Ούτε τα προσχήματα δεν τηρεί πια η Γερμανία της Άνγκελα Μέρκελ, που δεν σταματά να κάνει «χατίρια» στον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος με τη σειρά του ανεξέλεγκτα πλέον συνεχίζει να αλωνίζει -σε όλα τα επίπεδα- τόσο στη νοτιοανατολική Μεσόγειο όσο όμως και στη Λιβύη, αλλά και τη Μέση Ανατολή.
Αυτήν τη φορά η Άγκυρα έλαβε από το Βερολίνο αυτό που ζητούσε σε κάθε ευκαιρία και σε όλους τους τόνους! Την, έστω και εν μέρει, άρση της ταξιδιωτικής οδηγίας για τους Γερμανούς πολίτες. Όπως μετέδιδε χθες η Deutsche Welle, με απόφαση του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών εξαιρούνται άμεσα από την ταξιδιωτική οδηγία, η οποία εξακολουθεί να ισχύει για την υπόλοιπη Τουρκία τουλάχιστον έως τις 31 Αυγούστου, οι τουριστικές περιοχές στα νοτιοδυτικά παράλια της Τουρκίας. Δηλαδή, περιοχές όπως είναι η Αττάλεια, η Σμύρνη, το Αϊδίνι και τα Μούγλα.
Το εύλογο ερώτημα που προκύπτει βέβαια είναι τι συνέβη με αποτέλεσμα τελικά οι Γερμανοί να περάσουν στο… άλλο άκρο. Από τη σοφή απόφασή τους να προστατεύσουν τους πολίτες τους από ενδεχόμενη έκθεση στον νέο κορονοϊό στην Τουρκία, στην απόφαση να κρίνουν ότι τα παράλια της γείτονος αποτελούν -έστω και με προϋποθέσεις- ασφαλή προορισμό. Και αυτό ειδικά μετά τις τελευταίες ανακοινώσεις των Τούρκων που σχεδόν ταυτόχρονα ανακοίνωναν ότι θα επιδιώξουν ακόμη αυστηρότερη τήρηση των μέτρων και των συστάσεων, καθώς τα κρούσματα μόλυνσης από τον SARS-CoV-2 ξεπέρασαν τα 1.000 μέσα σε ένα 24ωρο, για πρώτη φορά έπειτα από τρεις εβδομάδες. Γεγονός που ο υπουργός Υγείας Φαχρετίν Κότζα χαρακτήρισε «πολύ σοβαρή» εξέλιξη εν μέσω της κορύφωσης της τουριστικής περιόδου!
Μετά και την τελευταία εξέλιξη, κι αν κανείς μπει στον κόπο να βάλει δίπλα δίπλα όλα τα κομμάτια του παζλ εν όψει του περίφημου πια «ελληνοτουρκικού διαλόγου», τον οποίο επιθυμεί να στήσει το Βερολίνο το επόμενο διάστημα, θα διαπιστώσει ότι η Γερμανία είναι… πάντα εκεί για τον «σουλτάνο». Κανείς δεν ξεχνά τη στάση της Μέρκελ απέναντι στον Ερντογάν που πληρώθηκε αδρά μέσω Ε.Ε. για το θέμα της διαχείρισης του Προσφυγικού – Μεταναστευτικού τα προηγούμενα χρόνια. Κανείς δεν ξεχνά, επίσης, το γεγονός ότι το Βερολίνο βλέπει στην Άγκυρα τον καλύτερο πελάτη στις πωλήσεις στρατιωτικών εξοπλισμών (βλ. υποβρύχια). Όπως βέβαια κανείς δεν ξεχνά την πολιτική «ίσων αποστάσεων» που κράτησε -πέρα από κάποιες τυπικές δηλώσεις- η Γερμανία μετά τις τελευταίες προκλήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο.
Με τα δεδομένα αυτά είναι προφανές ότι το Βερολίνο μόνο τον ρόλο του «έντιμου διαμεσολαβητή» δεν μπορεί να διαδραματίσει σε έναν διάλογο ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία. Και σε μια στιγμή που πρέπει να θεωρείται δεδομένο το γεγονός ότι η Άγκυρα επιθυμεί να συζητήσει με όλα τα θέματα ανοιχτά στο τραπέζι της διαβούλευσης, όπως άλλωστε επιθυμεί και ο «σουλτάνος».
Γιώργος Τραπεζιώτης
Μ.Η.Τ. 232120