειώνει πως «με την Ελλάδα και την Κύπρο εντός Ένωσης και την Τουρκία εκτός, και τις ολοένα πιο τεταμένες σχέσεις Τουρκίας και Γαλλίας, η Ε.Ε. θεσμικά αυτομάτως αποκλείεται από αξιόπιστο πρώτο βιολί στις εξελίξεις (διαβουλεύσεις) στην ανατολική Μεσόγειο. Στις συζητήσεις είτε για μια διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία στην Κύπρο είτε για την επανεκκίνηση διαπραγματεύσεων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας για την οριοθέτηση των χωρικών υδάτων, των εθνικών εναέριων χώρων και της ΑΟΖ, όπως επίσης και για το status quo μερικών ακατοίκητων νησίδων στο Αιγαίο, η Ε.Ε. δεν μπορεί να είναι αξιόπιστος μεσολαβητής»!
Για ευνόητους λόγους, στο παιχνίδι βάζουν βέβαια και τις ΗΠΑ, υπογραμμίζοντας ότι αυτές «έχουν πολύ πιο θεμιτό ρόλο να παίξουν. Μερικές φορές μάλιστα αυτός είναι έμμεσος, μέσω του ρόλου του ΟΗΕ είτε στην Κύπρο είτε στο ΝΑΤΟ».
Αναφορικά δε με το ΝΑΤΟ, σημειώνεται η εμπλοκή του γενικού γραμματέα της συμμαχίας μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας «για να διασφαλιστεί ότι υπάρχουν μηχανισμοί αποσυμπίεσης» σε περιόδους εντάσεων ή κρίσεων.
Μ.Η.Τ. 232120