Παραδομένοι στον Σημίτη

Η πολιτική αηδία έχει αρχίσει να συσσωρεύεται προ πολλού στον τόπο. Υπάρχουν όμως και στιγμές που ξεχειλίζει. Και μια από αυτές ήρθε με τη δημοσίευση του νέου άρθρου του Κ. Σημίτη, το Σάββατο, στη «ναυαρχίδα» του ομίλου Μαρινάκη…

Ως «γραμμιτζής» -κατά την παλαιά ορολογία του κόμματος από το οποίο αναδείχτηκε-, ο πρώην πρωθυπουργός εμφανίστηκε όχι μόνο σε ρόλο πολιτικού πάτρωνα του Κυριάκου Μητσοτάκη, αλλά ανέλαβε και να μαλώσει την αντιπολίτευση και γενικά όλους όσοι διαφωνούν με το καταστρεπτικό lockdown.

Από τον κ. Σημίτη, για να είμαστε ειλικρινείς, δεν περιμέναμε κάτι άλλο. Από τη στιγμή που έχει μείνει ατιμώρητος για όσα συνέβησαν επί της οκταετούς πρωθυπουργίας του σε βάρος των εθνικών μας συμφερόντων, της οικονομίας και της κοινωνίας, για τη διαφθορά και τη διαπλοκή, που έγιναν συνώνυμο του «εκσυγχρονισμού», είναι αναμενόμενο να εμφανίζεται με θράσος κατά διαστήματα και να κουνά τα δάχτυλο προς διάφορες κατευθύνσεις. Αντί να έχει -τουλάχιστον- εξαφανιστεί από προσώπου (ελληνικής) γης.

Το αδιανόητο είναι αυτό που συμβαίνει με τη Ν.Δ., η οποία δείχνει να έχει αφεθεί τελείως έρμαιο στις παντός είδους πατερναλιστικές ορέξεις του πρώην πρωθυπουργού. Φαίνεται μάλιστα καθαρά ότι η στελέχωση της κυβέρνησης, ύστερα από τις περσινές εκλογές, με σειρά «σημιτικών» προσώπων δεν ήταν ένα απλό άνοιγμα ή μια κίνηση τακτικής, αλλά η απαρχή μιας πλήρους μετατόπισης. Ενάμιση περίπου χρόνο μετά διαπιστώνεται ότι η μεγάλη κεντροδεξιά παράταξη έχει «παραδώσει» τα κλειδιά διαμόρφωσης της πολιτικής της σε όλους τους κρίσιμους τομείς (από τα οικονομικά έως τα εθνικά) στο «λόμπι» του κ. Σημίτη, το οποίο -εκτός των άλλων- δεν διαθέτει και καμιά λαϊκή νομιμοποίηση.

Το δυσάρεστο είναι ότι σταδιακά αυτό μετατρέπεται σε κάτι το αυτονόητο και ουδείς αντιδρά. Οι πάντες δείχνουν, έστω και μετά δυσκολίας, να το «χωνεύουν». Να συμβιβάζονται με αυτό. Η στρέβλωση που προκαλείται, όμως, είναι προφανής. Οταν μάλιστα μια νέα πρωτόγνωρη κρίση, οικονομική και κοινωνική, βρίσκεται ήδη στο ξέσπασμά της -εξαιτίας του lockdown που επιβλήθηκε και των καταστροφικών συνεπειών του- και το κόμμα που έλαβε το 40% του εκλογικού σώματος έχει χάσει τα δικά του αντισώματα και σήμερα βρίσκεται στο σημείο να δέχεται να το κηδεμονεύει και να το καθοδηγεί ο πιο ακατάλληλος πολιτικός άνδρας, τότε κανείς δεν μπορεί να νιώθει ασφαλής…