Μέτρα που θυμίζουν κατοχή και σοβιετία

Τρανή απόδειξη της αποτυχίας της κυβέρνησης στον χειρισμό της πανδημίας είναι το γεγονός ότι κάθε λίγες ημέρες ανακοινώνει νέα περιοριστικά μέτρα. Τα πρωθυπουργικά διαγγέλματα διαδέχονται το ένα το άλλο και ακολουθούν οι υπουργικές ανακοινώσεις διανθισμένες με διάφορες «προβλέψεις» των αποκαλούμενων ειδικών, πολλοί εκ των οποίων συμπεριφέρονται σαν κομματικά στελέχη που εκτελούν υπουργικά καθήκοντα.

Οι νομίζοντες εαυτούς «ηγέτες» με ύφος πένθιμο και βλοσυρό αγορεύουν μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες για να αναιρέσουν όσα είπαν την επομένη και να αποφασίσουν ακόμα πιο οδυνηρά μέτρα σε βάρος των προσωπικών και συλλογικών ελευθεριών των Ελλήνων.

Όλα τα μέτρα που ανακοινώνονται είναι περιοριστικά, για όλα ο λίθος του αναθέματος ρίπτεται προς τον λαό και όλα παραπέμπουν σε ζοφερές εποχές, όταν η πατρίδα μας αλλά και ο κόσμος ολόκληρος υπέφεραν από την ανελευθερία και την έλλειψη πόρων.

Η Ελλάδα τούτη την περίοδο ζει κάτι ανάμεσα σε Κατοχή και σοβιετοποίηση της καθημερινότητάς της. Απαγορεύσεις κυκλοφορίας, απαγορεύσεις πωλήσεων συγκεκριμένων προϊόντων από τα σούπερ μάρκετ, απαγορεύσεις λειτουργίας καταστημάτων, απαγορεύσεις δραστηριοτήτων και λοιπές απαγορεύσεις επί απαγορεύσεων με την επίκληση του προσχήματος της προστασίας της δημόσιας υγείας.

Φυσικά, ουδείς μπορεί να εμπιστευθεί μια κυβέρνηση που λέει άλλα τη μία ημέρα και άλλα την επομένη (ή ακόμα και τις επόμενες ώρες) και κανείς δεν μπορεί πλέον να πιστέψει ότι ήταν επιτυχείς οι χειρισμοί της μετά το πρώτο κύμα του κορονοϊού.

Άλλωστε ουδείς μπορεί να προσπεράσει αβασάνιστα την κυνική ομολογία του υπουργού Ανάπτυξης και αντιπροέδρου της Ν.Δ. Αδωνη Γεωργιάδη, ο οποίος είπε «πέσαμε τελείως έξω κι εμείς ως προς τη σφοδρότητα του δεύτερου κύματος. […] Η κεντρική μας φιλοσοφία, και η συγκέντρωση που βάλαμε στο μυαλό μας, ήταν πώς θα ανοίξουμε τον τουρισμό και την οικονομία. Σε αυτή μας τη συγκέντρωση δεν είδαμε ότι ο ιός μεταλλάχθηκε τόσο γρήγορα, δεν το είδαμε και τελικά εξαπλώθηκε με πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα από ό,τι αναμέναμε».

Η πολιτική πανδημία της χώρας είναι ο αυταρχισμός, η νέκρωση της αγοράς αλλά και η ασχετοσύνη των κυβερνητικών στελεχών…