Εξαφανίζουν… το «Oruc Reis»

Αυτό που συμβαίνει στη χώρα τις τελευταίες ημέρες θα μπορούσε να θεωρηθεί και πρωτοφανές. Δεν είναι, όμως. Είναι, πάντως, εξοργιστικό και σίγουρα πάρα πολύ ανησυχητικό για την πορεία και την αντιμετώπιση των εθνικών μας υποθέσεων…
Αυτή είναι η δεύτερη εβδομάδα κατά την οποία το τουρκικό πλοίο «Oruc Reis» αλωνίζει ανενόχλητο στις θάλασσές μας και μπαινοβγαίνει προκλητικά στην ελληνική υφαλοκρηπίδα. Η κυβέρνηση ξεκίνησε τις πρώτες ημέρες με μια διάθεση αποφασιστικότητας – ή τουλάχιστον έτσι έδειχνε. Περνώντας όμως οι ημέρες, η αποφασιστικότητα αυτή, ακόμη και σε ρητορικό επίπεδο, εξελίχθηκε αντιστρόφως ανάλογα με την κλιμάκωση των προκλήσεων της Τουρκίας.

Ενώ μάλιστα έχει μεσολαβήσει και μια σειρά άλλων εξελίξεων στο διπλωματικό πεδίο, που κάνουν ακόμη πιο απαισιόδοξες τις προβλέψεις, στο δημόσιο σύστημα της χώρας επικρατεί μια μακαριότητα. Δεν είναι μόνο η κυβέρνηση που σταδιακά χαμήλωσε τους τόνους, είναι και τα συστημικά μέσα ενημέρωσης -και κυρίως τα τηλεοπτικά- που σχεδόν το έχουν εξαφανίσει. Ωσάν να μην υπάρχει…

Στο σκηνικό αυτής της μακαριότητας (που κάθε άλλο παρά ακατανόητη είναι, τουλάχιστον για τους υποψιασμένους) συμβάλλουν η στάση της πολιτικής ηγεσίας, η οποία σχεδόν στο σύνολό της παραμένει σε κατάσταση διακοπών, η Βουλή, που συνεχίζει να είναι κι αυτή κλειστή, και η τροφοδότηση της επικαιρότητας με οτιδήποτε άλλο, ακόμη και υπέρμετρα διογκωμένο. Αρκεί να στρέφεται προς άλλες κατευθύνσεις το ενδιαφέρον…

Θα μπορούσε όλο αυτό να αποδοθεί σε μια κόπωση ή και σε μία ακόμη νεοελληνική παθογένεια. Δυστυχώς, όμως, φαίνεται ότι είναι κάτι παραπάνω. Ολα τα στοιχεία και οι ενδείξεις ενισχύουν τους φόβους ότι επιχειρείται η προσαρμογή της κοινής γνώμης σε λύσεις και σχέδια που κινούνται πολύ μακριά από την προάσπιση της εθνικής κυριαρχίας, αλλά και της ίδιας της ακεραιότητας, εν τέλει, της χώρας μας.

Αυτή η εξοργιστική προσπάθεια να υποβαθμιστούν, μέρα με τη μέρα, οι διαστάσεις της de facto αμφισβήτησης και του «γκριζαρίσματος» των θαλασσών μας, σε συνδυασμό με την εγκατάλειψή μας -για ακόμη μία φορά- από τους «συμμάχους», θα αντιμετωπιζόταν σε άλλη βάση εάν δεν είχε φόντο τον περίφημο «διάλογο». Πιστεύουν ότι έτσι θα αποκοιμίσουν ευκολότερα την ελληνική κοινωνία για να κάνουν ανεπίτρεπτες παραχωρήσεις στο πλαίσιο μιας «συνολικής διευθέτησης»; Πλανώνται πλάνην οικτράν…