Δεν χάθηκε το παν επειδή πρόδωσε τον Χριστό ακόμη ένας σύγχρονος Ιούδας!

Σαν κεραυνός εν αιθρία έπεσε η είδηση για τον μέχρι πρότινος κληρικό Ανδρέα Κονάνο, που πέταξε στην κυριολεξία τα ράσα του.

• Από τον Σωτήρη Μ. Τζούμα

Προσωπικά, δεν ξαφνιάστηκα. Θεωρώ αναμενόμενο τέτοιου είδους φούσκες να σκάνε ξαφνικά… για διάφορους λόγους! Τα φρουτάκια εποχής έχουν μικρή διάρκεια.

Πρόκειται για καταθλιπτικά πρόσωπα που εισήλθαν στον ιερό κλήρο όχι για να σώσουν ψυχές, αλλά για να θεραπεύσουν δικά τους ψυχολογικά προβλήματα. Και όταν κατάλαβαν ότι ο λόγος τους ακούγεται και έχουν απήχηση οι πράξεις και τα καμώματά τους, τότε αρχίζουν να φιλοτεχνούν τη δική τους προίκα. Φαινόμενο προτεσταντικό, που το αφήσαμε από ανικανότητα των ποιμένων μας να μπει στις τάξεις της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας.

Πρόκειται για πρόσωπα που φιλοσοφούν άνευ σοφίας, θεολογούν άνευ Χριστού και Θεολογίας και έχουν καταληφθεί από έναν ιδιότυπο ναρκισσισμό βλέποντας το απατηλό τους είδωλο στον καθρέφτη τους ως έναν νέο Μεσσία.

Νάρκισσοι και φιλοτομαριστές που θεωρούν ότι η Εκκλησία τούς οφείλει και όχι αυτοί στην Εκκλησία! Τι σημασία έχει αν τα λέγαμε και τα ξαναλέγαμε μεταξύ σοβαρού και αστείου ότι θα έλθει η ώρα που θα γίνουν οι αποκαλύψεις τους; Και τότε θα καταλάβουμε το λάθος που κάναμε να ακούμε και να ακολουθούμε τέτοιους ανθρώπους. Η διδασκαλία του Ευαγγελίου δεν είναι ένα μπουκέτο από ωραία άνθη. Είναι θέση και στάση ζωής. Και αυτοί διέθεταν μόνο το περιτύλιγμα της ανθοδέσμης.

Δεν νιώθουμε, φυσικά, δικαιωμένοι με την εξέλιξη, αλλά μένουμε με την πικρία…Τι έπαθε ξαφνικά ο νεογκουρού ρασοφόρος «σκέτος» Ανδρέας Κονάνος και «θυμήθηκε» ότι «Κάτι πολύ σημαντικό τελειώνει. Κάτι καινούργιο αρχίζει»!

Και τι είναι, κύριε «σκέτε» Ανδρέα Κονάνε, η ιεροσύνη; Κύκλος σπουδών ή εργασιών που ολοκληρώθηκε; Ιδιωτική επιχείρηση που την έκλεισες στην Εφορία; Κάποιο έργο που περατώθηκε; Υπαλληλική θέση που εγκαταλείπεις λόγω προαγωγής; Ή μήπως τα ράσα είναι ρούχα που σε στένεψαν;

Τι ήταν η ιεροσύνη και η Εκκλησία για σένα, ένα πεδίο δόξης λαμπρόν, ώστε να δημιουργήσεις ένα ικανοποιητικό πελατολόγιο για την επόμενη «δουλειά» σου; Πάτησες πάνω στην ιεροσύνη για να φτιάξεις το δικό σου φαν κλαμπ, να πολλαπλασιάσεις τους ακολούθους σου στα κοινωνικά δίκτυα και να κάνεις δημόσιες σχέσεις; Τι μασκαριλίκια είναι αυτά! Ενδύονται κάποιοι το τιμημένο ράσο και μετά ανακαλύπτουν ότι αυτό που τους γέμιζε ήταν τα ταξίδια, οι γνωριμίες και η μεγάλη ζωή!

Αυτό σήμαινε γι’ αυτούς το ράσο; Όχι δόσιμο στον Θεό; Όχι προσφορά στον «ελάχιστο αδελφό» του Κυρίου; Όχι θυσία;

Κι έχεις το θράσος, κύριε «σκέτε» Ανδρέα Κονάνε, να διατυμπανίζεις την αποτυχία σου; Γιατί; Είναι μαγκιά, εμπαιγμός ή θεομπαιξία; Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Ίσως γι’ αυτό πρέπει να προσέχουν διπλά οι ιεράρχες μας ποιους χειροτονούν, ποιους εμπιστεύονται να αναθέτουν τέτοια υψηλά και αγιασμένα καθήκοντα, ποιους προσκαλούν στις μητροπόλεις τους. Και ασφαλώς σοκαριστική και θλιβερή είναι η διαπίστωση ότι η αποδοχή της απόφασης του «σκέτου» Ανδρέα Κονάνου να αποβάλει το ράσο ενθουσίασε δεκάδες χιλιάδες… followers, ορκισμένους… οπαδούς του, που έσπευσαν να γράψουν διθυραμβικά σχόλια για την ανακοίνωση μέσα σε μία ένδειξη προσωπολατρίας και υστερίας για τον μεγάλο γκουρού.

Τα διαβάζεις και μένεις άφωνος. Διαβάζεις να λένε ότι καμία διαφορά δεν έχει ο ιερέας που πέταξε τα ράσα, γιατί σημασία έχουν ο άνθρωπος και η ψυχή του (sic). Άλλους να λένε πως η Εκκλησία έχει το πρόβλημα, που χάνει αυτό το κορυφαίο της στέλεχος, αυτή είναι που ζημιώνεται και όχι ο ίδιος!

Άλλους να εύχονται καλή επιτυχία στο «νέο φωτεινό μονοπάτι» του βίου του! Και άλλους (μαζί και εκείνον τον απαράδεκτο παπα-Λίβυο) να ισχυρίζονται ότι «δεν υπάρχει πρόβλημα, τίποτε δεν άλλαξε, γιατί όλοι οι δρόμοι είναι εξίσου ευλογημένοι και σε ενώνουν με τον Θεό». Τι μας λες, ω πάτερ Λίβυε;

Και είναι τότε που λες δυνατά μέσα σου και γύρω σου: Δεν μπορεί να γράφονται τέτοιες ανοησίες από θρησκευόμενο κόσμο. Κι όμως, ναι, γράφονται. Και είναι διπλά απογοητευτικό. Γιατί αυτοί οι άνθρωποι άφησαν να τους καταλάβει η πλάνη που τους δίδαξε ο «σκέτος» Ανδρέας Κονάνος και κάθε όμοιός του. Όμως ας μην απογοητευόμαστε.

Ευτυχώς που έχουμε πλήθος κληρικών άξιων και άγιων λειτουργών του Υψίστου! Δόξα τω Θεώ που υπάρχουν κληρικοί, αγνοί παπάδες, που αγωνίζονται για τη σωτηρία του ποιμνίου τους! Υπάρχουν, ναι, και είναι πολλοί, οι περισσότεροι, που μας παρηγορούν με τις θεϊκές διδαχές, που μας εμπνέουν με την καθάρια ζωή τους και την ανυστεροβουλία τους. Και η χριστιανική τους ψυχή αποτελεί πρότυπο για τον λαό του Θεού.

Ναι, πιστέψτε με, δεν χάθηκε το παν, δεν χάθηκε τίποτα επειδή πρόδωσε τον Χριστό ακόμη ένας σύγχρονος Ιούδας!