Συνταγματική η διαγραφή από παιδικούς σταθμούς και νηπιαγωγεία. Για κίνδυνο της δημόσιας υγείας κάνουν λόγο οι δικαστές
Βόμβα στα θεμέλια του λεγόμενου «αντιεμβολιαστικού κινήματος» βάζει το Συμβούλιο της Επικρατείας με απόφασή του, η οποία αφορά την άρνηση γονέων να κάνουν στα παιδιά τους τα υποχρεωτικά εμβόλια για τις γνωστές παιδικές ασθένειες. Σημαντικό είναι, επίσης, ότι η άρνηση εμβολιασμού συνδέεται άμεσα με την ένταξη των μικρών στην εκπαίδευση.
Η υπόθεση έφτασε στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο της χώρας εξαιτίας της απόφασης τεσσάρων δημοτικών παιδικών σταθμών σε δήμο της ανατολικής Μακεδονίας να διαγράψουν από το δυναμικό τους τέσσερα παιδιά, λόγω της επίμονης άρνησης των γονέων τους να τα εμβολιάσουν. Προηγήθηκαν αλλεπάλληλες ειδοποιήσεις από τους παιδικούς σταθμούς προς τους γονείς, οι οποίες ωστόσο δεν εισακούστηκαν.
Ένας από τους γονείς προσέφυγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας, ζητώντας να ακυρωθεί η απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, η οποία οδήγησε στην απομάκρυνση του παιδιού του από τον παιδικό σταθμό. Ο γονέας υποστήριξε ότι η επίμαχη απόφαση ήταν αντίθετη με το Σύνταγμα και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Ισχυρίστηκε ότι το παιδί του «τιμωρείται» και «τυγχάνει διαφορετικής μεταχείρισης από τα συνομήλικα παιδιά και συμμαθητές του, χωρίς να υφίσταται λόγος, ενώ περιορίζεται ουσιωδώς η συμμετοχή του στην κοινωνική ζωή εν γένει, καθώς ο παιδικός σταθμός αποτελεί σημείο κοινωνικοποίησης και ανάπτυξης της προσωπικότητας των νηπίων και επιβάλλεται σε βάρος του ένα επαχθές μέτρο, το οποίο δεν είναι αναγκαίο, αφού το παιδί είναι υγιές, δεν συντρέχει περίπτωση πανδημίας και τα υπόλοιπα παιδιά που είναι εγγεγραμμένα στον παιδικό σταθμό έχουν λάβει τα προβλεπόμενα εμβόλια». Στην προσφυγή ο γονέας υποστήριζε ότι ο εμβολιασμός δεν πρέπει να είναι υποχρεωτικός, αλλά να προτείνεται από γιατρό.
Όμως, με την 2387/20 απόφασή του, το Συμβούλιο της Επικρατείας απέρριψε ως αβάσιμους όλους τους ισχυρισμούς και έκρινε συνταγματική και νόμιμη την απόφαση για διαγραφή του παιδιού από τον παιδικό σταθμό.
«Θα ήταν αντίθετη στην αρχή της ισότητας η αξίωση ενός προσώπου να μην εμβολιαστεί, επικαλούμενο ότι δεν διατρέχει ατομικό κίνδυνο, εφόσον διαβιώνει σε ασφαλές περιβάλλον οφειλόμενο στο γεγονός ότι τα άλλα πρόσωπα του περιβάλλοντός του έχουν εμβολιαστεί» επισημαίνουν οι δικαστές.
Στην απόφασή τους οδηγήθηκαν όταν είδαν ότι στην κάρτα υγείας του παιδιού που απομακρύνθηκε από τον παιδικό σταθμό αναφερόταν πως ήταν ανεμβολίαστο και, σύμφωνα με γνωμάτευση παιδιάτρου, έπρεπε να ολοκληρώσει την τέταρτη δόση εμβολιασμών για κοκκύτη, πολιομυελίτιδα, πνευμονιόκοκκο, ενώ δεν έχει λάβει καμία δόση από τα εμβόλια μηνιγγιτιδόκοκκου, ιλαράς – παρωτίτιδας – ερυθράς, ανεμοβλογιάς, ηπατίτιδας Α΄ και ροταϊού.
«Η μέριμνα για τη δημόσια υγεία αποτελεί συνταγματική υποχρέωση του κράτους, στο πλαίσιο της οποίας η Πολιτεία οφείλει, μεταξύ άλλων, να λαμβάνει τα απαραίτητα μέτρα για την πρόληψη της διάδοσης και την καταπολέμηση μεταδοτικών ασθενειών, οι οποίες συνιστούν σοβαρό κίνδυνο για τη δημόσια υγεία» τονίζουν οι δικαστές.
Μ.Η.Τ. 232120