Εδώ ο κόσμος καίγεται και ο ΣΥΡΙΖΑ ασχολείται με τον κατά συρροήν δολοφόνο της 17Ν Δημήτρη Κουφοντίνα. Αυτή την εικόνα σχηματίζουν για την αξιωματική αντιπολίτευση οι πολίτες – και αυτή η εικόνα δεν είναι παραπλανητική. Είναι ακριβής. Σε αυτή τη συγκυρία, που η πατρίδα δοκιμάζεται από μια πολύπλευρη κρίση (πανδημία, ελληνοτουρκικά, οικονομία, λαθρομετανάστευση κ.ά.) 15 στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ συνυπογράφουν κείμενο υπέρ του Κουφοντίνα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αρνείται να αλλάξει αντιλήψεις. Συνεχίζει να σκέφτεται και να συμπεριφέρεται σαν ένα αριστερό γκρουπούσκουλο το οποίο απευθύνεται στην κοινωνία μόνο όποτε χρειάζεται από εκείνην περισσότερη εκλογική δύναμη. Δεν σκοπεύει όμως να κάνει καμιά «παραχώρηση» σε ό,τι σχετίζεται με τον σκληρό ιδεολογικό πυρήνα του κόμματος.
ΑΝ Αυτή η κατάσταση αφορούσε μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του, που πάσχουν από ανίατες, καθώς φαίνεται, ιδεοληψίες, δεν θα ενοχλούσε πολύ. Ωστόσο, ο ΣΥΡΙΖΑ τυχαίνει να είναι η αξιωματική αντιπολίτευση της χώρας και αυτό από μόνο του δεν μπορεί παρά να αποκαρδιώνει τους Ελληνες, οι οποίοι τείνουν να πιστέψουν ότι δεν έχουν επιλογές!
Στην κυβέρνηση κυριαρχεί απόλυτα το σύστημα Μητσοτάκη, το οποίο δεν έχει σταματήσει ούτε μέρα να κριτικάρει η «δημοκρατία» για τις πράξεις και τις παραλείψεις του, αλλά και την τεράστια απόσταση που το χωρίζει από τη νοοτροπία, τις φιλοδοξίες, τις ανάγκες και τους πόθους της συντριπτικής πλειονότητας των Ελλήνων. Η Νέα Δημοκρατία έγινε γνωστή στους εκλογείς ως ένα πατριωτικό και ριζοσπαστικά φιλελεύθερο κόμμα, και επί Κυριάκου Μητσοτάκη μετασχηματίζεται σε έναν νεοταξικό μηχανισμό εξουσίας.
Στην αντιπολίτευση κυριαρχεί ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος απευθύνεται κυρίως στο πολιτικό περιθώριο και στον χώρο του εξτρεμισμού και όχι στην ελληνική κοινωνία. Από τα κόμματα που εκπροσωπούνται στο Κοινοβούλιο ξεχωρίζουν για την κατάρτιση, τη φιλοπατρία, την ευσεβή στάση τους προς την Εκκλησία ορισμένα πρόσωπα. Αυτά όμως δεν αρκούν για να κάνουν τη διαφορά.
Είναι ολοφάνερη η ένδεια σε πρόσωπα και επιλογές στην πολιτική ζωή της χώρας μας. Υπάρχει κενό και η φύση απεχθάνεται τα κενά…