Πληθαίνουν καθημερινά τα ερωτήματα για τον τρόπο με τον οποίο η κυβέρνηση και οι αρμόδιοι φορείς διαχειρίζονται την πανδημία του κορονοϊού στη χώρα μας. Βλέποντας, μάλιστα, ότι η κατάσταση εξακολουθεί να είναι δραματική, οι απορίες διαδέχονται η μία την άλλη.
Η ανακοίνωση ότι τα περιοριστικά μέτρα και το lockdown θα συνεχιστούν «προς το παρόν» έως τις 7 Δεκεμβρίου, σε συνδυασμό με τον συγκριτικά διατηρούμενο στα ύψη αριθμό των ημερήσιων κρουσμάτων καθώς και των διασωληνωμένων συμπολιτών μας και των νεκρών, δεν δημιουργεί ιδιαίτερη αισιοδοξία για φως στο τούνελ αυτό.
Η κυβέρνηση, από την πλευρά της, μπορεί να έχει εξασφαλίσει μια πρωτοφανή επικοινωνιακή ασυλία από το μεγαλύτερο μέρος των μέσων ενημέρωσης και ιδιαίτερα από τα τηλεοπτικά κανάλια, πλέον όμως είναι φανερό ότι αυτό δεν της αρκεί. Χρειάζεται να δοθούν απαντήσεις, χωρίς υπεκφυγές και χωρίς εξωραϊσμούς.
Δεν απαιτούνται ειδικές γνώσεις, δεν πρέπει να είναι κανείς επιστήμονας για να καταλάβει ορισμένα απλά πράγματα. Η κοινή λογική είναι αυτή που λέει ότι, ενώ από την άνοιξη και από το πρώτο κύμα της πανδημίας όλοι γνώριζαν και έλεγαν ότι το φθινόπωρο θα ερχόταν και το δεύτερο, για να βρεθεί η χώρα τώρα σε αυτή την τραγική κατάσταση, σίγουρα κάτι φταίει.
Ειδικά αυτό που παρακολουθούν να συμβαίνει οι πολίτες το τελευταίο δίμηνο θα μπορούσε να θεωρηθεί και αδιανόητο. Πώς χάθηκε κατ’ αυτό τον τρόπο εντελώς η μπάλα και φτάσαμε στο σημείο να είναι η κατάσταση σε ορισμένες περιοχές, όπως στη βόρεια Ελλάδα, κυριολεκτικά ανεξέλεγκτη;
Ουδείς εκ των αρμοδίων έχει τη δικαιολογία ότι αιφνιδιάστηκε. Ουδείς μπορεί να ισχυριστεί ότι είχαν εκτιμηθεί διαφορετικά τα πράγματα και διαφορετικά εξελίχθηκαν. Αυτός ο «εφιάλτης», δυστυχώς, υπήρχε στα πλάνα εδώ και μήνες. Γιατί, λοιπόν, σημειώθηκαν όλες αυτές οι εγκληματικές καθυστερήσεις; Πώς λειτούργησε ο συντονισμός μεταξύ των επιστημόνων και των πολιτικών αρμοδίων του ΕΟΔΥ και των άλλων φορέων; Τι έγινε με την καταγραφή των κρουσμάτων όλο αυτό το διάστημα; Ηταν σωστές και πλήρεις οι ενημερώσεις προς κάθε κατεύθυνση, ώστε να υπολογίζονται σωστά και έγκαιρα για τη λήψη των αποφάσεων;
Εκ του αποτελέσματος και, δυστυχώς, με τον τραγικό απολογισμό καθημερινώς να μεγαλώνει, φαίνεται ότι πολλά όχι μόνο δεν έγιναν, αλλά συνεχίζουν να μη γίνονται σωστά.
Γι’ αυτό επιβάλλεται το φως που θα χυθεί να είναι άπλετο…
Μ.Η.Τ. 232120