Η σκευωρία… της «σκευωρίας»

Θέλει πολύ θράσος να καταγγείλεις ότι έπεσες θύμα της διαπλοκής και να αποκαλύπτεις μόνος σου ότι είσαι… επίτιμο μέλος της! Το βιβλίο του Ανδρέα Λοβέρδου, που παρουσιάζει εκτενώς σήμερα η «κυριακάτικη δημοκρατία», είναι μια δημόσια συνεισφορά στην αλήθεια. Μια ομολογία ενοχής άνευ προηγουμένου. Το γιατί προέβη ο πρώην υπουργός σε αυτή την ενέργεια το γνωρίζει μόνο ο ίδιος. Ενδεχομένως και οι εντιμότατοι… φίλοι του, στους οποίους πιθανόν ήθελε να στείλει μηνύματα.

Ο κ. Λοβέρδος βρίσκεται αντιμέτωπος με δίωξη της Δικαιοσύνης για το τεράστιο σκάνδαλο της Novartis. Μέχρι σήμερα είναι ο μόνος πολιτικός που ελέγχεται, αν και εκκρεμεί η τελική ετυμηγορία για άλλους δυο, τον κ. Γεωργιάδη και τον κ. Αβραμόπουλο. Ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ όμως πορεύεται από την αρχή αυτής της βρόμικης υπόθεσης σαν να μην τον αφορά. Συμπεριφέρεται και μιλά λες και είναι σχολιαστής, και όχι κατηγορούμενος. Παρομοίως και ο κ. Γεωργιάδης, που αναφέρεται στη Novartis λες και έχει αρχειοθετηθεί η έρευνα για τη δική του εμπλοκή… Όμως, κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί.

Οι εμπλεκόμενοι στο σκάνδαλο οχυρώθηκαν πίσω από το βολικό (και φανταστικό) αφήγημα περί σκευωρίας. Εστησαν ολόκληρη προανακριτική επιτροπή στη Βουλή και καθοδήγησαν μαεστρικά ένα ευρύτατο μιντιακό σύστημα για να στραφεί αλλού το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης. Και το κατάφεραν! Υποστήριξαν ότι στήθηκε εναντίον τους μια φοβερή σκευωρία από μια εγκληματική ομάδα υπό τον Παπαγγελόπουλο, με εκτελεστικά όργανα εκδότες και δημοσιογράφους.

Τώρα ο κ. Λοβέρδος με το βιβλίο του αποκαλύπτει ότι ο ίδιος συμμετείχε σε ένα παράλληλο «σύστημα» διαπλοκής, που σκοπό είχε την αθώωση των εμπλεκομένων. Εκτελεστικά όργανα ήταν δημοσιογράφοι, τους οποίους «δίνει στεγνά», που του έκλειναν ραντεβού με «σκοτεινά πρόσωπα», εμπλεκόμενους σε λίστες φοροφυγάδων και τον ενημέρωναν για κάθε δημοσιογραφική (δήθεν) αποκάλυψη που υπηρετούσε τον κοινό σκοπό!

Ποια άλλη απόδειξη χρειαζόμαστε, άραγε, όταν ομολογεί ο ίδιος ο βασικός κατηγορούμενος ότι πολιτικοί και δημοσιογράφοι χέρι χέρι (με την άνωθεν καθοδήγηση άλλων συμφερόντων, άραγε;) σχεδίαζαν ομαδικά και συστηματικά την «εξόντωση» της έρευνας της Δικαιοσύνης; Ιδού, λοιπόν, ποια ήταν η πραγματική σκευωρία που στήθηκε κατά του Παπαγγελόπουλου, της δημοκρατίας και του εκδότη της καθώς και άλλων δημοσιογράφων για να θαφτούν όσα έψαχνε η Δικαιοσύνη για το πραγματικό σκάνδαλο!

Ο κ. Λοβέρδος υποστηρίζει ότι είναι αθώος και ότι τα έκανε όλα αυτά για να αποδείξει τη δική του αλήθεια. Αυτό όμως όφειλε να το πράξει στις αρμόδιες Αρχές και ενώπιον της Δικαιοσύνης, που τον ξεψάχνιζε. Όχι με τη συνδρομή πρόθυμων εκδοτών, δημοσιογράφων και εμπλεκομένων στις λίστες των φοροφυγάδων. Με λάθος τρόπο αναζήτησε τη δικαίωσή του. Ίσως γι’ αυτό έφτασε στο σημείο να είναι ο μόνος διωκόμενος από τη Δικαιοσύνη, ενώ οι υπόλοιποι κυκλοφορούν αμέριμνοι.

Το τεκμήριο της αθωότητας είναι σεβαστό και αδιαπραγμάτευτο για όλους. Ισχύει απόλυτα και για τον κ. Λοβέρδο και η δημοκρατία εξαρχής αυτό υποστήριζε. Το βιβλίο του, όμως, είναι τεκμήριο ενοχής. Όχι για τη Novartis, αλλά για τη… σκευωρία της «σκευωρίας», που στήθηκε εντέχνως.