Κήρυξε τον πόλεμο στον Κυριάκο, υπερασπιζόμενος την εθνική γραμμή που μέχρι χθες αρνιόταν να στηρίξει
Αντώνης Σαμαράς, ο πολιτικός που ανεβάζει την υποκρισία σε άλλο επίπεδο. Με τη νέα του υποκριτική παρέμβαση δημιουργεί μείζον θέμα στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας. Σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή της Κυριακής», ο πρώην πρωθυπουργός εξαπολύει ευθείες βολές κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη, τον οποίο συνεχίζει να… ροκανίζει, με στόχο να αποτελέσει τη νάρκη που θα ρίξει και δεύτερο Μητσοτάκη στην πολιτική του σταδιοδρομία, μετά τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη το 1993.
Εμφανιζόμενος ως πατριώτης «α λα καρτ», ο κ. Σαμαράς φορά για ακόμη μία φορά το προσωπείο του υπερασπιστή των εθνικών συμφερόντων της χώρας μας και υποστηρίζει αρκετά αυτονόητα και σωστά για πολλούς πράγματα, τα οποία όμως είναι σαφές ότι ο ίδιος δεν τα πιστεύει. Διαφορετικά δεν θα περίμενε να υπάρξουν τετελεσμένα σε μια σειρά ζητημάτων, όπως τα Ελληνοτουρκικά και το Σκοπιανό, για να εκφράσει τις διαφωνίες του, ενώ, αν είχε κινηθεί -μαζί με το σύστημά του- όταν έπρεπε, τώρα πιθανόν η κατάσταση να ήταν διαφορετική.
Η χθεσινή συνέντευξη του κ. Σαμαρά έρχεται να επιβεβαιώσει το αποκλειστικό ρεπορτάζ της «κυριακάτικης δημοκρατίας» που είχε αποκαλύψει, από τις 13 Δεκεμβρίου, ότι «ο πρώην πρωθυπουργός ετοιμάζεται να επανέλθει δυναμικά στο προσκήνιο, υπαγορεύοντας τις δικές του κόκκινες γραμμές στον χειρισμό των Ελληνοτουρκικών». Από το διάστημα που μεσολάβησε μάλιστα φαίνεται καθαρά ότι η συνέντευξή του ήταν μία κίνηση που εκτελέστηκε «εν ψυχρώ» στο πλαίσιο ενός γενικότερου σχεδιασμού από πλευράς του.
Λίγες ώρες πριν από την έναρξη των διερευνητικών επαφών Ελλάδας και Τουρκίας στην Κωνσταντινούπολη, ο πρώην πρόεδρος τη Νέας Δημοκρατίας και πρώην πρωθυπουργός, επέλεξε να διαφοροποιηθεί και πάλι από την κομματική γραμμή, δείχνοντας ότι η «βεντέτα» με τον Κυριάκο Μητσοτάκη καλά κρατεί. Εν προκειμένω, δηλώνει ανοιχτά αντίθετος με τις διερευνητικές επαφές μεταξύ των διπλωματικών αποστολών των δύο χωρών, σημειώνοντας ότι «με “πειρατές” δεν κάνεις διάλογο. Τον επεκτατιστή δεν τον κατευνάζεις, γιατί έτσι γίνεται πιο αδίστακτος». Επιπλέον προαναγγέλλει ότι θα καταψηφίσει τα τρία μνημόνια συνεργασίας με τα Σκόπια (ως Βόρεια Μακεδονία), όταν αυτά έρθουν στη Βουλή, επαναλαμβάνοντας την πάγια θέση του για τη Συμφωνία των Πρεσπών, παρά το γεγονός ότι το κόμμα του έχει κάνει στροφή επί του θέματος, καλλιεργώντας τη βελτίωση των σχέσεων με τη γειτονική χώρα. «Ούτε το πρόβλημα λύθηκε ούτε κανένα καλό είδε η Ελλάδα» σημειώνει ο κ. Σαμαράς για τις Πρέσπες, προσθέτοντας: «Μόνο μια αφόρητη εθνική ζημιά δίνοντας όνομα, ταυτότητα, γλώσσα. Τι περιμένετε λοιπόν να κάνω;» σημείωσε, ανάβοντας «φωτιές» στο Μέγαρο Μαξίμου.
Ο ίδιος βέβαια ο κ. Σαμαράς δεν έκανε απολύτως τίποτα από την πρώτη στιγμή για να αποτρέψει τη Συμφωνία των Πρεσπών, ενώ αντίθετα προσπαθεί με κάθε τρόπο, πάντα σε παρασκηνιακό επίπεδο, να εκμεταλλευτεί την κατάσταση προς όφελός του και να έχει το μέγιστο δυνατό κέρδος για τον εαυτό του και την ομάδα του εντός της Νέας Δημοκρατίας. Η υποκρισία του και ο καιροσκοπισμός του αποδεικνύονται και από την έλλειψη αντίδρασης στις απανωτές επισκέψεις των Σκοπιανών στην Αθήνα και τους τεμενάδες που κάνει η κυβέρνηση Μητσοτάκη στον Ζάεφ και την παρέα του.
Απολύτως τίποτα, εξάλλου, δεν έκανε και όταν όλο το προηγούμενο διάστημα οι Τούρκοι αλώνιζαν στο Αιγαίο με το «Oruc Reis», παραβιάζοντας κατ’ επανάληψη την εθνική μας κυριαρχία και ξαφνικά, μία μέρα πριν ξεκινήσουν οι διερευνητικές επαφές, θυμήθηκε να παριστάνει τον πατριώτη – επαναστάτη.
Ο κ. Σαμαράς εμφανίστηκε αρνητικός και στο ενδεχόμενο προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης: «Αυτό που μας ζητούν δεν είναι να προσφύγουμε στη Χάγη με βάση το Διεθνές Δίκαιο. Γιατί η Τουρκία δεν δέχεται το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας. Ούτε το έχει υπογράψει. Και άρα τέτοιο κοινό πλαίσιο προσφυγής δεν υπάρχει… Ο άλλος τρόπος, βέβαια, θα ήταν να συρθούμε στη Χάγη υπογράφοντας “συνυποσχετικό” με την Τουρκία. Δηλαδή να δεχθούμε να λυθούν οι διαφορές μας, όχι όπως προβλέπει το Διεθνές Δίκαιο αλλά όπως θέλει η Τουρκία. Δυστυχώς, αυτό μας ζητάνε… Δηλαδή, να παραιτηθούμε εξαρχής μόνοι μας από όλα όσα προβλέπει υπέρ μας το Διεθνές Δίκαιο».
Μ.Η.Τ. 232120